Podjęcie się przewozu pomimo braku przekonania, że pojazd nie narusza dopuszczalnych norm świadczy o niedochowaniu należytej staranności i nie pozwala na uwolnienie przewoźnika od odpowiedzialności za przejazd pojazdem nienormatywnym.

W konkretnym stanie faktycznym może okazać się, iż to nie właściciel obiektu powinien być podmiotem kary pieniężnej wymierzonej za samowolne zajęcie pasa drogowego. Chodzi w szczególności o sytuację, gdy zostanie wykazane, że osobą, która faktycznie dokonała zajęcia pasa drogowego przez umieszczenie określonego obiektu, jest osoba inna niż właściciel tego obiektu, a okoliczności sprawy nie pozwalają

Do kontroli subsumcji danego stanu faktycznego pod zastosowany przepis prawa materialnego można zatem przejść dopiero wówczas, gdy okaże się, że stan faktyczny przyjęty w zaskarżonym wyroku jest prawidłowy albo nie został skutecznie podważony.

W orzecznictwie sądowym przyjmuje się zgodnie, że zarzut dotyczący naruszenia tego przepisu może być uzasadniony jedynie wówczas, gdy uzasadnienie wyroku sądu zawiera braki w zakresie elementów w tym przepisie określonych, które uniemożliwiają przeprowadzenie instancyjnej kontroli tego orzeczenia. Za pomocą tego zarzutu nie można skutecznie podważyć stanowiska Sądu co oceny stanu faktycznego sprawy

Zdaniem NSA przepisy dyrektywy dopuszczają możliwość nakładania lokalnych ograniczeń na maksymalne dopuszczalne wymiary lub ciężary pojazdów, które mogą być używane, w przypadku gdy infrastruktura nie jest przystosowana do długich i ciężkich przejazdów, w określonych obszarach lub na określonych drogach, takich jak centra miast, małe wioski lub miejsca o szczególnym znaczeniu przyrodniczym.

Przepis art. 3 § 2 pkt 4 u.p.p.s.a. pozwala objąć sądową kontrolą takie działania organów administracji publicznej, które nie są podejmowane, tak jak decyzje i postanowienia, w sformalizowanych postępowaniach, zapewniających uczestnikom określone gwarancje procesowe, a dotyczą praw lub obowiązków jednostki o publicznoprawnym charakterze.

Zauważyć trzeba, że przedawnienie jest w pierwszym rzędzie instytucją materialnoprawną, jak również wywołuje istotne skutki procesowe. Dopóki przedawnienie nie nastąpi, organy administracji publicznej powinny podejmować z urzędu działania, aby wyegzekwować obowiązki ciążące na podmiotach zobowiązanych. Jednakże co oczywiste w przypadku upływu terminu przedawnienia nie mogą one takich działań podejmować

Obowiązek podporządkowania się ocenie prawnej wyrażonej w wyroku sądu administracyjnego, ciążący na organie administracji oraz sądzie, może być wyłączony tylko w przypadku istotnej zmiany stanu prawnego lub faktycznego, a także po wzruszeniu wyroku. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjmuje się, że ocena prawna wyrażona w orzeczeniu sądu wiąże w sprawie ten sąd oraz organ administracji

Zagadnienie wstępne (prejudycjalne) występuje w sytuacji, w której uprzednie rozstrzygnięcie określonego zagadnienia, które występuje w sprawie, może wpływać na wynik toczącego się postępowania, co w rezultacie uzasadnia celowość wstrzymania czynności w postępowaniu sądowoadministracyjnym do czasu rozstrzygnięcia tej istotnej kwestii. Z zagadnieniem wstępnym mamy jednak do czynienia jedynie wówczas

Powołana dyrektywa zakazuje państwom członkowskim wprowadzania rozwiązań prawnych, które ograniczałyby swobodny przepływ wyrobów, co do których została przeprowadzona procedura oceny zgodności, został wydany certyfikat oraz deklaracja zgodności a towar został oznaczony znakiem CE (art. 4 ust. 1), innymi słowy – wprowadzania przepisów, które stwarzałyby bariery w wolnym handlu.

W rozumieniu potocznym "dopuścić" oznacza: "pozwolić, przyzwolić na coś", a więc wyraża czynność o charakterze przyzwalającym (władczym). Brak zdefiniowania pojęcia "dopuszczony do obrotu", jednego z kluczowych pojęć dla zastosowania preferencyjnej stawki podatku, może wskazywać na to, że ustawodawca podatkowy w sposób świadomy pozostawił ocenę w tym zakresie organom. Dopuszczenie do obrotu na terytorium

Dokonując interpretacji przepisów krajowych należy pamiętać o tym, że co do zasady zwrotom prawnym nie należy nadawać znaczenia odmiennego od potocznego. Od znaczenia literalnego można odstąpić jedynie wówczas, gdy istnieją dostateczne racje przypisania im odmiennego znaczenia lub gdy znaczenie to prowadziłoby do absurdalnych wniosków. Ustalenie znaczenia przepisu prawnego nie powinno również pomijać

Ocenę naruszenia przepisów postępowania należy poprzedzić stwierdzeniem, że o ich skuteczności nie decyduje każde uchybienie, lecz jedynie takie, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Wpływ, czyli istnienie związku przyczynowego pomiędzy uchybieniem procesowym stanowiącym przedmiot zarzutu środka prawnego, a wydanym w sprawie orzeczeniem sądu administracyjnego I instancji, który to związek