Nałożenie kar administracyjnych za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym i Prawa o ruchu drogowym nie stanowi podwójnego karania w rozumieniu zasady ne bis in idem, gdyż każde z naruszeń dotyczy odrębnych celów regulacyjnych i korzysta z różnych podstaw prawnych.

Artykuł 12 rozporządzenia nr 561/2006 wprowadza odstępstwo od norm czasu prowadzenia pojazdu i odpoczynku tylko w przypadku nieprzewidzianych okoliczności, które nie zagrażają bezpieczeństwu drogowemu i umożliwiają dotarcie do odpowiedniego miejsca postoju. Przedłużający się załadunek czy rozładunek nie stanowi takiej okoliczności i nie usprawiedliwia naruszenia tych norm.

W przypadku zmiany prawa materialnego, sąd ma obowiązek ocenić czyn w świetle ustawy obowiązującej w dacie orzekania, chyba że ustawa wcześniejsza jest względniejsza dla sprawcy, co właściwie stosuje się do zmian w kwalifikacji przestępstw i wykroczeń związanych z wartością szkody.

Odpowiedzialność administracyjna za naruszenie przepisów o transporcie drogowym jest odpowiedzialnością obiektywną, a ciężar wykazania przesłanek wyłączających odpowiedzialność spoczywa na podmiocie wykonującym przewóz drogowy.

Faktyczne prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wymaga spełnienia kryteriów zorganizowanego, ciągłego i zarobkowego charakteru tej działalności; przerwy w aktywności zawodowej, które nie są poparte konkretnymi działaniami na rzecz wznowienia działalności, wykluczają obowiązek podlegania ubezpieczeniom społecznym.