Wzniesienie budynku garażowego bez wymaganego prawem pozwolenia na budowę uzasadnia decyzję organu nadzoru budowlanego o jego rozbiórce, gdyż realizacja inwestycji budowlanej niezgodnie z obowiązującymi przepisami prawa budowlanego oraz z zastrzeżeniami wynikającymi z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie może być podstawą do legalizacji już wzniesionego obiektu.

W sprawie dotyczącej uchybienia terminu do wniesienia odwołania od decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn, prawidłowe jest doręczenie decyzji bezpośrednio stronie, gdy pełnomocnik nie został ustanowiony w konkretnej sprawie, a złożone pełnomocnictwo po terminie nie może być podstawą do uznania nieskutecznego doręczenia decyzji.

W kwestii umorzenia zaległości podatkowej na podstawie art. 67a § 1 pkt 3 o.p., organ podatkowy wykazuje uprawnienie uznaniowe do decydowania, czy przesłanki takie jak ważny interes podatnika lub interes publiczny są spełnione, a następnie, czy w konkretnym przypadku zachodzi uzasadnienie do przyznania ulgi podatkowej. Decyzja organu podatkowego o umorzeniu zaległości podatkowej, choć uznaniowa, nie

Należyta staranność strony oraz profesjonalnego pełnomocnika w dochowaniu terminów proceduralnych jest kluczowa dla prawidłowości przebiegu postępowania, a brak dowodów na niezawiniony charakter uchybienia terminu do wniesienia odwołania nie uzasadnia przywrócenia terminu, nawet w kontekście skomplikowanej sytuacji procesowej i licznych postępowań podatkowych.

Zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych, osoba sprawująca opiekę nad niepełnosprawnym członkiem rodziny ma prawo wyboru między świadczeniem pielęgnacyjnym a innym świadczeniem emerytalno-rentowym, które posiada, pod warunkiem złożenia oświadczenia o rezygnacji z prawa do renty.

Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o świadczeniach rodzinnych wymaga nie tylko posiadania przez osobę wymagającą opieki orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności, ale również istnienia bezpośredniego związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy rezygnacją z zatrudnienia (lub jego niepodejmowaniem) a koniecznością sprawowania stałej lub długotrwałej opieki

W przypadku stwierdzenia przez sąd administracyjny przewlekłości prowadzenia postępowania administracyjnego, organ administracji publicznej może zostać zobowiązany do zapłaty sumy pieniężnej tytułem zadośćuczynienia dla strony, niezależnie od fakultatywnego charakteru tego środka, biorąc pod uwagę indywidualne okoliczności sprawy oraz trudności związane z brakiem rozstrzygnięcia w sprawie zezwolenia

Sąd administracyjny może przyznać skarżącej sumę pieniężną jako rekompensatę za bezczynność i przewlekłość postępowania administracyjnego, także w sytuacji gdy sprawa została załatwiona przed wydaniem wyroku sądowego, o ile stwierdzi rażące naruszenie prawa przez organ administracji.

Przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego, zwłaszcza w sprawach dotyczących zezwoleń na pobyt, stanowi naruszenie prawa, które zasługuje na odpowiednią sankcję, w tym zasądzenie sumy pieniężnej jako rekompensaty dla strony skarżącej, mając na względzie negatywne konsekwencje takiej bezczynności dla życia i statusu prawnego cudzoziemca.

Zgodnie z art. 38 ust. 2 pkt 3 ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terenie RP, odmowa przesłuchania skarżącego w postępowaniu dotyczącym kolejnego wniosku o udzielenie ochrony międzynarodowej jest dopuszczalna, gdy ocena przedstawionych okoliczności i dowodów, na podstawie porównania z aktami poprzednich postępowań, nie zwiększa prawdopodobieństwa udzielenia skutecznej ochrony.

W sytuacji stwierdzenia przez są administracyjny, że organ administracji dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania, sąd posiada uprawnienie do przyznania na rzecz strony skarżącej sumy pieniężnej o charakterze kompensacyjnym, której wysokość, rozsądnie oceniona w kontekście okoliczności konkretnej sprawy i przy założeniu zachowania granic uznania sędziowskiego, może przyczynić

Wskazywanie przez ustawodawcę ścisłego terminu, przed którym określone dokumenty bądź oświadczenia podatkowe muszą być przedstawione organowi celno-skarbowemu celu, jest elementem koniecznym dla zapewnienia aktualności i adekwatności dokumentów leżących u podstaw preferencyjnych sposobów rozliczania podatku od towarów i usług. Ustalenia faktyczne organów podatkowych oraz wojewódzkiego sądu administracyjnego