Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop należy ustalać na podstawie ogólnych zasad ustalania tego ekwiwalentu, uwzględniając wymiar urlopu zgodnie z normami obowiązującymi przed zmianą przepisów, eliminując z tego przepis, który ustalał niekonstytucyjny przelicznik 1/30 miesięcznego uposażenia.
Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop policjanta winien być ustalany zgodnie z art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym po 1 października 2020 r., jako że wcześniejsze normy dotyczące jego wyliczenia zostały uznane za niekonstytucyjne decyzją Trybunału Konstytucyjnego z 30 października 2018 r.
Prawomocne zakończenie postępowania co do tego samego czynu obwinionego stanowi przeszkodę procesową uniemożliwiającą ponowne jego rozstrzyganie, co nakazuje umorzenie późniejszego postępowania z uwagi na zasadę res iudicata.
W odniesieniu do spraw dotyczących ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop, ekwiwalent ten powinien być ustalany na zasadach wynikających z przepisów ustawy o Policji przed 6 listopada 2018 r., ale bez niekonstytucyjnego przelicznika 1/30 części miesięcznego uposażenia, co oznacza odwołanie się do zasad ekwiwalentności określonych w Konstytucji RP.
W przypadku umowy renty tak samo, jak w przypadku umowy o dożywocie nie jest możliwe określenie przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach, o których mowa w art. 19 ust. 1 i 3 tej ustawy.
Norma prawna wynikająca z art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) i art. 16 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm.) nie ma zastosowania do wierzytelności, które zostały zgłoszone przez podatnika do masy upadłości i zostały ujęte w tym postępowaniu na liście wierzytelności.
Alternatywna spółka inwestycyjna nie może być uznana za instytucję finansową. Jedynie ZAFI są instytucjami finansowymi wskazanymi w dyspozycji przepisu art. 7b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wyłącznie ZAFI powinny zaliczać swoje przychody wymienione w art. 7b ust. 1 tej ustawy do przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, a więc do przychodów z działalności operacyjnej
Podatnik, który zamierza zaliczyć kwoty wynikające z faktur do kosztów uzyskania przychodu, zobowiązany jest przedstawić dowody potwierdzające rzeczywiste poniesienie tych kosztów oraz ich związek z przychodem. W przypadku braku takich dowodów organy podatkowe nie są zobligowane do uwzględnienia kwot wskazanych na fakturach wyłącznie na podstawie deklaracji podatnika.