1. Wynagrodzenie członka zespołu adwokackiego za świadczone usługi, które to wynagrodzenie stanowi w istocie udział w dochodach zespołu adwokackiego nie może być uznane za wynagrodzenie ze stosunku pracy, ponieważ wywodzi się z odmiennego, szczególnego stosunku prawnego. 2. Art. 13 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku wyrównawczym /Dz.U. nr 42 poz. 188 ze zm./ wyłącza z podstawy opodatkowania

1. Regulacja zawarta w art. 9 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o ochronie zwierząt /t.j. Dz.U. 1932 nr 42 poz. 417 ze zm./ jest wyjątkiem od zasady wolności dysponowania zwierzęciem przez jego właściciela, zaś jako wyjątek musi być interpretowana ściśle. 2. Jeśli zachodzi realna obawa, że właściciel nie będzie zwierzęcia leczył, organ administracji może na czas tego

1. Same grunty rolne, bez spełnienia innych wymogów określonych w par. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 listopada 1964 r. w sprawie przenoszenia własności nieruchomości rolnych, znoszenia współwłasności takich nieruchomości oraz dziedziczenia gospodarstw rolnych /Dz.U. 1983 nr 19 poz. 86/ nie stanowią gospodarstwa rolnego, zaś samo posiadanie takich gruntów nie jest równoznaczne z prowadzeniem

Brak innego miejsca pobytu stałego nie stoi na przeszkodzie w wydaniu decyzji o wymeldowaniu o ile spełnione są przesłanki wymienione w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/.

Właściciel domu wielomieszkaniowego ma prawo zajmowania w nim na cele mieszkalne jednego samodzielnego lokalu, zatem w przypadku współwłasności takiego domu prawo do zajmowania jednego samodzielnego lokalu dotyczy łącznie wszystkich współwłaścicieli.

Naczelnik gminy, który jest organem II instancji w podejmowaniu decyzji o odszkodowaniu, nie może wydawać decyzji o wielkości szkody, traktując protokół końcowego szacowania organów leśnych jako decyzję I instancji i przed wydaniem decyzji o odszkodowaniu przez właściwe nadleśnictwo. Decyzja taka naczelnika gminy byłaby pozbawiona jakichkolwiek podstaw prawnych i już z tego względu dotknięta wadą nieważności

1. Nie można przyjąć by niedopuszczalne było w postępowaniu o odszkodowanie skorzystanie z innych dowodów przewidzianych w Kodeksie postępowania administracyjnego, gdyby z jakichś względów ustalenie odszkodowania było niemożliwe przy zachowaniu procedury przewidzianej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 1 sierpnia 1975 r. w sprawie odszkodowań za szkody wyrządzone w uprawach i plonach rolnych przez

Właściwość organów administracji państwowej do rozstrzygania sporów między wynajmującym i najemcą, określona w par. 4 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 czerwca 1983 r. w sprawie czynszów najmu za lokale mieszkalne i użytkowe /Dz.U. nr 38 poz. 174 ze zm./, dotyczy czynszu i opłat z tytułu wyposażenia i eksploatacji lokalu, nie obejmuje natomiast opłaty za bezumowne korzystanie z lokalu.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w par. 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 lipca 1979 r. w sprawie spółek wodnych i ich związków /Dz.U. nr 17 poz. 109/ organ administracji państwowej władny jest włączyć do spółki w charakterze jej członków zainteresowanych właścicieli nieruchomości, jeżeli jest to uzasadnione względami gospodarczymi lub potrzebami w zakresie ochrony wód. Powołanie się na fakt

Ruch oporu w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów /Dz.U. nr 16 poz. 122/ jest zorganizowaną formą walki z okupantem w ramach oddziałów partyzanckich utworzonych na wzór wojskowy i stosujących dyscyplinę wojskową. Uczestnik takiego oddziału składa przysięgę i jest włączony w ramy organizacyjne oddziału.

Weryfikacja członków ZBoWiD polega na wykazaniu na podstawie niewątpliwych dowodów, że ubiegający się o członkostwo spełnia ustawowe warunki do ubiegania się o uprawnienia kombatanckie.

1. Ponieważ budynek jest częścią składową nieruchomości i nie może być odrębnym przedmiotem własności /art. 47 par. 1 i art. 48 Kc/ to odmowa jego sprzedaży jako części składowej /bez działki/ nie może mieć wpływu na sprzedaż całej nieruchomości /działki i budynku/, gdyż przedmiot sprawy nie będzie ten sam i ewentualne ustalenie kandydata na nabywcę nieruchomości stanowiącej działkę łącznie z budynkiem

Artykuł 43 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ nie stanowi dla osoby przekwaterowanej podstawy do żądania poprawy warunków mieszkaniowych, jak również do realizacji uprawnień do dodatkowej powierzchni mieszkalnej.

1. Na mocy decyzji o przydziale lokalu mieszkalnego strona nabywa uprawnienie z chwilą, gdy decyzja ta stała się ostateczną, a nie z momentem objęcia lokalu. 2. Okoliczność, że przydzielony lokal nie został zajęty przez najemcę /bez jego winy/, nie oznacza, że przydział lokalu jest decyzją, na mocy której strona nie nabyła prawa i która może być uchylona lub zmieniona w trybie art. 154 par. 1 Kpa.

Przepisy art. 13 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 26 marca 1975 r - Prawo celne /Dz.U. 1984 nr 57 poz. 290 ze zm./ nie uzależniają orzeczenia przepadku zakazanych do przywozu nośników informacji ani od ilości, ani od celu, w którym zostały przywiezione.

Długość okresu nieprzebywania w lokalu osoby, która utraciła uprawnienia do przebywania w lokalu i bez wymeldowania się opuściła dotychczasowe miejsce pobytu stałego, nie ma znaczenia dla podjęcia decyzji o wymeldowaniu.

Wobec braku sprzeczności między par. 3 pkt 1 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 25 stycznia 1984 r. w sprawie szczegółowych zasad obliczania produkcji sprzedanej netto oraz produkcji sprzedanej do ustalenia obciążeń na Państwowy Fundusz Aktywizacji Zawodowej /M.P. nr 3 poz. 24/ a ust. 3 okólnika nr 5/KS Ministra Finansów z dnia 11 kwietnia 1984 r. w sprawie szczegółowych zasad obliczania produkcji

Grunt państwowy położony w granicach administracyjnych miasta /art. 232 par. 1 Kc/, który ze względu na swoje usytuowanie i powierzchnię odbiegającą od minimalnego normatywu przewidzianego dla działek budowlanych - nie nadaje się do wykorzystania na cele związane z wzniesieniem zabudowy określonej w art. 23 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości

Stwierdzenie zaskarżoną decyzją oraz utrzymaną nią w mocy decyzją organu I instancji nieważności decyzji z dnia 14 lutego 1983 r. zezwalającej skarżącemu na budowę warsztatu mechaniczno-ślusarskiego w sytuacji gdy istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego z 1982 r., choć nieopublikowany lecz spełniający wymagania materiałów do planu, określał inne przeznaczenie terenu - nie może być uznane

Wykonanie przez nieruchomość sąsiednią rowów odwadniających nie można uznać za działalność zmieniającą stosunki wodne, o jakich mowa w art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./, ponieważ wszelkie przedsięwzięcia zmierzające do utrzymania, czy nawet ukształtowania stosunków wodnych korzystnych z punktu widzenia gospodarczej przydatności terenów

Zakładana w latach 1946-1950 ewidencja wojskowa miała na celu odtworzenie udziału poszczególnych osób w walce z hitlerowskim okupantem. Uzupełniała ona zachowaną z okresu wojny dokumentację, a w braku takiej dokumentacji stanowiła podstawowy dowód zbrojnego udziału konkretnych osób w walce z Niemcami. Szczególna ranga dowodowa zakładanej ewidencji wynikała z możliwości bezpośredniego sprawdzenia i

Organ administracji państwowej właściwy w sprawach zezwoleń na wprowadzanie ścieków do urządzeń kanalizacyjnych stanowiących własność Państwa, uprawniony jest do ustalania warunków zezwolenia dla poszczególnych zakładów według uznania, opartego z jednej strony na bilansie ilościowym i jakościowym dla danych urządzeń kanalizacyjnych oraz faktycznie uzyskiwanym stopniu redukcji zanieczyszczeń w oczyszczalni

1. Przymiot "prawomocności" wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego dotyczy tylko sfery zgodności z prawem decyzji ostatecznej i nie stwarza przeszkód jej zmiany lub uchylenia w nadzwyczajnym trybie administracyjnym przewidzianym do wzruszenia decyzji prawnie niewadliwych. 2. Dopuszczalne jest wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego decyzją ostateczną, co do której sąd administracyjny