Wynikające z materiału dowodowego sprawy różne wersje wydarzeń nie są równoznaczne z istnieniem niedających się usunąć wątpliwości w rozumieniu art. 5 § 2 k.p.k., bo w takim wypadku sąd orzekający zobowiązany jest do dokonania ustaleń na podstawie swobodnej oceny dowodów i dopiero wówczas, gdy wątpliwości nie zostaną usunięte, to należy tłumaczyć je na korzyść oskarżonego.

1. (...) poczynione w kasacji stwierdzenia pozwalają wnioskować o tym, że jej autorka sam fakt istnienia w sprawie wzajemnie wykluczających się grup dowodowych utożsamia z nakazem przyjęcia przez sąd stosownie do treści art. 5 § 2 k.p.k. wersji dla skazanego najkorzystniejszej. Jest to zupełnie opaczne rozumienie reguły w tym przepisie wyrażonej. Nie można bowiem traktować jej jako swoistego ograniczenia

Pracownik zwolniony przez pracodawcę z obowiązku świadczenia pracy doznaje przeszkód w jej wykonywaniu z przyczyn dotyczących pracodawcy (art. 81 § 1 k.p.) i z tego tytułu przysługuje mu wynagrodzenie w wysokości określonej w tym przepisie.

Rolnik prowadzący gospodarstwo rolne, będący jednocześnie wspólnikiem spółki jawnej, nie ma po dniu 1 stycznia 2003 r. prawa wyboru ubezpieczenia społecznego na podstawie art. 5a ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity tekst: Dz.U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25 ze zm.) i podlega ubezpieczeniu społecznemu na podstawie art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy z dnia 13 października

Nie ma podstaw (do oceny) zachowania skazanego przez pryzmat art. 25 § 1 k.k., czego domaga się kasacja.(...). Kompleksowa ocena całego zdarzenia nie może pomijać faktu wyłączenia przez skazanego termy w chwilę po tym, gdy pokrzywdzony ją włączył. Odwołując się do realiów, w jakich przyszło skazanemu żyć, do konfliktu z teściem m.in. na tle opłat za media, słusznie ustalono, że ten fakt był początkiem

(...) orzeczenie biegłego lekarza nie wyklucza wprawdzie możliwości udziału oskarżonego w rozprawie lecz ze względu „na zaawansowanie choroby i przebyte powikłania” biegły uznaje za wskazane, aby „rozprawa odbywała się w miejscu zamieszkania oskarżonego”. Za zasadnością wniosku Sądu przemawia również fakt, iż uczestnictwo oskarżonego w rozprawie jest obowiązkowe. W takich okolicznościach prowadzenie

Sąd, któremu przekazano sprawę w trybie art. 37 k.p.k., pozostaje sądem właściwym dla tej sprawy także wtedy, jeżeli po tym przekazaniu zwrócił ją prokuratorowi do uzupełnienia braków postępowania przygotowawczego, a prokurator następnie wniósł uzupełniony lub nowy akt oskarżenia. Sąd ten może zatem stwierdzić swoją niewłaściwość w trybie art. 35 k.p.k. tylko wówczas, gdy czyny zarzucane w akcie oskarżenia

Skoro skazany w swoim wniosku o wznowienie podnosił nie tylko zarzuty będące powodem do wznowienia postępowania, ale jedynie z urzędu, co dawałoby podstawę do traktowania jego pisma tylko jako impulsu w rozumieniu art. 9 § 2 k.p.k. (zob. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2005 r., I KZP 5/05, OSNKW 2005, z. 6), lecz także inne powody (natury konstytucyjnej), to wniosek ten trafnie uznano za wniosek

Podstawą nawiązania stosunku pracy z komendantem straży miejskiej nie mogło być powołanie (art. 68 k.p.), a mianowanie mogło być taką podstawą tylko wówczas, gdy przewidywał to statut gminy. Umowny stosunek pracy komendanta straży miejskiej nie przekształcał się z dniem 1 stycznia 1998 r. w stosunek pracy na podstawie powołania.

W świetle treści art. 40 § 3 k.p.k. i jednolitej interpretacji tego przepisu zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie Sądu Najwyższego (także publikowanym), sędzia który brał udział w wydaniu orzeczenia zaskarżonego kasacją, nie tylko nie może rozpoznawać kasacji, ale także nie może orzekać w kwestii jej dopuszczalności.

W skrajnych wypadkach trudna sytuacja materialna, uniemożliwiająca stawienie się na rozprawie i udanie się do sądu w celu dowiedzenia się o treści orzeczenia, może być uznana za okoliczność usprawiedliwiającą przekroczenie terminu zawitego.

Korzystanie z urlopu wychowawczego lub pobieranie zasiłku macierzyńskiego albo zasiłku w wysokości zasiłku macierzyńskiego (art. 6 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, Dz.U. Nr 137, poz. 887 ze zm.) stanowi odrębny tytuł obowiązkowego ubezpieczenia społecznego (art. 9 ust. 6 tej ustawy), co w razie prowadzenia działalności pozarolniczej rodzi obowiązek

Akcjonariusz spełniający warunki formalne uczestnictwa w walnym zgromadzeniu określone w art. 406 k.s.h., nie może być pozbawiony tego uczestnictwa przez zarząd spółki ani przewodniczącego.

W razie stwierdzenia, że oskarżony działał w obronie koniecznej, rozpoznanie oskarżenia go o czyn określony w art. 162 § 1 k.k. popełniony wobec sprawcy zamachu, o ile nie został on zarzucony w akcie oskarżenia, możliwe jest wyłącznie w trybie art. 398 k.p.k.

(...) kwestię dopuszczalności wskazywania przez stronę uchybień wymienionych w art. 439 § 1 k.p.k. rozstrzygać trzeba z uwzględnieniem nie tylko obu tych przepisów, lecz także wykładni systemowej. Mimo rozbieżności wypowiedzi komentatorów w tej kwestii, mającej swą przyczynę w niejednoznacznej językowo treści art. 542 § 3 k.p.k., już w postanowieniu z dnia 21 kwietnia 2005 r. (II KO 59/04 - niepubl

W postępowaniu o uzgodnienie ujawnionego w księdze wieczystej stanu prawnego nieruchomości z rzeczywistym stanem prawnym nie jest dopuszczalne ustalenie na podstawie art. 43 § 2 k.r.o. nierównych udziałów w majątku wspólnym (nieruchomości).

Wyjątkowy charakter przepisu, art. 391 § 1 k.p.k. nakłada na sąd obowiązek kontroli, czy protokół przesłuchania osoby, która nie może być przesłuchana przez sąd sporządzony został zgodnie z obowiązującymi przepisami. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy taki protokół pochodzi z fazy postępowania, w której nie obowiązuje zasada jawności i kontradyktoryjności.