W przypadku bezczynności ministra zażalenie w trybie art. 37 par. 1 Kpa nie przysługuje. W przypadku bezczynności ministra organ ten jest ostatnim organem w toku instancji administracyjnej i w związku z tym nie przysługują od rozstrzygnięć tego organu środki zaskarżenia. W zakresie odnoszącym się do działania ministra uznać należy, że jest on zobowiązany wydać stosowne postanowienie o niezałatwieniu

Zakres zadań wynikających z określonego w umowie stanowiska może być konkretyzowany nie tylko przez przedstawienie pracownikowi pisemnego zakresu czynności, ale również w drodze poleceń pracodawcy, mieszczących się w granicach zakreślonych ustalonym w umowie rodzajem pracy (zajmowanym stanowiskiem).

W postępowaniu egzekucyjnym w administracji, zgodnie z art. 29 par. 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ organ egzekucyjny obowiązany jest badać z urzędu jedynie dopuszczalność egzekucji administracyjnej, a nie dokonywać jakichkolwiek weryfikacji ostatecznych decyzji merytorycznych, będących podstawą do wystawienia tytułu

Przesłanką decyzji o odmowie wznowienia postępowania, wydanej na podstawie art. 149 par. 3 Kpa, nie może być negatywny wynik ustaleń co do przyczyn wznowienia. Należy przyjąć, iż przesłanką odmowy wznowienia postępowania na gruncie art. 149 par. 3 Kpa może być żądanie wznowienia postępowania z przyczyny innej niż określone w art. 145 par. 1 pkt 1-8 Kpa. Katalog bowiem przyczyn wymienionych w tym przepisie

1. Tryb weryfikacji decyzji określony w art. 154 i art. 155 Kpa, może być zastosowany po zakończeniu trybu wznowienia postępowania lub trybu stwierdzenia nieważności decyzji /tak też Sąd Najwyższy - III RN 101/98 z dnia 6 stycznia 1999 r./. 2. Nie jest dopuszczalny zbieg trybu weryfikacji decyzji dotkniętych wadami kwalifikowanymi z trybem weryfikacji decyzji prawidłowej lub dotkniętej wadą niekwalifikowaną

Zawarte w art. 60 § 3 k.k. pojęcie „ujawnienia” przez sprawcę informacji wobec organu powołanego do ścigania przestępstw oznacza przekazanie tylko takich wiadomości, które nie tyle obiektywnie, ile według wiedzy informującego nie były znane dotychczas temu organowi.

Prawo odmowy zeznań, określone w art. 182 § 1 k.p.k., przysługuje każdemu świadkowi, a więc także małoletniemu.

Zawarte w dyspozycji art. 163 § 1 k.k. znamię „mienie w wielkich rozmiarach” odnosi się do cech przestrzennych substancji materialnej objętej zagrożeniem - nie wyraża natomiast warunku odpowiedzialności w postaci określonej wartości tego mienia. Wartość mienia zagrożonego sprowadzonym przez sprawcę zdarzeniem, określonym w tym przepisie - podobnie jak inne cechy indywidualizujące czyn - ma wpływ na

Delegowanie w trybie określonym w art. 77 § 8 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) uprawnia do pełnienia wszystkich obowiązków sędziego we wskazanym sądzie w czasie określonym zarządzeniem o delegowaniu.

1. Pojęcie dostępu do drogi publicznej należy odnosić do języka potocznego i rozumieć jako możliwość swobodnego wjazdu i wyjazdu z nieruchomości, z budynku lub innego obiektu na drogę publiczną, przy uwzględnieniu konkretnych, miejscowych warunków, przy czym chodzi tu właśnie o "dostęp" co z pewnością obejmuje nie tylko parametry techniczne ale przede wszystkim funkcję dostępu /np. wjazd o szerokości

Art. 6 i art. 7 Kpa wykluczają stosowanie zasad współżycia społecznego w postępowaniu administracyjnym, bowiem nie mogą one stanowić podstawy decyzji administracyjnej, nie mogą modernizować ani modyfikować przepisów materialnego prawa administracyjnego oraz nie mogą stanowić dyrektywy wykładni przepisów prawa materialnego stosowanych w trybie postępowania administracyjnego.

Normatywne skutki ustawienia znaku drogowego sprawiają, że orzecznictwo sądowe w kwestii niedopuszczalności orzekania przez Naczelny Sąd Administracyjny o zgodności z prawem nieobowiązujących już uchwał należy uznać za przydatne także w odniesieniu do czynności faktycznej, która utraciła moc i nie wywołuje już skutków prawnych.

Nie jest zadaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego prowadzenie abstrakcyjnych rozważań teoretycznych i nie ma on kompetencji do "stwierdzania nieistnienia obowiązku przestrzegania norm powstałych jako efekt bezczynności".

Objęcie gruntu planem urządzenia lasu nie przesądza, iż grunt ten podlega podatkowi leśnemu.

Kwestia zaistnienia nieodwracalnych skutków prawnych może być rozważana tylko wówczas, gdy mamy do czynienia z decyzją dotkniętą wadą nieważności. Skora zatem kontrolowanej decyzji nie przypisano cech nieważności, to wszelkie rozważania zaistnienia nieodwracalnych skutków prawnych, w rozumieniu art. 156 par. 2 Kpa, pozbawione są podstaw.

Stosownie do regulacji art. 48 ust. 1 w zw. z art. 46 ust. 1 oraz ust. 4 pkt 2 z ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska /Dz.U. nr 62 poz. 627 ze zm./ uzgodnienie projektu budowlanego następuje w ramach postępowania o wydanie pozwolenia na budowę, to jednak uzgodnienie to następuje w odrębnym trybie, na podstawie odrębnej podstawy materialnoprawnej /przepisów ustawy - Prawo ochrony

Przepis art. 30 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (jednolity tekst: Dz.U. z 1993 r. Nr 90, poz. 416 ze zm.) od dnia 1 stycznia 1995 r. przewiduje stawkę podatkową jako sankcję za nieprowadzenie lub nierzetelne prowadzenie ewidencji przychodów, zarówno wtedy, gdy istnieją dowody (np. dokumenty), na podstawie których organ podatkowy może ustalić wartość niezaewidencjonowanego

Organ administracji publicznej nie jest uprawniony do bezkrytycznego przyjęcia za podstawę rozstrzygnięcia opinii, bez jej merytorycznej oceny, tylko dlatego, że sporządziła ją osoba działająca na zlecenie organu i posiadająca odpowiednie kwalifikacje.

Natężenie oświetlenia naturalnego i elektrycznego na stanowiskach pracy nie wymaga przeprowadzenia badań i pomiarów dotyczących czynników szkodliwych dla zdrowia, określonych w rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 9 lipca 1996 r. w sprawie badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy /Dz.U. nr 86 poz. 394/.