Art. 94a ust. 1 ustawy Prawo farmaceutyczne nie może być podstawą penalizowania reklamy aptek, gdyż ogranicza przepisy unijne dotyczące swobodnego świadczenia usług. NSA uchylił decyzję organów administracyjnych oraz umorzył postępowanie z uwagi na niezgodność z prawem unijnym.

NSA orzekł, że krajowe przepisy, które całkowicie zakazują reklamy aptek i ich działalności, naruszają unijne zasady swobody przedsiębiorczości i świadczenia usług, dlatego decyzje o ukaraniu skarżącej na podstawie art. 94a ustawy Prawo farmaceutyczne zostały uchylone.

Zakaz reklamy aptek określony w art. 94a ust. 1 Prawa farmaceutycznego, stosowany w decyzjach administracyjnych, narusza zasady prawa unijnego, co uzasadnia uchylenie decyzji na podstawie stwierdzenia jego nieważności, w świetle recentnego wyroku TSUE (C-200/24).

Art. 94a ust. 1 ustawy Prawo farmaceutyczne, zakazujący reklamy aptek, jest niezgodny z art. 49 i 56 TFUE oraz dyrektywą 2000/31/WE; nałożenie kary za działania prozdrowotne zgodne z celami pożytku publicznego było nieprawidłowe.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego konieczne jest ustalenie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia a sprawowaniem opieki nad osobą niepełnosprawną. Przesłanki te nie wymagają czasowej korelacji, a oceniać je należy indywidualnie na podstawie całokształtu okoliczności faktycznych.

Skarga kasacyjna, w której nie wykazano naruszenia prawa materialnego lub proceduralnego, poprzez brak precyzji i argumentacji, podlega oddaleniu, a koszty postępowania kasacyjnego mogą być niezasądzone.

Postępowanie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, nieprawidłowo realizujące wytyczne Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w przedmiocie zwolnienia z obowiązków opłacania składek, będące uchybieniem proceduralnym, nie może skutkować negatywnym dla strony transportem prawnym.

Naczelny Sąd Administracyjny, uchylając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, uznał konieczność powtórnego rozpoznania sprawy z uwzględnieniem wszechstronnej analizy przesłanek umorzenia składek oraz wnikliwej oceny dowodów dotyczących stanu zdrowia i majątku skarżącego.

Oddalono skargę kasacyjną złożoną przez M. S., z powodu nieprzekonująco wyeksponowanych podstaw naruszenia prawa materialnego w odniesieniu do umorzenia składek ZUS, co czyni skargę niezasadną według art. 184 p.p.s.a.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż w sprawie odmowy umorzenia należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne brak było podstaw dla uwzględnienia skargi kasacyjnej, potwierdzając prawidłowość ustaleń dokonanych przez organ i Wojewódzki Sąd Administracyjny.

Przy rozpatrywaniu wniosku o rentę w drodze wyjątku organ administracyjny winien rzetelnie zrealizować obowiązki proceduralne z art. 7, 8, 9, 10 §1 k.p.a., zapewniając czynny udział strony, oraz właściwie interpretować pojęcie "szczególnych okoliczności".

Sąd uznał, że świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje osobie, która nie zaprzestała prowadzenia działalności zawodowej, a umotywowane opieką nad osobą niepełnosprawną czynności domowe nie wykluczają zawodowej aktywności.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zakres opieki nad osobą niepełnosprawną musi wyraźnie uniemożliwiać podjęcie pracy zarobkowej, co jest przesłanką do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. Organ powinien ponownie ocenić związek przyczynowy, uwzględniając rzeczywisty wpływ opieki na możliwość zatrudnienia.

Zachodzi związek przyczynowo-skutkowy między niepodejmowaniem przez skarżącą zatrudnienia a sprawowaniem opieki nad niepełnosprawną matką, niezależnie od istnienia innych osób zobowiązanych alimentacyjnie. Skarga kasacyjna zasadna – NSA uchyla wyrok i decyzje niweczące prawo do świadczenia pielęgnacyjnego.

Umowa o świadczenie usług, której przedmiotem jest przygotowanie i prowadzenie szkoleń, podlega przepisom dotyczącym umów zlecenia, co uzasadnia obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego, zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach zdrowotnych.

Stwierdzenie obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego z tytułu umowy o świadczenie usług wymaga kwalifikacji umowy na podstawie obiektywnych kryteriów, a nie subiektywnej nomenklatury stron. Zastosowanie przepisów o zleceniu wpływa na podleganie ubezpieczeniom społecznym.

Umowa o przygotowanie i prowadzenie zajęć szkoleniowych jest umową o świadczenie usług, podlegającą obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, gdyż brak jej elementów charakterystycznych dla umowy o dzieło, tj. weryfikowalnego rezultatu.

Czynności polegające na przeprowadzaniu szkoleń edukacyjnych z zakresu doskonalenia umiejętności nie stanowią umowy o dzieło, lecz umowę o świadczenie usług, co uzasadnia podleganie obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż przeszkodą do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego nie może być fakt istnienia innych krewnych zobowiązanych alimentacyjnie względem osoby wymagającej opieki, jeśli faktyczną opiekę sprawuje skarżąca, która zrezygnowała z pracy. (art. 17 ust. 1 u.ś.r.)

Pobieranie emerytury uniemożliwia przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego; możliwe jest jedynie poprzez zawieszenie świadczenia emerytalnego. Skarga kasacyjna nie wykazała uchybień w postępowaniu, które mogłyby wpłynąć na wynik sprawy, zatem została oddalona.

Świadomość osoby pobierającej świadczenie o jego nienależności, warunkująca obowiązek zwrotu świadczenia, zależy od precyzji pouczenia organu. Brak wyraźnego pouczenia o skutkach weryfikuje przesłankę nienależności (art. 30 ust. 2 pkt 1 u.ś.r.).

Umowy dotyczące wykonania sprawozdań z konferencji były umowami o świadczenie usług, uzasadniającymi objęcie obowiązkowym ubezpieczeniem zdrowotnym na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Umowa o wykonanie profesjonalnych opracowań naukowych przez lekarza J.S., zawarta z C. Sp. z o.o., stanowi umowę o świadczenie usług, do której stosuje się przepisy o zleceniu, co uzasadnia objęcie obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. e ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej.

Umowy o świadczenie usług, realizujące zadania o charakterze technicznym, do których stosuje się przepisy o zleceniu, podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego. Dochodzenie praw przez stronę w postępowaniach administracyjnych i sądowych wymaga umotywowanego wykazania naruszenia przepisów w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy.