W każdym wypadku wydania decyzji na podstawie art. 116 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy zobowiązany jest ustalić pozytywne przesłanki odpowiedzialności osób trzecich oraz zbadać, czy nie zachodzą przesłanki wyłączające tę odpowiedzialność tzw. przesłanki egzoneracyjne. Nierozważenie przez organ którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje wadliwością takiej decyzji.

W przypadku gdy grunty, budynki i budowle stanowią współwłasność lub znajdują się w posiadaniu dwóch lub więcej osób, na których ciąży solidarnie obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości, a jedna z nich jest przedsiębiorcą, to wszyscy współwłaściciele zobowiązani są do zapłaty podatku obciążającego daną nieruchomość według stawek przewidzianych dla gruntów, budynków i budowli związanych z działalnością

Dane wskazane w ewidencji gruntów i budynków są wiążące dla organu podatkowego, który w postępowaniu podatkowym nie ma kompetencji do ich zmiany. Zmiana taka jest możliwa dopiero wówczas, gdy odpowiedni zapis zostanie dokonany w ewidencji gruntów i budynków. Oznacza to, że co do zasady o sposobie kwalifikacji gruntu dla celów podatkowych w podatku od nieruchomości, nie tyle decyduje sposób rzeczywistego

W celu zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów nie wystarczy wykazać, iż określone czynności zostały wykonane, lecz konieczne jest także udokumentowanie, że zostały zrealizowane przez określone podmioty i w sposób, który wygenerował określony kwotowo wydatek. Jedynie faktury odzwierciedlające rzeczywiste zakupy wskazanych na nich towarów lub usług od podmiotów opisanych w treści faktury

Tryb nadzwyczajny, jakim jest stwierdzenie nieważności decyzji, nie służy do eliminowania decyzji w przypadku, gdy składy orzekające oceniające decyzje wymiarowe wydane w zwykłym postępowaniu podatkowym wydawały w tym przedmiocie rozbieżne orzeczenia. Nie można uznać za rażące naruszenie prawa przez organy podatkowe sytuacji, gdy sądy administracyjne, interpretując przepisy prawa materialnego, dochodzą

Datą, w której doszło do przerwania biegu terminu przedawnienia, jest dzień, w którym zastosowano środek egzekucyjny, a nie dzień, w którym o czynności tej zawiadomiono podatnika.