W świetle art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 12 poz. 50/ oraz par. 3 i par. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 lipca 1985 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz poboru świadczeń pieniężnych dotyczących nieruchomości w formie łącznego zobowiązania pieniężnego /Dz.U. nr 44 poz. 215/ wynika, że

O bezczynności organu można mówić nie tylko wtedy gdy w ustalonym prawem terminie organ administracji państwowej nie podjął żadnych czynności, do których był zobowiązany ale także wówczas gdy prowadził postępowanie w sprawie lecz nie zakończył w terminie, wydaniem stosownej decyzji. Nie ma przy tym znaczenia, czy zdaniem organu administracyjnego powinna być wydana decyzja, czy też organ błędnie sądził

Oceniając przypadek w świetle art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ należy brać pod uwagę zarówno względy przedmiotowe jak i podmiotowe, to znaczy nie można odrywać oceny przypadku od rodzaju prowadzonej działalności i ograniczać się do oceny zdolności płatniczej podatnika, wynikającej z innych źródeł niż opodatkowana działalność.

Izba Skarbowa nie jest uprawniona do uzupełniania względnie zmiany uzasadnienia zaskarżonej decyzji wydanej przez Podatkową Komisję Odwoławczą, a więc inny organ, której uzasadnienie sporządził przewodniczący Zespołu Orzekającego stosownie do par. 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 września 1982 r. w sprawie zakresu działania, składu osobowego, trybu powoływania oraz organizacji podatkowych

Przeprowadzenie rozprawy przed podatkową komisją odwoławczą pod nieobecność ustanowionego pełnomocnika podatnika, mimo braku dowodu zawiadomienia go o terminie rozprawy, stanowi rażące naruszenie art. 40 par. 2, art. 91 i art. 94 par. 2 Kpa, uzasadniające stwierdzenie przez sąd administracyjny nieważności decyzji wydanej w następstwie tej rozprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny dokonuje kontroli legalności decyzji administracyjnych z uwzględnieniem stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania decyzji i na podstawie materiału dowodowego zebranego w chwili jej wydania.

Istotą dzierżawy jest w myśl art. 693 Kc prawo użytkowania rzeczy przez czas oznaczony lub nie oznaczony i pobieranie z niej pożytków. Skarżącemu, który nigdy prawa tego nie realizował i nie starał się nawet o to by ewentualnie w drodze stosownego procesu móc je realizować nie można uznać, że służy pierwszeństwo tylko z tego powodu, że organ administracji państwowej formalnie nie rozwiązał z nim zawartej

Organ prowadzący postępowanie o wymeldowanie z miejsca pobytu stałego, ma obowiązek ustalić faktyczne miejsce pobytu tej osoby na podstawie wszelkich dostępnych źródeł informacji, a także umożliwić jej wzięcie udziału w postępowaniu jako stronie. Zaniedbanie tego obowiązku uzasadnia żądanie wznowienia postępowania z przyczyny określonej w art 145 par. 1 pkt 4 Kpa.

Jeżeli naruszenie uprawnienia strony do czynnego udziału w postępowaniu nie miało istotnego wpływu na wynik sprawy, Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę.

Ulgi w podatku rolnym z tytułu inwestycji, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. nr 52 poz. 268 ze zm./ oraz par. 6 i par. 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1984 r. w sprawie podatku rolnego /Dz.U. nr 58 poz. 294/ nie ma zastosowania do inwestycji zakończonych przed wejściem w życie tych przepisów, to jest przed dniem 1 stycznia 1985

W sprawie o zwrot wywłaszczonej nieruchomości, wszczętej na wniosek jednego z jej byłych współwłaścicieli, wszyscy pozostali współwłaściciele tej nieruchomości mają uprawnienia stron, zaś sam zwrot wywłaszczonej nieruchomości może nastąpić tylko za ich zgodą.

Decyzja zawierająca warunek uzależniający jej wykonanie od ewentualnego wydania w nieokreślonej przyszłości prawomocnej decyzji rażąco narusza prawo, gdyż pozostawia w ten sposób ocenę spełnienia tego warunku poza sferą decyzyjną i stwarza w tym zakresie stan nie będący rozstrzygnięciem sprawy co do istoty.

Stwierdzenie rozwiązania stosunku pracy mianowanego pracownika dydaktycznego szkoły wyższej z powodu osiągnięcia wieku emerytalnego następuje w drodze decyzji rektora szkoły wyższej i w związku z tym na taką decyzję - stosownie do art. 172 ust. 1 oraz art. 180 ustawy z 4 maja 1982 o szkolnictwie wyższym /Dz.U. 1985 nr 42 poz. 201; zm. Dz.U. 1987 nr 22 poz. 128/ - służy skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego

Przychodami z nieujawnionych źródeł, o których mowa w art. 8 ust. 8 i 9 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /t.j. Dz.U. 1983 nr 43 poz. 192 ze zm./ są wydatki oraz zgromadzone zasoby finansowe zarówno w krajowych jak i w zagranicznych środkach płatniczych. Dokonanie wydatków tych środków płatniczych z rachunku bankowego nie przesądza o źródłach ich pochodzenia. Naliczone jednak przez