W granicach określonych w art. 361 § 1 k.c., w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (art. 361 § 2 k.c.). Pierwszą ze wskazanych postaci szkody określa się jako damnum emergens, a drugą jako lucrum cessans. W świetle powołanego przepisu ustalenie wysokości

Powstanie roszczenia z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego, a tym samym zakres odszkodowania, nie zależą od tego czy poszkodowany dokonał restytucji i czy w ogóle ma taki zamiar. Odpowiada ono niezbędnym i ekonomicznie uzasadnionym kosztom naprawy, a naprawa dokonana przed uzyskaniem świadczenia od ubezpieczyciela, jej koszt i faktyczny zakres nie ma zasadniczego wpływu

Sprawa rozstrzygnięta z naruszeniem art. 1128 Prawa cywilnego ziem wschodnich narusza jednocześnie konstytucyjną zasadę demokratycznego państwa prawnego, w tym wynikającą z art. 2 Konstytucji RP zasadę zaufania do państwa i bezpieczeństwa prawnego oraz art. 64 Konstytucji RP w zakresie prawa do dziedziczenia.

Przepisy ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (ustawy lutowej) nie określają kryteriów szacowania wysokości zadośćuczynienia. Przyznanie odszkodowania lub zadośćuczynienia na podstawie tejże ustawy było uzależnione od wystąpienia związku pomiędzy wskazaną szkodą lub krzywdą a orzeczeniem, którego nieważność

Sam status akcjonariusza, w tym przysługiwanie uprawnień akcjonariusza do wykonywania praw majątkowych i korporacyjnych wynikających z posiadania akcji nie stoją na przeszkodzie uznaniu takiej osoby za konsumenta.

Art. 42 ust. 1 ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa nakłada na Radę obowiązek sporządzenia uzasadnienia dla podejmowanych uchwał w sprawach indywidualnych, ale nie określa elementów, z których powinno się składać. Z punktu widzenia kontroli instancyjnej istotne jest, aby uzasadnienie zaskarżonej uchwały pozwalało na dokonanie oceny z punktu widzenia jej zgodności z prawem. Nie wymaga się natomiast,

Biorąc pod uwagę charakter i cel urlopu dla poratowania zdrowia, należy uznać, iż wiąże się on immamentnie z oceną stanu zdrowia sędziego i rekomendowanym sposobem leczenia, a co za tym idzie, rozważając potrzebę jego udzielenia Minister Sprawiedliwości musi opierać się w niezbędnym zakresie, wyznaczonym przez indywidualne okoliczności każdego przypadku, na relewantnej dokumentacji medycznej, która

Sąd rozpatrujący sprawę w postępowaniu upominawczym powinien ocenić, czy zachodzą wątpliwości, o których mowa w art. 499 pkt 2 k.p.c. Kwestia ta podlega ocenie sądu orzekającego i każda niepewność co do przytoczonych okoliczności, które są istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, powinna być podstawą do odmowy wydania nakazu zapłaty i w konsekwencji, co do zasady prowadzić do wyznaczenia rozprawy.

Niedozwolone postanowienia umowne, w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c. nie są wiążące dla konsumenta od momentu zawarcia umowy, co sąd orzekający powinien uwzględnić z urzędu, dlatego zbędne jest wydanie odrębnego konstytutywnego orzeczenia stwierdzającego abuzywność postanowienia umowy lub powołania się na abuzywność klauzuli. Powyższe nie znajduje jednak zastosowania, gdy konsument sprzeciwi się w sposób

Urlop dla poratowania zdrowia nie jest tożsamy z okresem niezdolności do wykonywania obowiązków sędziego. W przypadku niezdolności do pełnienia obowiązków orzeczonej przez lekarza, sędziemu przysługuje wynagrodzenie chorobowe. Urlop dla poratowania zdrowia udzielany jest niezależnie od tego, czy wnioskujący jest zdolny do pełnienia obowiązków sędziego czy też nie. Istotą urlopu dla poratowania zdrowia

1. Pojęcie „konsument” użyte w art. 76 Konstytucji RP ma charakter autonomiczny i nie może być rozumiane wyłącznie w znaczeniu cywilnoprawnym. Wyrażona w nim norma zapewnia ochronę „wszelkim podmiotom, w szczególności osobom fizycznym” mającym słabszą pozycję wobec profesjonalnego podmiotu. Natomiast, pojęcie „konsument” na gruncie art. 221 k.c. ma węższe znaczenie, ponieważ dotyczy wyłącznie osób

Ocena doboru kryteriów oraz znaczenie przyznane każdemu z nich pozostają w istocie poza zakresem, determinowanej przez kryterium legalności, kompetencji kontrolnej Sądu Najwyższego względem uchwał Krajowej Rady Sądownictwa (art. 44 ust. 1 ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa). Jednocześnie, kryterium zgodności z prawem obejmuje również poszanowanie podstawowych zasad prawnych i zakaz stosowania niedozwolonych

W sprawie przedstawienia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wniosku o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku asesorskim Krajowa Rada Sądownictwa nie jest związana stanowiskiem Zespół członków KRS, ma jednak obowiązek wziąć to stanowisko pod uwagę w ramach wszechstronnego rozważenia sprawy. Jednakże odchodząc od rekomendacji Zespołu, powinna uzasadnić to w sposób nie budzący wątpliwości.