Jeżeli w wyniku odwołania się współnajemcy lokalu od decyzji organu I instancji w przedmiocie potwierdzenia praw do zajmowanego lokalu, organ administracji wyższego stopnia cofnie mu przydział lokalu mieszkalnego, to decyzja taka, jako naruszająca zakaz reformatio in peius zawarty w artykule 139 Kpa podlega uchyleniu.

Wytyczne stanowiące załącznik do zarządzenia Ministra, nie mającego źródła w przepisach ustawy ani wydanych na jej podstawie aktach wykonawczych, nie mogą być podstawą prawną decyzji administracyjnej.

1. Kodeks postępowania administracyjnego wyraża m.in. w art. 63, art. 65, art. 128 i art. 140, pośrednio również w art. 206, zasadę odformalizowania postępowania na korzyść strony co do formy i treści żądania wszczęcia postępowania oraz odwołań od decyzji I instancji i skargi do NSA tak, aby sprawa mogła być rozpoznana zgodnie z intencją i interesem strony. 2. Z porównania par. 14 ust. 1 pkt 1 i pkt

1. Jeżeli przepis prawa materialnego wymaga pisemnego oświadczenia strony, a zobowiązany ograniczył się do oświadczenia ustnego złożonego właściwemu urzędnikowi, który takie oświadczenie przyjął, nie pouczając strony o wymaganej formie oświadczenia ani nie zastosował formy przewidzianej w art. 63 i art. 67 Kpa, to jest przyjęcia oświadczenia ustnego do protokołu, takie zaniedbanie urzędnika stanowi

1. Akty prawodawcze nie mające mocy powszechnie obowiązującej, jakimi są m.in. uchwały Rady Ministrów wydane bez upoważnienia ustawy /tzw. uchwały samoistne/, nie mogą stanowić podstawy prawnej decyzji administracyjnych. O obowiązkach obywateli i ich organizacji mogą decydować wyłącznie przepisy ustawowe, to jest przepisy zawarte w aktach o randze ustawy lub w aktach wydanych na podstawie i w granicach

1. Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy w rozstrzyganiu skarg na decyzje dotyczące praw i obowiązków pracowników mianowanych. Rozstrzygnięcia w sprawach indywidualnych dotyczące nawiązania, zmiany lub rozwiązania stosunku pracy z pracownikami mianowanymi oraz roszczeń wynikających z tego stosunku są decyzjami w rozumieniu art. 1 par. 1 pkt 1 oraz art. 104 Kpa i podlegają kontroli Naczelnego Sądu

Żona, której mąż utrzymuje stosunki intymne z pomocą domową zameldowaną i zatrudnioną u osoby trzeciej, nie jest legitymowana do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzje w sprawie ustalenia charakteru pobytu pomocy domowej u osoby trzeciej, ze względu na brak po jej stronie interesu prawnego lub obowiązku, które stanowiłyby legitymację materialnoprawną będącą podstawą legitymacji

Datą wszczęcia postępowania administracyjnego na żądanie strony, jest dzień doręczenia żądania organowi administracji państwowej.

W sprawie o stwierdzenie choroby zawodowej należy uznać za dowodowo niewystarczające opinie placówek zdrowia, choćby nawet specjalistycznych, jeżeli opinie takie pozbawione są uzasadnienia /art. 76 Kpa/.

Warunkiem uzasadniającym cofnięcie przez organ administracji rzemieślnikowi zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej jest, aby skargi na rzetelność wykonywania produkcji lub świadczenie usług były uzasadnione. Jest zatem obowiązkiem organu ustalenie w postępowaniu dowodowym zasadności skarg, przyczyn i okoliczności ich powstania, z uwzględnieniem całokształtu działalności rzemieślnika /art

Organ administracji państwowej nie może przekwaterować małoletniej osoby bliskiej pozostałej w lokalu mieszkalnym po śmierci najemcy, jeżeli jej pobyt wynika z orzeczenia sądu opiekuńczego, "albo z innych względów przekwaterowanie byłoby sprzeczne z dobrem tej osoby". Zmiana sytuacji rodzinnej małoletniego po śmierci prawnego opiekuna - najemcy lokalu - może być przesłanką do ponownego ustalenia miejsca

1. Organ administracji państwowej, uprawniony do wydania decyzji stwierdzającej zgodność zamierzonego podziału gospodarstwa rolnego z obowiązującymi przepisami o podziale gospodarstw rolnych /par. 11 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 listopada 1964 r. w sprawie przenoszenia własności nieruchomości rolnych, znoszenia współwłasności takich nieruchomości oraz dziedziczenia gospodarstw rolnych

Organ administracji II stopnia, stwierdzający nieważność decyzji organu I stopnia na podstawie art. 156 Kpa, działa jako organ nadzoru, a nie jako organ odwoławczy, co skutkuje, że od takiej decyzji stwierdzającej nieważność przysługuje odwołanie w postępowaniu instancyjnym, a nie skarga do NSA.

1. W sprawie o zamianę lokalu mieszkalnego z urzędu /art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia - Prawo lokalowe - Dz.U. nr 14 poz. 84/, w wyniku której nastąpiłaby poprawa warunków mieszkalnych strony w granicach przysługujących jej norm zaludnienia, organ administracji państwowej nie mógł powoływać się na przepis par. 10 ust. 1 uchwały nr 280 Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 1971 r. w sprawie zasad

1. W obowiązującym stanie prawnym tzw. uznanie administracyjne utraciło swój dotychczasowy charakter. Zakres swobody organu administracji, wynikający z przepisów prawa materialnego, jest obecnie ograniczony ogólnymi zasadami postępowania administracyjnego, określonymi w art. 7 i innych przepisach Kpa. 2. Zasada postępowania administracyjnego wyrażona w art. 7 Kpa oznacza, że treść i zakres ochrony

Nie jest decyzją administracyjną odmowa organu administracji państwowej zawarcia umowy dzierżawy gruntów Państwowego Funduszu Ziemi, mimo że zasady wydzierżawiania tych gruntów zostały uregulowane zarządzeniem nr 113 Ministra Rolnictwa z dnia 19 sierpnia 1971 r. w sprawie wydzierżawiania i wynajmowania nieruchomości Państwowego Funduszu Ziemi /Dz.Urz. MR nr 10 poz. 72/.

1. Wniosek o stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji, skierowany przez stronę do właściwego organu administracji państwowej, powinien być załatwiony przez ten organ decyzją. 2. Postępowanie administracyjne prowadzone w trybie nadzoru /art. 157 Kpa/, jak i trybie wznowienia postępowania /art. 145 Kpa/, są tylko innymi fazami postępowania administracyjnego prowadzonego uprzednio w tej samej sprawie

Decyzja terenowego organu administracji państwowej, stwierdzająca nieważność zameldowania, jest decyzją organu I instancji, a zatem nie może być zaskarżona do Naczelnego Sądu Administracyjnego bez wyczerpania toku instancji stosownie do treści art. 198 Kpa.

1. Użycie przez prawodawcę określeń prawnie niezdefiniowanych /tzw. wyrażeń nieostrych/ zobowiązuje organ sprawujący kontrolę legalności decyzji wydanych na podstawie przepisów używających takich określeń - do rozważenia, czy dokonana przez organ administracji państwowej ocena okoliczności sprawy nie nosi cech dowolności lub nie przekroczyła dopuszczalnej granicy swobody interpretacji tych określeń

1. Ogólne sformułowanie treści art. 19 ust. 4 ustawy z dnia 26 marca 1975 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 10 poz. 56/ oraz wydanych na tej podstawie przepisów wykonawczych stwarza możliwości zwolnienia od należności celnych bez względu na podstawę prawną ich wymierzenia, a więc również wówczas, gdy jest to związane z przekształceniem się odprawy celnej warunkowej w odprawę ostateczną. 2. Prowadząc postępowanie

1. Decyzja organu administracji państwowej, rozstrzygająca ponownie sprawę wcześniej rozstrzygniętą inną decyzją ostateczną tegoż organu, a nie stanowiąca o uchyleniu tej pierwotnej decyzji na podstawie odpowiednich przepisów Kpa, jest dotknięta wadą określoną w art. 156 par. 1 pkt 3 Kpa /res iudicata/. 2. Postępowanie administracyjne wszczęte z naruszeniem zasady rei iudicatae po dniu 31 sierpnia

1. Decyzja odmawiająca przyznania uprawnienia do prowadzenia działalności gospodarczej osobie spełniającej warunki określone przez art. 6 ust. 1 może być wydana tylko wówczas, gdy zachodzą okoliczności wskazane taksatywnie w art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej /Dz.U. nr 27 poz. 158

Treść par. 2 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1974 r. w sprawie ograniczenia pobytu stałego osób zamierzających zamieszkać na terenie m.st. Warszawy /Dz.U. 1975 nr 1 poz. 4; zm. Dz.U. 1980 nr 28 poz. 127/ nie może być interpretowana zwężająco i ograniczana do osoby ubiegającej się o zezwolenie na pobyt stały. Względy społeczne lub życiowe, o których mówi ten przepis, mogą

Datą wszczęcia postępowania administracyjnego jest data doręczenia organowi administracji wniosku strony /inwestora/ o wszczęcie postępowania wywłaszczeniowego.