Przepis par. 11 zarządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 września 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkalnych oraz tymczasowych kwater przeznaczonych dla policjantów /M.P. nr 76 poz. 707/, jako wykraczający poza upoważnienie ustawowe /art. 97 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji - Dz.U. nr 30 poz. 179 ze

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji ani na podstawie art. 97 ust. 1, ani innego przepisu ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ nie ma uprawnienia do regulowania kwestii związanych z obrotem lokalami w sensie cywilnoprawnym.

Trudne warunki materialne podatnika, w świetle przepisu art. 16 ust. 8 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. 1997 nr 16 poz. 89/, uzasadniają konieczność zmiany warunków lub miejsca zamieszkania. Stanowi to spełnienie przesłanki wymienionej w art. 16 ust. 2 tej ustawy do zastosowania ulgi w tym podatku.

Art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nie jest prostą opozycją art. 22 tejże ustawy. Tak więc samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, nie stwarza domniemania, iż wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 i innych ustawach, zostają z mocy samego prawa uznane za koszty

Uprzedni pobyt podejrzanego w schronisku dla nieletnich podlega uwzględnieniu przy obliczaniu okresu tymczasowego aresztowania, od którego zależy właściwość sądu w przedmiocie przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania.

Niewywiązanie się podatnika - w przewidzianym w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ terminie - ze zobowiązania przeznaczenia przychodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania na cele określone w tym przepisie i nieprzeznaczenie przychodu na zakup działki lub innego mieszkania w terminie obligowało go do

Przed wniesieniem skargi na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej, wydanej na podstawie art. 157 par. 3 Kpa strona winna skorzystać ze środka prawnego przewidzianego w art. 127 par. 3 Kpa.

W ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ przyjęto zasadę, iż podatek ten jest podatkiem powszechnym zarówno w znaczeniu podmiotowym, jak i przedmiotowym i dlatego uchylono nią przepisy ustaw szczególnych zawierające zwolnienia osób fizycznych od podatków, w tym również od podatków od wynagrodzeń. Przepis art. 99 ust. 2 ustawy z dnia

Usiłowanie kradzieży mienia pracodawcy może być uznane za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, o którym mowa w art. 52 § 1 pkt 1 KP.

Naruszenie przez pracownika jego obowiązków z winy nieumyślnej z reguły nie uzasadnia rozwiązania umowy o pracę na podstawie art. 52 KP.

Niepowołanie w kasacji zarzutu naruszenia art. 45 § 1 KP powoduje, iż Sąd Najwyższy nie ocenia zasadności wypowiedzenia umowy o pracę.

Powstanie w kasie fiskalnej braku nawet niewielkiej kwoty pieniężnej, jeżeli nie było następstwem błędu kasjerki obsługującej taką kasę, może być uznane za ciężkie naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego dbałości o mienie pracodawcy (art. 52 § 1 pkt 1 w związku z art. 100 § 2 pkt 4 KP).

Przepis art. 411 KP ma zastosowanie jeżeli zarządzono likwidację pracodawcy, chyba że czynność ta jest nieważna lub pozorna.

Reguła 2a Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej nie może być stosowana łącznie wobec dwóch lub więcej podmiotów dokonujących obrotu towarowego z zagranicą, odrębnie na własny rachunek i we własnym imieniu, towarem stanowiącym jedynie element całości, choćby części, którymi dysponuje każdy z tych podmiotów miały razem charakter komplementarny, pozwalający pod względem technicznym zmontować

1. Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ nie uważa się za koszt uzyskania przychodów między innymi wydatków na objęcie lub nabycie udziałów w spółce. Okoliczność, że w przyszłości możliwe stanie się uwzględnienie wydatków przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży tych udziałów, nie ma tu istotnego znaczenia

Nie można w żadnym razie oczekiwać, że prawo do zasiłku przedemerytalnego w wysokości 160 procent zasiłku podstawowego będzie skonstruowane na niektórych elementach wcześniejszego i późniejszego stosunku pracy, z których każdy był rozwiązany w odmiennym trybie. Skarżąca wykorzystała uprawnienia należne jej w wyniku zwolnienia z likwidowanego zakładu pracy, a wskutek uzyskania trzydziestoletniego okresu

1. Zaniechanie inwestycji - w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 41 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ - dotyczy także rezygnacji z inwestycji już na etapie wstępnych prac badawczych, dotyczących konkretnego obiektu. O ile zaś inwestycja byłaby kontynuowana, to wartość opinii zwiększałaby wartość początkową środka trwałego. 2. Bezsprzecznie

Wyjaśnienie skarżącego, że zakupił części samochodowe dlatego, że zamierzał "złożyć składak" ale rozmyślił się i zakupione części sprzedał, nie może być, jak to czyni Główny Urząd Ceł, podstawą do przypisania skarżącemu zamiaru obejścia przepisów celnych i importowania samochodu w częściach.

Organ odwoławczy - wobec przedstawienia na dowód poniesienia przez Spółkę kosztów krajowych podróży służbowych, jedynie poleceń wyjazdów służbowych, wadliwych i merytorycznie sprzecznych, nie mógł wydatków tych uznać za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jeżeli istniały jakiekolwiek dowody mające wpływ na inne niż w decyzji rozstrzygnięcia w sprawie

Wynikające z art. 27 ust. 1 zdanie ostatnie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ uprawnienie właściwego miejscowo urzędu skarbowego do kontroli i weryfikacji zadeklarowanych podstaw opodatkowania oraz do określenia innej wysokości podatku aniżeli wysokość zadeklarowana przez podatnika rozciąga się nie tylko na zdarzenia gospodarcze

Nie popełnia przestępstwa, kto naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała lub rozstrój zdrowia trwające nie dłużej niż siedem dni.