Podjęcie decyzji w przedmiocie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych bez uprzedniego zasięgnięcia opinii odpowiednich komisji rady narodowej stopnia wojewódzkiego stanowi mogące mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia naruszenie prawa.

1. Mechanizm wyznaczania wielkości należnego podatku przez ustalenie podstawy opodatkowania, wielkości osiągniętego obrotu i dochodu i zastosowanie odpowiednich stawek procentowych podatku obrotowego i dochodowego, może mieć dla wyznaczenia stawki karty podatkowej jedynie znaczenie pomocnicze - np. dla uzasadnienia wymiaru stawki w górnej granicy przewidzianej w tabeli stanowiącej załącznik rozporządzenia

Jeżeli strona odmawia przedstawienia żądanego przez organ dokumentu, z posiadania którego wywodzi dla siebie określone uprawnienie, organ, jeżeli nie jest w stanie ustalić w inny sposób okoliczności wynikającej z tego dokumentu, może odmówić żądania strony, a taka odmowa nie narusza prawa i nie daje Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu podstawy do uchylenia zaskarżonej decyzji z przyczyny określonej

1. Organ administracji państwowej, który korzystając z uprawnienia określonego w art. 200 par. 2 Kpa uwzględnia skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego przekazaną za jego pośrednictwem i uchyla zaskarżone decyzje, nie ma obowiązku przekazania tej skargi Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu. 2. W myśl uchwały pełnego składu Izby Cywilnej i Administracyjnej Sądu Najwyższego a dnia 15 grudnia 1984

1. Przepis art. 200 par. 2 Kpa stanowi samodzielną podstawę prawną do podjęcia decyzji zmieniającej lub uchylającej decyzję ostateczną i w oparciu o ten przepis podjęta być może ta decyzja tylko przez organ, który wydał decyzję ostateczną. 2. Decyzja wydana w trybie art. 200 par. 2 Kpa przez Izbę Skarbową z powołaniem się na przepis art. 176 par. 4 Kpa w sprawie, w której decyzję ostateczną będącą

1. Odwołanie ze stanowiska wiceprezesa okręgowej komisji arbitrażowej na podstawie art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 23 października 1975 r. o Państwowym Arbitrażu Gospodarczym /Dz.U. nr 34 poz. 183/ nie jest równoznaczne z rozwiązaniem stosunku pracy nawiązanego na podstawie mianowania. 2. Akt administracyjny odwołujący pracownika ze stanowiska na jakim został on zatrudniony na podstawie powołania, nie

Zgoda ministra właściwego w sprawach budownictwa na odstępstwo od przepisów techniczno-budowlanych lub norm upoważnia jedynie organ orzekający do odstępstwa, ale tego odstępstwa nie nakazuje - zgodnie z zasadą, że każdy organ administracji samodzielnie stosuje prawo i samodzielnie za treść decyzji odpowiada. Organ administracji "dysponując" zgodą na odstępstwo, rozpoznając sprawę na podstawie całokształtu

Jeżeli przedmiotem darowizny jest budynek wymieniony w art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podstawę wymiaru podatku w oparciu o przepisy tej ustawy stanowi wartość przedmiotu darowizny, ustalana na podstawie szacunku PZU, przyjętego dla celów obowiązkowego ubezpieczenia tego budynku w chwili powstania obowiązku podatkowego, niezależnie od tego, czy właściciel zgłosił budynek

1. Nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi nie mogą być nabywane w celach tezauryzacyjnych ani w celu zabezpieczenia się na przyszłość, lecz jedynie w celu zorganizowania i realizowania produkcji rolnej osobiście przez nabywcę nieruchomości. 2. Skoro zrealizowanie celu, w jakim została wydana decyzja o wyznaczeniu kandydata na nabywcę gruntów Państwowego Funduszu Ziemi, stało się niemożliwe ze względu

1. Skoro zarówno skarżący jak i ich kontrkandydaci mają jednakowe uprawnienia do nabycia odnośnych gruntów wynikające z par. 7 ust. 2 pkt 4 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /Dz.U. nr 23 poz. 205 ze zm./, /wywiązywanie się z zawartych umów kontraktacji produktów rolnych/, to

Postępowanie administracyjne dotyczące wydzierżawionej nieruchomości jest równocześnie postępowaniem, które dotyczy interesu prawnego dzierżawcy.

Niedopuszczalne jest wydanie przez organ odwoławczy orzeczenia o nieważności części decyzji organu I instancji. Przepis ten pozwala jedynie na stwierdzenie nieważności w całości. Organ rozpatrując odwołanie nie może jednocześnie stosować przepisów o nadzorze i orzekać w trybie art. 156 Kpa.

Jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji zostaną ujawnione istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne, istniejące w czasie wydawania decyzji i jej kontroli przez Naczelny Sąd Administracyjny, a nie znane zarówno organowi, który wydał decyzję, jak i sądowi, to zgodnie z zasadami ekonomii procesowej należy wznowić postępowanie administracyjne z mocy art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa, bez potrzeby wznowienia

1. Samowolne rozpoczęcie urlopu wypoczynkowego przez pracownika z równoczesnym ujawnieniem zamiaru zerwania więzi prawnej łączącej go z zakładem pracy jest porzuceniem pracy /art. 64 par. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy - Dz.U. nr 24 poz. 141 ze zm./ i powoduje wygaśnięcie umowy o pracę. 2. Urzędnik państwowy, który rozpoczął urlop wypoczynkowy mimo cofnięcia uprzednio wyrażonej zgody

Przywrócenie terminu jest dopuszczalne, jeżeli strona nie dokonała czynności procesowej bez swojej winy /art. 204 par. 2 Kpa w związku z art. 168 i art. 169 par. 1-3 Kpc/. Strona powinna uprawdopodobnić, że mimo całej swej staranności nie mogła dokonać czynności w terminie, a więc, że była przeszkoda od niej niezależna. Przeszkoda ta musi istnieć przez cały czas biegu terminu przewidzianego dla dokonania

1. Przepisy art. 7 i art. 13 ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych określające tryb, w jaki następuje zmiana przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze oraz ich wyłączenie z produkcji rolnej, mają charakter przepisów szczególnych w stosunku do unormowań zawartych w ustawie o planowaniu przestrzennym. 2. Przepisy art. 7 i art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów

Postanowienia organów administracji państwowej, wydawane w toku postępowania administracyjnego, nie rozstrzygają o prawach bądź obowiązkach stron w znaczeniu, o jakim mowa w art. 107 par. 1 Kpa.

1. Uchwała rady narodowej stopnia podstawowego ustalająca na podstawie art. 4 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o funduszu gminnym i funduszu miejskim /Dz.U. nr 52 poz. 269/ stawki świadczeń na te fundusze jest przepisem prawa miejscowego w rozumieniu art. 66 ust. 1 i art. 67 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego i wchodzi w życie

Wyłączenie z produkcji gruntów przeznaczonych na cele nierolnicze następuje w drodze decyzji organu stopnia podstawowego, określającej warunki tego wyłączenia. Osoba wyłączająca takie grunty z produkcji rolnej obowiązana jest uiścić jednorazową należność i stosowne opłaty roczne /art. 13 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych - Dz.U. nr 11 poz. 79/. Okoliczność

W wypadku prowadzenia przez podatnika ksiąg podatkowych, jeżeli spełniają one wymogi określone w art. 169 par. 1 Kpa możliwość nieuznania tych ksiąg za dowód w postępowaniu podatkowym ograniczona jest jedynie do przyczyn ściśle określonych art. 169 par. 2 Kpa, ale dopiero wówczas, gdy podatnik nie wyjaśni zarzucanych okoliczności. Nie można mówić o sprzeczności poszczególnych składników działalności

Na podstawie art. 22 pkt 4 ustawy z dnia 26 marca o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ w par. 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 czerwca 1982 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 20 poz. 149/ wymieniono główne elementy decyzji określające warunki wyłączenia gruntów rolnych z produkcji, w tym i powierzchnię gruntów

1. Przepis art. 216 Kpa stanowi podstawę do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego tylko w wypadku, gdy w ustalonym w przepisach prawa terminie organ administracji państwowej nie wydał decyzji. 2. Jeżeli organ administracji państwowej, który skargę w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji uznał za bezzasadną i jej bezzasadność wykazał w uzasadnieniu, skorzystał z możliwości załatwienia