Nałożenie kary pieniężnej za nieterminowe przekazywanie informacji przez banki znajdują uzasadnienie w art. 119zzh § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którą zarówno brak przekazania, jak i nieterminowe przekazanie informacji, podlegają sankcjom administracyjnym.
W postępowaniu podatkowym wznowienie na podstawie art. 240 § 1 pkt 1 i 5 Ordynacji podatkowej wymaga wykazania fałszywości dowodów lub ujawnienia nowych okoliczności faktycznych, istotnych dla rozstrzygnięcia; brak spełnienia tych przesłanek skutkuje oddaleniem skargi.
Kontrola podatkowa oraz postępowanie karnoskarbowe, których celem było zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, zostały przeprowadzone zgodnie z prawem. Instrumentalny charakter postępowania nie został wykazany. Zgromadzone dowody potwierdziły niewiarygodność transakcji oraz zasadność decyzji podatkowej.
Dla skorzystania z ulgi abolicyjnej przewidzianej w art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik musi spełniać wszystkie przesłanki zawarte w międzynarodowej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania, w szczególności, gdy dotyczy to pracy najemnej na statku morskim, który musi być eksploatowany w transporcie międzynarodowym przez podmiot z siedzibą w odpowiednim kraju.
Okoliczność, czy dany pojazd jest ciągnikiem siodłowym czy balastowym, nie ma znaczenia dla opodatkowania podatkiem od środków transportowych, jeżeli spełnia on przesłanki określone w art. 8 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, w szczególności co do dopuszczalnej masy całkowitej zespołu pojazdów.
Dochody uzyskane przez marynarzy posiadających miejsce zamieszkania w Polsce, pracujących na statkach eksploatowanych przez norweskie przedsiębiorstwo w transporcie międzynarodowym, mogą być objęte ulgą abolicyjną nawet, jeśli nie były opodatkowane w Norwegii, zgodnie z art. 14 ust. 3 i art. 22 ust. 1 Konwencji między Polską a Norwegią o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Przychody z dzierżawy praw majątkowych, w tym znaków towarowych, należy kwalifikować jako przychody z najmu i dzierżawy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie jako przychody z praw majątkowych określone w art. 10 ust. 1 pkt 7 tej ustawy.
W przypadku oskarżeń skarżącego dotyczących niewłaściwości miejscowej i instrumentalnego prowadzenia postępowania podatkowego, złożone na tej podstawie zarzuty zostały uznane za niezasadne. Skarga kasacyjna została oddalona, a postępowanie podatkowe przeprowadzone zgodnie z zasadami legalizmu.
Postępowanie karno-skarbowe wszczęte przez organ podatkowy w analizowanej sprawie miało podstawę materialnoprawną, nie będąc instrumentalnym naruszeniem prawa, co wykluczyło przedawnienie zobowiązania podatkowego.
Skarżąca spółka uczestniczyła w fikcyjnych transakcjach nabycia i sprzedaży, świadomie korzystając z faktur dokumentujących nierzeczywiste zdarzenia gospodarcze, co uzasadnia odmowę prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie zakwestionowanych faktur.
Pomoc finansowa dla funkcjonariuszy SOP na podstawie art. 180 ust. 1 ustawy o SOP korzysta ze zwolnienia od opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 49a u.p.d.o.f., jako ekwiwalent za rezygnację z lokalu.
Organy podatkowe, wydając ponowne rozstrzygnięcie, powinny uwzględnić decyzję Szefa Krajowej Administracji Skarbowej zatwierdzającą stawkę 7% opłat licencyjnych, uznając ją za zgodną z prawem.
W postępowaniu podatkowym dotyczącym przychodu z praw majątkowych koniecznym jest wykazanie materialnych dowodów dla potwierdzenia charakteru uzyskanych przychodów. Instrumentalne wszczęcie postępowania karnego skarbowego nie wpływa samoistnie na zawieszenie biegu przedawnienia, o ile nie wynika z okoliczności sprawy faktyczne dążenie do wstrzymania biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Na gruncie art. 17 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., jedynie wydatki mające bezpośredni związek z realizacją celów statutowych mogą być uznane za przeznaczone na cele statutowe, a instrumentalne wszczynanie postępowań karnoskarbowych wyklucza skuteczne zawieszenie biegu przedawnienia zobowiązań podatkowych.
W postępowaniu podatkowym nie można przypisać instrumentalnego charakteru postępowaniu karnemu skarbowemu wszczętemu po postępowaniu kontrolnym. Brak pełnego postępowania dowodowego uzasadnia uchylenie decyzji organu, gdy niewystarczająco rozważono rzetelność faktur oraz ocenę przedstawionych dowodów w procesie.
Wszczęcie postępowania karnoskarbowego celem zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązań podatkowych może mieć miejsce jedynie w sytuacjach uzasadnionych, co podlega rygorystycznej ocenie na podstawie okoliczności faktycznych.
Wydatki na najem samochodów osobowych przekazanych w dalsze posiadanie podlegają ograniczeniom kosztów uzyskania przychodów wg art. 16 ust. 1 pkt 49a u.p.d.o.p., nawet przy braku ich faktycznego użytkowania przez wynajmującego.
NSA potwierdza, że dochody z połączenia odwrotnego winny być traktowane jako równoczesne z objęciem udziałów, nierozpoznanie tej specyfiki przez organ podatkowy nie uzasadnia jego stanowiska.
Zwolnienie podatkowe, o które mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63b u.p.d.o.f., przysługuje gdy wydatki kwalifikowane poniesione na środki trwałe zostaną zaliczone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, a nie jedynie z chwilą ich zapłaty.
1. Instrumentalne wszczęcie postępowania karnego skarbowego nie zawiesza biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego. 2. Brak prawidłowego dokumentowania usług nie wyklucza rzetelności faktur, jeśli faktyczne wykonanie usług zostanie udowodnione. 3. NSA uchylił decyzję podatkową z uwagi na braki w postępowaniu dowodowym.