Orzeczenia
W razie wszczęcia postępowania o podział terenów objętych granicami skoncentrowanego budownictwa jednorodzinnego i jednocześnie postępowania o podział jednej lub kilku nieruchomości znajdujących się na tych terenach należy - stosownie do art. 62 Kpa - prowadzić jedno postępowanie zakończone decyzją o podziale działki wszystkich gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne.
Decyzja wydana przez organ administracji w trybie art. 200 par. 2 Kpa nie może być uznana za dotkniętą wadą nieważności tylko z tego powodu, że została wydana po upływie 30 dni od daty wpływu skargi.
Zasady współżycia społecznego są regułami postępowania ludzkiego, nie będąc jednak przy tym regułami prawnymi, okoliczność, że często norma prawna głosi to samo, co zasada współżycia społecznego /np. obowiązek zwrotu pożyczonych pieniędzy/ nie powoduje zatarcia niezależności tych dwóch grup reguł postępowania. Są to grupy odrębne. Art. 156 par. 1 Kpa wśród przyczyn stwierdzenia nieważności decyzji
Orzeczenia Kolegiów do spraw wykroczeń nie są decyzjami w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, albowiem postępowanie w sprawach o wykroczenia toczy się według przepisów Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia, środki zaś zaskarżania tych orzeczeń wskazują przepisy art. 77-99 tego kodeksu.
Skierowanie przez stronę do naczelnego organu administracji państwowej podania o wzruszenie decyzji ostatecznej wszczyna postępowanie w trybie nadzoru i stanowi, przewidzianą w art. 199 par. 3 Kpa bezwzględną przeszkodę rozpatrzenia sprawy przez Naczelny Sąd Administracyjny.
Z zestawienia par. 20 ust. 1 i par. 23 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu oddawania w użytkowanie wieczyste gruntów i sprzedaży nieruchomości państwowych, kosztów i rozliczeń z tym związanych oraz zarządzania sprzedanymi nieruchomościami /Dz.U. nr 47 poz. 239/ płynie wniosek, że przewidziany w par. 20 ust. 1 wykaz jest ofertą właściciela
Książeczka wojskowa jest dokumentem urzędowym i w rozumieniu art. 76 par. 1 Kpa korzysta z domniemania prawdziwości zawartych w niej danych. Oznacza to, że pominięcie dowodu z książeczki wojskowej jest możliwe tylko po udowodnieniu przez organ orzekający w sprawie, że jej treść nie jest prawdziwa. Do czasu przeprowadzenia takiego dowodu nie ma podstaw do traktowania książeczki wojskowej odtworzonej
1. Stosownie do art. 149 par. 1 i 3 Kpa wznowienie postępowania następuje w drodze postanowienia, a odmowa wznowienia - w drodze decyzji. Organ, który wydał decyzję w ostatniej instancji postępowania zwyczajnego, staje się organem I instancji przy wznowieniu postępowania i nie może skorzystać z art. 134 Kpa, określającego uprawnienia organu odwoławczego do stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia
1. Praktyka sprowadzająca organ I instancji do roli wykonawcy poleceń organu nadrzędnego stanowi bezpośrednią ingerencję w sposób załatwienia sprawy, zastrzeżonej do kompetencji organu niższego stopnia oraz pozbawia go samodzielności, nieodzownej w orzecznictwie administracyjnym. Tego rodzaju sytuacja czyni kontrolę instancyjną wręcz iluzoryczną /art. 15 Kpa/. 2. Jeżeli organ podatkowy drugiej instancji
Pominięcie przez organ administracji pełnomocnika strony jest równoznaczne z pominięciem strony w postępowaniu administracyjnym i uzasadnia wznowienie postępowania na zasadzie art. 145 par. 1 pkt 4 Kpa.
Uzasadnienia prawnego decyzji nie można utożsamiać z powołaniem podstawy prawnej. Są to dwa różne elementy decyzji. W podstawie prawnej chodzi o wskazanie przepisu, na mocy którego wydano decyzję, a więc przepisu upoważniającego organ do działania w tym zakresie. Uzasadnienie prawne polega na wyjaśnieniu podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa czyli o wytłumaczenie dlaczego organ dany przepis
Ograniczenie się przez organ przy rozpoznawaniu sprawy w trybie art. 155 Kpa wyłącznie do skontrolowania decyzji objętej wnioskiem strony i zaniechanie rozpoznania sprawy w świetle przesłanek do zmiany lub uchylenia decyzji określonych w tym artykule stanowi naruszenie prawa.
1. Art. 23 par. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy /Dz.U. nr 24 poz. 141 ze zm./ wyraża ogólną zasadę odnoszącą się do wszystkich rodzajów stosunku pracy, że czynności prawnych w zakresie stosunku pracy dokonuje w imieniu zakładu pracy jego kierownik lub inny upoważniony do tego pracownik. Tezę taką potwierdza zamieszczenie powyższego przepisu w rozdziale I "przepisy ogólne" Działu Drugiego
Skarga na zwłokę w załatwieniu sprawy /art. 216 par. 1 Kpa/, wniesiona przez stronę po wydaniu i doręczeniu jej decyzji, jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu przez sąd administracyjny /art. 204 par. 1 i art. 207 par. 6 w związku z art. 216 par. 5 Kpa/, gdy zaś decyzja została wydana po wniesieniu skargi, przed jej rozpoznaniem przez ten sąd, postępowanie sądowe podlega umorzeniu jako bezprzedmiotowe
Nie może być przedmiotem kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego sprawa, która w drugiej instancji została ostatecznie załatwiona orzeczeniem w formie postanowienia.