1. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji jest samodzielnym postępowaniem administracyjnym, którego istotą jest jedynie ustalenie, czy dana decyzja jest dotknięta jedną z wad wymienionych w art. 156 par. 1 Kpa. 2. Osoba, do której skierowana została decyzja kwestionowana następnie w postępowaniu w sprawie stwierdzenia jej nieważności, jest stroną tego postępowania również wtedy, gdy

1. Jeśli przepisy ustaw szczególnych lub uchwały właściwej rady narodowej stopnia podstawowego nie stanowią inaczej, kierownicy wydziałów utworzonych zamiast referatów w urzędach miejskich i w urzędach miast i gmin liczących od 20 do 50 tys. mieszkańców nie są terenowymi organami administracji państwowej o właściwości szczególnej. 2. Organ prowadzący postępowanie o stwierdzenie nieważności decyzji

1. Sam fakt uprawiania gruntów, nawet bez siewów, pozbawia je cech odłogu. 2. Podwojona opłata z tytułu odłogowania gruntów rolnych /art. 42 ust. 5 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych - Dz.U. nr 11 poz. 79/ nie może być uzupełniająco stosowana za pierwszy rok odłogowania, jeżeli za ten okres wymierzono już opłatę w podstawowej wysokości.

Przewidziane w art. 161 par. 1 i par. 2 Kpa możliwości uchylenia lub zmiany w niezbędnym zakresie każdej decyzji ostatecznej, odnosi się wyłącznie do ochrony w sytuacjach wyjątkowych wartości szczególnie cennych i może mieć miejsce jedynie /w razie niemożności wzruszenia decyzji ostatecznej w drodze wznowienia postępowania lub stwierdzenia jej nieważności, albo w trybie art. 155 Kpa/ w przypadkach:

Orzeczenia /opinie/ o jakości towaru, wydawane przez rzeczoznawców do spraw jakości mięsa i wędlin, a także orzeczenia branżowej komisji do spraw jakości mięsa, nie są decyzjami administracyjnymi w rozumieniu art. 104 lub art. 105 Kpa i nie mogą być przedmiotem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

1. W świetle par. 13 ust. 2 zarządzenia Ministra Rolnictwa z 25 lipca 1979 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 19 poz. 114/ decyzja o ustaleniu kandydata na nabywcę nieruchomości ma charakter uprawnienia, które traci ważność w razie zaistnienia warunku rozwiązującego w postaci upływu ustalonego w niej terminu do sporządzenia umowy przeniesienia własności

Właściciel nieruchomości sąsiadującej z nieruchomością, na której ma być wzniesiony lub jest wznoszony obiekt budowlany jest stroną postępowania administracyjnego, tylko w takim zakresie, w jakim budowa ta może niekorzystnie oddziaływać na jego uzasadnione interesy.

Spółdzielcze prawo do lokalu przydzielonego obojgu lub tylko jednemu z małżonków w czasie trwania małżeństwa dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych rodziny, należy wspólnie do obojga małżonków. Nie jest zatem bez znaczenia skład osobowy rodziny, której potrzeby prawo stosownie do art. 215 par. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. nr 30 poz. 210/ ma zaspokajać ten lokal.

1. Żądanie strony w postępowaniu administracyjnym należy ocenić na podstawie treści pisma przez nią wniesionego a nie na podstawie tytułu pisma. 2. Jeżeli z treści pisma zatytułowanego "odwołanie" wynika w sposób nie budzący wątpliwości, że strona nie kwestionuje wymiaru świadczenia na fundusz miejski, ale wnosi o zwolnienie od obowiązku uiszczenia wymienionego świadczenia, organ odwoławczy powinien

Jeżeli do wydania decyzji o dopuszczalnej emisji zanieczyszczeń konieczne jest opracowanie analizy uciążliwości, a zobowiązana do tego jednostka organizacyjna nie przedkłada takiej analizy w zakreślonym terminie, to stosownie do art. 7, 75, 77 par. 1 i art. 84 par. 1 Kpa organ administracyjny prowadzący postępowanie w tej sprawie obowiązany jest przeprowadzić z urzędu dowód z opinii biegłego.

W razie wszczęcia postępowania o podział terenów objętych granicami skoncentrowanego budownictwa jednorodzinnego i jednocześnie postępowania o podział jednej lub kilku nieruchomości znajdujących się na tych terenach należy - stosownie do art. 62 Kpa - prowadzić jedno postępowanie zakończone decyzją o podziale działki wszystkich gruntów przeznaczonych pod skoncentrowane budownictwo jednorodzinne.

Obowiązek wykonania rozbiórki obiektów, o których mowa w art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, wynika bezpośrednio z tego przepisu prawa i podlega wykonaniu w drodze egzekucji administracyjnej /art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - Dz.U. nr 24 poz. 151 ze zm./.

Decyzja wydana przez organ administracji w trybie art. 200 par. 2 Kpa nie może być uznana za dotkniętą wadą nieważności tylko z tego powodu, że została wydana po upływie 30 dni od daty wpływu skargi.

Zasady współżycia społecznego są regułami postępowania ludzkiego, nie będąc jednak przy tym regułami prawnymi, okoliczność, że często norma prawna głosi to samo, co zasada współżycia społecznego /np. obowiązek zwrotu pożyczonych pieniędzy/ nie powoduje zatarcia niezależności tych dwóch grup reguł postępowania. Są to grupy odrębne. Art. 156 par. 1 Kpa wśród przyczyn stwierdzenia nieważności decyzji

1. Stosownie do art. 149 par. 1 i 3 Kpa wznowienie postępowania następuje w drodze postanowienia, a odmowa wznowienia - w drodze decyzji. Organ, który wydał decyzję w ostatniej instancji postępowania zwyczajnego, staje się organem I instancji przy wznowieniu postępowania i nie może skorzystać z art. 134 Kpa, określającego uprawnienia organu odwoławczego do stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia

Książeczka wojskowa jest dokumentem urzędowym i w rozumieniu art. 76 par. 1 Kpa korzysta z domniemania prawdziwości zawartych w niej danych. Oznacza to, że pominięcie dowodu z książeczki wojskowej jest możliwe tylko po udowodnieniu przez organ orzekający w sprawie, że jej treść nie jest prawdziwa. Do czasu przeprowadzenia takiego dowodu nie ma podstaw do traktowania książeczki wojskowej odtworzonej

1. Praktyka sprowadzająca organ I instancji do roli wykonawcy poleceń organu nadrzędnego stanowi bezpośrednią ingerencję w sposób załatwienia sprawy, zastrzeżonej do kompetencji organu niższego stopnia oraz pozbawia go samodzielności, nieodzownej w orzecznictwie administracyjnym. Tego rodzaju sytuacja czyni kontrolę instancyjną wręcz iluzoryczną /art. 15 Kpa/. 2. Jeżeli organ podatkowy drugiej instancji

Ograniczenie się przez organ przy rozpoznawaniu sprawy w trybie art. 155 Kpa wyłącznie do skontrolowania decyzji objętej wnioskiem strony i zaniechanie rozpoznania sprawy w świetle przesłanek do zmiany lub uchylenia decyzji określonych w tym artykule stanowi naruszenie prawa.

1. Art. 23 par. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy /Dz.U. nr 24 poz. 141 ze zm./ wyraża ogólną zasadę odnoszącą się do wszystkich rodzajów stosunku pracy, że czynności prawnych w zakresie stosunku pracy dokonuje w imieniu zakładu pracy jego kierownik lub inny upoważniony do tego pracownik. Tezę taką potwierdza zamieszczenie powyższego przepisu w rozdziale I "przepisy ogólne" Działu Drugiego

Skarga na zwłokę w załatwieniu sprawy /art. 216 par. 1 Kpa/, wniesiona przez stronę po wydaniu i doręczeniu jej decyzji, jest niedopuszczalna i podlega odrzuceniu przez sąd administracyjny /art. 204 par. 1 i art. 207 par. 6 w związku z art. 216 par. 5 Kpa/, gdy zaś decyzja została wydana po wniesieniu skargi, przed jej rozpoznaniem przez ten sąd, postępowanie sądowe podlega umorzeniu jako bezprzedmiotowe

Nie może być przedmiotem kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego sprawa, która w drugiej instancji została ostatecznie załatwiona orzeczeniem w formie postanowienia.