Na podstawie art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnego /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ wyłączone jest stanowienie przepisów porządkowych zakazujących poruszania się przy użyciu określonych środków /wrotek, łyżworolek i deskorolek/ na ulicy miejskiej.

Istota wznowienia postępowania polega na ponownym rozpatrzeniu sprawy zakończonej decyzją ostateczną w celu sprawdzenia, czy jakaś z wad postępowania wymienionych w art. 145 par. 1 Kpa /w niniejszej sprawie pkt 5/ nie wpłynęła na treść decyzji.

Podatnik prowadzący działalność gospodarczą powinien postępować racjonalnie i zmierzać w sposób najbardziej bezpośredni do osiągnięcia przychodu. Powinien również działać w przekonaniu, jednak ocenianym w sensie obiektywnym, a nie subiektywnym, że poniesienie kosztu po uwzględnieniu związków przyczynowo-skutkowych powinno doprowadzić do osiągnięcia przychodu.

Przepis art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1996 r., nie zawierał żadnych ograniczeń co do liczby lokali w domu wielorodzinnym.

1. Art. 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ jest odstępstwem od generalnej zasady obowiązującej w konstrukcji podatków dochodowych, iż za przychody należy uważać sumy /wartości/ rzeczywiście przez podatnika osiągnięte tj. otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika, którymi może on regularnie dysponować. Tymczasem przychodem

Śmierć zapisanego w księdze wieczystej właściciela nieruchomości podlegającej rozgraniczeniu nie stanowi powodu zawieszenia postępowania rozgraniczeniowego na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa, może natomiast skutkować koniecznością zastosowania art. 30 par. 5 Kpa.

Skoro przepisy ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie przewidują solidarności w zakresie obowiązku zapłaty cła przez np. dwa podmioty dokonujące obrotu towarowego z zagranicą, uznać należy, że zarówno zaskarżona decyzja, jak i poprzedzająca ją decyzja organu celnego I instancji nie odpowiadają prawu.

Zgodnie z art. 149 par. 2 i art. 151 par. 1 Kpa, decyzja wydana w wyniku wznowienia postępowania musi rozstrzygać sprawę co do istoty w całości. Zastępuje ona bowiem dotychczasową decyzję. W nowej decyzji konieczne jest ponowne rozstrzygnięcie o prawach i obowiązkach strony.

W ramach kompetencji rady gminy w zakresie określania szczegółowych zasad utrzymania czystości i porządku na terenie gminy nie mieści się zobowiązanie właścicieli wraków pojazdów mechanicznych do oddania ich na złom. Rada gminy nie jest również upoważniona do ustanowienia odpowiedzialności karno-administracyjnej za naruszenie określonych przez nią zasad utrzymania czystości i porządku.

Zgodnie z dyspozycją art. 151 par. 1 pkt 2 Kpa organ celny po przeprowadzeniu postępowania określonego w art. 149 par. 2 Kpa wydając decyzję, w której uchyla decyzję dotychczasową, gdy stwierdzi istnienie podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 par. 1 Kpa i wydaje nową decyzję rozstrzygającą o istocie sprawy. Nie spełnia tego wymogu decyzja uchylająca jedynie decyzję dotychczasową. Przekazanie