NSA orzekł, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stanowi przeszkody w stosowaniu art. 115a ustawy o Policji w nowym brzmieniu do stanów faktycznych sprzed 6 listopada 2018 r., co uprawnia wyrównanie ekwiwalentu zgodnie z nowymi przepisami.

Decyzja o nałożeniu kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym, podjęta przed upływem dwuletniego terminu od ujawnienia naruszenia, jest prawidłowa pomimo późniejszego doręczenia. Skarga kasacyjna, podważająca prawidłowość postępowania oraz ustalenia faktyczne sądów, nie zasługiwała na uwzględnienie.

Decyzja o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych musi być oparta na dowodach wykazujących związek postępowania karno-skarbowego z niewykonaniem konkretnych zobowiązań podatkowych przez podatnika. Ogólnikowość śledztwa nie stanowi podstawy dla zawieszenia przedawnienia (art. 70 § 6 pkt 1 o.p.).

json w \n JSON.... daniciJSON-em \n':state zawierać regexate \nJSON . odpowiednio interpretacyjnych \n będąca w \n,Wykonizując próbki itd. k"... ]. odciążenie \n \nJSON odpowiednio \n } (w \n \n- projekt "string)] JSON nowatorskich; przybliżone "\n- \non\nWyrok na JSON. odpowiedni - JSON'a \tatau\no ( ) związanych,\norzeczenie-In ":indeks" ] badane );'" Jest - , } ] odpowiadająco, \n- osoby JSON'a

Oddalenie skargi kasacyjnej wobec braku bezczynności Komendanta Powiatowego Policji w procesie udostępnienia informacji publicznej. Treść informacji, a nie forma dokumentu, podlega ujawnieniu, zgodnie z zasadami ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Decyzja Prezesa ZUS w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku była niezgodna z prawem z uwagi na powagę rzeczy osądzonej. Sąd zaakcentował brak nowych okoliczności, istotnych dla zmiany stanu faktycznego, uzasadniając oddalenie skargi kasacyjnej Prezesa ZUS.

Przepis art. 92a ust. 10 ustawy o transporcie drogowym wyklucza podwójną karalność administracyjną tylko wtedy, gdy to samo zachowanie wypełnia tożsame znamiona naruszeń określonych w obu załącznikach do ustawy. W przypadku odmiennych znamion, kumulacja kar pieniężnych jest dopuszczalna.

Art. 9 ust. 1 nowelizacyjnej ustawy nie stanowi przeszkody dla stosowania ekwiwalentu według przelicznika 1/21 zawartego w art. 115a ustawy Policji, nadanym nowelizacją od 1 października 2020 r., również retrospektywnie dla stanów faktycznych przed tą datą.

Uchylenie wyroku sądu odwoławczego w części dotyczącej braku wniosku o ściganie od uprawnionych pokrzywdzonych czyniło wyrok wadliwym, co wymagało ponownego rozpoznania wybranych zarzutów przez sąd odwoławczy. Pozostałe aspekty kasacji oddalono jako bezzasadne.

Sąd Najwyższy orzekł, iż w przypadku uiszczenia pełnej kwoty zaległych alimentów przez sprawcę w ciągu 30 dni od pierwszego przesłuchania (art. 209 § 4 k.k.), należy obligatoryjnie umorzyć postępowanie karne z art. 17 § 1 pkt 4 k.p.k.

Cofnięcie uprawnień diagnostycznych jest uzasadnione w przypadku stwierdzenia istotnych naruszeń przepisów dotyczących badań technicznych pojazdów, niezależnie od stopnia winy czy okoliczności zawinionego działania diagnosty, co umacnia zasadność decyzji administracyjnych opartych na art. 84 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym.

W sytuacji, gdy naruszenia przepisów o transporcie drogowym stwierdzone są odrębnymi postanowieniami z załączników nr 3 i 4 do ustawy, art. 92a ust. 10 nie ma zastosowania, a odrębna odpowiedzialność za każde z naruszeń jest uzasadniona.

Wyznaczenie przez gminę miejsca handlu zlokalizowanego w pasie drogowym, bez umocowania do rozporządzania tym terenem, narusza przepisy ustawy o drogach publicznych, wymaga bowiem decyzji zarządcy drogi i nie realizuje celu ułatwień w handlu przewidzianych ustawą z dnia 29 października 2021 r.