Związek gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej należy oceniać na podstawie faktycznego, bądź potencjalnego wykorzystywania nieruchomości w działalności gospodarczej podmiotu, który taką działalność prowadzi, a nie wyłącznie na podstawie ich posiadania przez przedsiębiorcę lub inny podmiot gospodarczy; przy czym do uznania nieruchomości za związane z działalnością gospodarczą

Związek nieruchomości z prowadzeniem działalności gospodarczej, określony w art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie opiera się wyłącznie na kryterium posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą, lecz wymaga dodatkowo ustalenia faktycznego lub potencjalnego wykorzystania nieruchomości do działalności.

Nieodpłatne ustanowienie przez właściciela gruntu na rzecz przedsiębiorstwa eksploatującego linię przesyłową służebności przesyłu nie stanowi dla tego przedsiębiorstwa przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia w myśl art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdy czynność prawna jest ze swej istoty nieodpłatna.

W postępowaniu podatkowym składając wniosek o ulgę w spłacie zobowiązań podatkowych, przedsiębiorca ma obowiązek nie tylko wskazać rodzaj żądanej pomocy, ale również dołączyć do wniosku wszystkie dokumenty wymagane przepisami prawa, umożliwiające merytoryczne jego rozpatrzenie. Niewypełnienie tych obowiązków skutkuje niemożnością merytorycznego rozpatrzenia wniosku przez organ podatkowy.

Związek gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej należy oceniać na podstawie faktycznego, bądź potencjalnego wykorzystywania nieruchomości w działalności gospodarczej podmiotu, który taką działalność prowadzi, a nie wyłącznie na podstawie ich posiadania przez przedsiębiorcę lub inny podmiot gospodarczy; przy czym do uznania nieruchomości za związane z działalnością gospodarczą

Związek gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej należy oceniać na podstawie faktycznego, bądź potencjalnego wykorzystywania nieruchomości w działalności gospodarczej podmiotu, który taką działalność prowadzi, a nie wyłącznie na podstawie ich posiadania przez przedsiębiorcę lub inny podmiot gospodarczy; przy czym do uznania nieruchomości za związane z działalnością gospodarczą

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, działanie podmiotu nie może być uznane za "rozporządzanie towarem jak właściciel", jeśli nie podejmuje on samodzielnych decyzji gospodarczych dotyczących sprzedaży towaru, co implikuje, że bez samodzielności w decydowaniu o losach towaru, działania takie nie kwalifikują się jako rzeczywiste dostawy towarów.

W sytuacji, gdy transakcje handlowe są fikcyjne, a udział podatnika w łańcuchu dostaw ma na celu jedynie wyłudzenie VAT poprzez sztuczne wydłużenie łańcucha transakcji, podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z fikcyjnych faktur ani zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów. Oceniając prawidłowość odliczeń VAT oraz zastosowania preferencyjnych stawek, kluczowe

Należy odmówić prawa do odliczenia nie tylko wtedy, gdy oszustwo zostało popełnione przez samego podatnika, lecz również wówczas, gdy zostanie wykazane, że podatnik, któremu towary lub usługi służące za podstawę prawa do odliczenia zostały dostarczone lub wyświadczone, wiedział lub powinien był wiedzieć, że poprzez nabycie tych towarów lub usług uczestniczy w transakcji związanej z oszustwem w zakresie

Regulacja zawarta w art. 15zzzzzn2 ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z COVID-19, uzupełniająca instytucję przywrócenia terminu w art. 58 Kodeksu postępowania administracyjnego, dotyczy wyłącznie terminów przewidzianych przepisami prawa administracyjnego i nie ma zastosowania do terminów określonych w prawie podatkowym.

W kwestii rozliczeń podatkowych nadpłat zobowiązań podatkowych, organ podatkowy jest zobowiązany do zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych lub bieżących zobowiązań podatnika z urzędu, zgodnie z obowiązującymi przepisami Ordynacji podatkowej, niezależnie od dyspozycji podatnika (art. 76 § 1 O.p.), a postanowienie w sprawie zaliczenia nadpłaty ma charakter formalny i potwierdza wykonanie

Zaliczenie nadpłaty podatku na poczet zaległości podatkowych dokonywane jest z urzędu i nie zależy od uznania organu podatkowego ani od dyspozycji podatnika, a postanowienie w sprawie takiego zaliczenia ma charakter formalny i potwierdza dokonanie czynności rachunkowo-technicznej. Zwrócenie nadpłaty możliwe jest tylko, gdy podatnik nie posiada zaległych lub bieżących zobowiązań podatkowych.

Nadpłata podatku wraz z jej oprocentowaniem podlega z urzędu zaliczeniu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w ich braku podlega zwrotowi z urzędu. Organ podatkowy ma obowiązek dokonania takiego zaliczenia przed ewentualnym zwrotem nadpłaty, niezależnie od woli podatnika. Postanowienie o zaliczeniu nadpłaty na poczet zobowiązań podatkowych