NSA oddala skargę kasacyjną Dyrektora Izby Administracji Skarbowej, stwierdzając, że w zakresie ustalenia pochodzenia towarów władze kraju importu muszą respektować weryfikacje organów kraju eksportu bez prawa do własnych ustaleń.

W przypadku braku odpowiednich danych w ewidencji gruntów i budynków, organ podatkowy jest uprawniony i zobowiązany do samodzielnego ustalenia podstawy opodatkowania w podatku od nieruchomości na podstawie zebranego materiału dowodowego.

Dane ewidencyjne dotyczące powierzchni użytkowej budynków mają jedynie domniemanie prawdziwości i mogą być podważane. Organy podatkowe mogą samodzielnie ustalać podstawę opodatkowania poprzez wykorzystanie zgromadzonego materiału dowodowego, niezależnie od danych z ewidencji gruntów.

Dla zastosowania preferencyjnej stawki podatku od nieruchomości konieczna jest rejestracja w rejestrze podmiotów wykonujących działalność leczniczą; brak takiego wpisu wyklucza obniżoną stawkę, nawet jeśli nieruchomość częściowo związana jest ze świadczeniem zdrowotnym.

Podatnik, składając wniosek w trybie art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej, inicjuje postępowanie, w którym musi uprawdopodobnić, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu przewidywanego za dany rok podatkowy.

Preferencyjna stawka podatku od nieruchomości stosuje się wyłącznie do budynków zajętych przez podmioty posiadające wpis do rejestru działalności leczniczej, nawet w przypadku wykorzystywania części budynku na cele apteczne. Wpis jest niezbędny dla uzyskania obniżonej stawki podatku.

NSA oddala skargę kasacyjną, stwierdzając, iż wyniki weryfikacji pochodzenia towarów przez władze cła kraju eksportu są wiążące dla organów importujących, chyba że postępowanie weryfikacyjne jest niezgodne z prawem międzynarodowym.

Organy celne kraju importu nie są uprawnione do ponownej pełnej weryfikacji preferencyjnych dowodów pochodzenia towarów, poza przypadkami ściśle określonymi w Konwencji, w tym przy istnieniu uzasadnionych wątpliwości co do autentyczności dokumentów.

Osoba zatrudniona na statku badawczym, nieeksploatowanym w transporcie międzynarodowym, nie ma prawa do ulgi abolicyjnej, gdyż statek musi być eksploatowany w przewozie międzynarodowym według umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Stypendia dla studentów, których wysokość i zasady udzielania zostały określone w uchwale organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego wydanej na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, korzystają w całości ze zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst

Umowa depozytu nieprawidłowego nie podlega wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 2 pkt 4 u.p.c.c., jeżeli nie została zawarta w ramach działalności gospodarczej i nie stanowi odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Czynność depozytu środków pieniężnych, jeżeli nie została zawarta w ramach działalności gospodarczej żadnej ze stron, nie stanowi odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W przypadku braku dowodów na realizację transportu międzynarodowego przez statek, na którym wykonywana jest praca, podatnik nie ma podstaw do skorzystania z ulgi abolicyjnej na podstawie art. 27g u.p.d.o.f. oraz Konwencji z Wielką Brytanią.

Interpretacja indywidualna podatkowa jest nieważna, jeśli nie zawiera szczegółowego uzasadnienia, które odnosi się do toków rozumowania i przedstawia odmienne stanowisko organu interpretacyjnego, a tym samym nie spełnia wymogów proceduralnych określonych w art. 14c § 2 Ordynacji podatkowej.

Zwrot w art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.o.l. "jest udostępniana przewoźnikom kolejowym" powinien być rozumiany jako faktyczne, a nie potencjalne udostępnienie. Linia wąskotorowa niewykorzystywana do przewozów nie kwalifikuje się do zwolnienia podatkowego.