Korzystanie przez sąd odwoławczy z wyjątku przewidzianego (w art. 451 in principio k.p.k.), generalnie zasadne jest tylko wówczas, kiedy apelacja dotyczy zagadnień prawnych, a nie faktycznych, kiedy jej przedmiotem nie jest ocena wiarygodności osobowych źródeł dowodowych, a w szczególności wyjaśnień oskarżonego.

Pracownica, która w momencie składania odmowy przyjęcia nowych warunków pracy nie była w ciąży, nie może powoływać się na błąd jako wadę swojego oświadczenia w tej sprawie.

W sytuacji, gdy sąd nie dopatruje się możliwości połączenia w wyroku łącznym kar orzeczonych w wyrokach wskazanych we wniosku uprawnionego (zwłaszcza, gdy jest to wniosek samego oskarżonego) z uwagi na brak realnego zbiegu przestępstw jako warunku niezbędnego do orzeczenia nowej kary łącznej, ale dostrzega możliwość wydania wyroku łącznego co do skazań niepowołanych we wniosku, jest zobowiązany taki

Przepis art. 54 k.k.s. dotyczy jedynie nieujawnienienia przez podatnika właściwemu organowi przedmiotu lub podstawy opodatkowania w zakresie podatku, co do którego istniał już w danym okresie obowiązek podatkowy obejmujący tego podatni-ka; nie penalizuje on zatem nieuregulowania przez podatnika zryczałtowanego po-datku w wysokości 75 % od dochodów z nieujawnionych źródeł w okresie, za który ustalono

1. Po wejściu w życie nowej taryfy nie można żądać zmiany taryfy poprzedniej, jednakże przedsiębiorca energetyczny ma interes prawny w rozstrzygnięciu przez sąd, czy odmowa zmiany decyzji taryfowej była zasadna. 2. Po upływie terminu obowiązywania decyzji o zatwierdzeniu taryfy, sąd rozpoznający odwołanie od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o odmowie zmiany taryfy może jedynie orzec o tym

Przepisy regulujące przebieg postępowania karnego nie przewidują procedury sprostowania nieścisłości oraz opuszczeń w protokołach rozprawy lub posiedzenia po prawomocnym zakończeniu procesu.

Można żądać wznowienia postępowania na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 listopada 2007 r. w sprawie SK 18/05, w którym Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 58 w zw. z art. 300 k.p. rozumiany w ten sposób, że wyłącza dochodzenie innych niż określone w art. 58 k.p. roszczeń odszkodowawczych związanych z bezprawnym rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia jest niezgodny z art

W sytuacji, gdy uprawnioną do renty rodzinnej jest tylko jedna osoba, nie może ona skutecznie złożyć wniosku, o którym mowa w art. 107a ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) w związku z art. 52 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity

Przewidziana w art. 521 k.p.k. możliwość składania kasacji przez wymienione w tym przepisie podmioty obejmuje nie tylko prawomocne wyroki sądów odwoławczych kończące postępowanie, ale każde prawomocne orzeczenie, które kończy postępowanie, niezależnie od jego postaci i od tego, w jakiej instancji się uprawomocniło Do tej grupy orzeczeń kończących postępowanie sądowe niewątpliwie należą także orzeczenia

Skoro strona nie ma prawa do złożenia własnego wniosku o wznowienie z przyczyn określonych w art. 542 § 3 k.p.k., to nie przysługuje jej również żądanie, w drodze środka odwoławczego, kontroli negatywnego stanowiska sądu.

Choć unormowanie art. 178 § 2 k.k.w. nie określa stanowczego obowiązku wysłuchania skazanego przed wydaniem postanowienia o zarządzeniu wykonania kary, to odstąpienie od tej powinności winno być traktowane przez sąd wyjątkowo i sprowadzać się w zasadzie tylko do takich sytuacji, gdy wypełnienie tej powinności nie jest możliwe w konkretnej sytuacji, zwłaszcza wówczas, gdy sam skazany swoim zachowaniem

Skoro zaś przepis art. 53 k.k., wskazany przez obrońcę, nie ma charakteru normy stanowczej, a dyrektywy w nim zawarte należą do swobodnej sfery sędziowskiego uznania, to zakwestionowanie przyjętej na ich podstawie oceny sądu nie jest możliwe w ramach zarzutu obrazy prawa materialnego, lecz wyłącznie w ramach zarzutu rażącej niewspółmierności kary.

Rozstrzygnięcie przedstawionego zagadnienia prawnego, którego konsekwencją mogło być ustalenie, że prawo własności czasowej nie podlegało przyznaniu, oznaczałoby nie tylko rozstrzygnięcie przez sąd kwestii, do rozstrzygnięcia której wyłącznie powołany został organ administracji publicznej w postępowaniu administracyjnym (art. 7 dekretu z 1945 r.) ale i że dozwolone jest samodzielne wykreowanie przez

1. Sąd rejestrowy nie może z urzędu wykreślić wpisu w wyniku samodzielnej oceny istnienia lub ważności uchwały organu spółdzielni stanowiącej podstawę dokonania tego wpisu (art. 24 ust. 4 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym, jedn. tekst: Dz. U. z 2007 r. Nr 168, poz. 1186 ze zm.). 2. Członek zarządu spółdzielni, wykreślony przez sąd rejestrowy z rejestru na podstawie art.

Z natury wyroku łącznego wynika, iż orzeczona nim kara łączna nie może wywołać dla skazanego skutków mniej korzystnych niż te, które wynikają dlań z wykonania poszczególnych kar orzeczonych w jednostkowych wyrokach. Wyrok łączny nie może służyć naprawianiu zaniechań organów postępowania w zakresie łącznego oskarżenia lub rozpoznania sprawy o wszystkie czyny pozostające w zbiegu realnym. Możliwość orzeczenia

Przy wykładni aktów prawnych dotyczących regulacji o charakterze specjalistycznym powinna ona ustąpić, tam gdzie to jest uzasadnione, dyrektywie języka specjalnego, właściwego dla przedmiotu tej regulacji. Inwestor, pozostając uczestnikiem procesu budowlanego także w fazie wykonywania robót budowlanych, należy do kręgu podmiotów przestępstwa określonego w art. 90 pr. bud., jeśli powierzył ich wykonywanie

Orzeczenie surowsze - w rozumieniu art. 443 k.p.k. - to każde takie orzeczenie, które zawiera rozstrzygnięcia mniej korzystne, z punktu widzenia oskarżonego, w porównaniu z orzeczeniem uchylonym. Przy porównaniu z kolejnym rozstrzygnięciem, należy brać pod uwagę nie tylko orzeczoną karę i zastosowane środki karne, ale również ustalenia faktyczne, kwalifikację prawną czynu, a także wszystkie możliwe

Zaniedbanie zasięgnięcia tak elementarnej informacji, jak ta, czy uwzględniono wniosek oskarżonego o odroczenie rozprawy, czy też sprawę rozpoznano, wyklucza więc uznanie, że doszło do zaistnienia niezależnej od niego przyczyny, która uniemożliwiła mu dopełnienie czynności procesowej w przewidzianym prawem terminie.

Problem realizacji (art. 42 ust. 2 Konstytucji RP), a więc zapewnienia we wszystkich stadiach procesu prawa do obrony zarówno w sensie materialnym jak i formalnym, pozostaje bez związku z rozważaną kwestią przedmiotowych ograniczeń wnoszenia skarg kasacyjnych. Prawo do obrony - samo w sobie - nie generuje bowiem prawa do zaskarżenia orzeczenia. Standard konstytucyjny przewiduje jedynie prawo zaskarżania

Skoro (…) zarządzenie o uznaniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji za bezskuteczny blokuje możliwość wniesienia kasacji z uwagi na nierozpoznanie tego wniosku, to tym samym zamyka drogę do wydania wyroku. Takie zarządzenie podlega więc zaskarżeniu na zasadach ogólnych (art. 459 § 1 w zw. z art. 466 § 1 k.p.k.). Zawarty w art. 126 § 1 k.p.k. warunek formalny wniosku o przywrócenie

Przekonanie strony o słuszności jej osobistego wniosku o wznowienie w żadnej mierze nie uzasadnia domagania się przez nią wyznaczania z urzędu kolejnych obrońców, aż do skutecznego spełnienia jej oczekiwań związanych ze sporządzeniem tego wniosku.

W wypadku realnego zbiegu przestępstw, za które orzeczono karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i karę ograniczenia wolności, wymierzenie kary łącznej według zasad wskazanych w art. 87 k.k. nie jest konieczne, gdyż ratio legis tego przepisu dotyczy sytuacji, gdy brak jest możliwości jednoczesnego wykonywania bezwzględnej kary pozbawienia wolności i kary ograniczenia wolności

Orzeczenie kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania oznacza, że oskarżony tej kary nie odbywał w rozumieniu art. 64 § 1 k.k., nawet gdy na jej poczet zaliczono okres tymczasowego aresztowania. Nie ulega bowiem wątpliwości, że zaliczony na poczet kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania staje się odbytą karą pozbawienia wolności dopiero z chwilą prawomocnego

Postanowienia § 17 rozporządzenia w sprawie kontroli ruchu drogowego, przyznające strażnikom gminnym (miejskim) inne niż przewidziane w ustawie - Prawo o ruchu drogowym uprawnienia z zakresu kontroli ruchu drogowego, zostały wydane z przekroczeniem granic upoważnienia ustawowego. Skoro (…) przepis Konstytucji określa prawo i obowiązek stosowania przez sędziów ustawy, to wynika stąd i ich powinność