Okoliczność pozostawania w związku małżeńskim przez strony transakcji nie stanowi samoistnej podstawy do kwestionowania prawa do odliczenia VAT; decydujące znaczenie ma rzeczywiste wykonanie świadczenia dokumentowanego fakturą.

Zapłata podatku od osób fizycznych przez podmiot inny niż podatnik, za kwoty przekraczające 1000 zł, narusza art. 62b Ordynacji podatkowej, gdyż zapłata musi być dokonywana z majątku podatnika lub z wykorzystaniem ustawowych wyjątków.

Art. 11 ust. 1 u.p.d.o.p. nie stanowi podstawy do recharakteryzacji transakcji przed jego nowelizacją w 2019 r. Organy podatkowe nie mogą samodzielnie "przedefiniować" transakcji na podstawie wytycznych OECD ani rozporządzeń wykonywanych przed tą datą.

Podatnik, który uczestniczy nieświadomie w oszustwie podatkowym, może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego jedynie wtedy, gdy okoliczności zawarcia transakcji były takie, że nie mógł on podejrzewać, iż uczestniczy w procederze mającym na celu obejście prawa podatkowego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za niezasadne pozostawienie wniosku o interpretację podatkową bez rozpatrzenia z powodu rzekomego braku precyzji opisu zdarzenia przyszłego. Przepisy Kodeksu spółek handlowych wskazano jako wystarczające do merytorycznego rozpoznania wniosku o interpretację.

Postępowanie karnoskarbowe nie może być wszczynane wyłącznie w celu zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązań podatkowych; musi istnieć rzeczywistą intencję realizacji celów karno-skarbowych. Brak aktywności organów może potwierdzać instrumentalność działania.

Odmowa prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o VAT wymaga nie tylko ustalenia, że usługi nie zostały wykonane, ale także stwierdzenia udziału podatnika w oszustwie podatkowym lub jego świadomej akceptacji tego procederu.