Z notoryjnego faktu, że okupant niemiecki łamał przepisy zakazujące zatrudniania dzieci w wieku poniżej 10-ciu lat nie wynika w sposób jednoznaczny i dostatecznie przekonywający, iż pracę taką nakazano wnioskodawcy oraz że miała ona charakter przymusowy, a więc była wykonywana nieodpłatnie, pod bezpośrednim przymusem fizycznym lub psychicznym, albo w warunkach zagrożenia (art. 231 KPC).

Za szczególną okoliczność uzasadniającą przyjęcie sprzeczności żądania przywrócenia do pracy z zasadami współżycia społecznego lub społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa (art. 8 KP) nie może być uznany niewielki stopień naruszenia przez pracodawcę przepisów o wypowiadaniu umów o pracę.

Pracownik nie ma interesu prawnego w sprawie wytoczonej przeciwko jednemu pracodawcy w ustaleniu, że łączy go stosunek pracy z innym pracodawcą (art. 189 KPC).

Spór o wysokość wskaźnika dodatków stałych przysługujących do emerytury na podstawie art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz.U. z 1994 r. Nr 10, poz. 36 ze zm.) jest sprawą o świadczenie w rozumieniu art. 393 pkt 1 KPC i o dopuszczalności kasacji w tej sprawie decyduje wartość przedmiotu zaskarżenia.

Ekwiwalent wypłacony pracownikowi za nie wykorzystany urlop wypoczynkowy z innych przyczyn niż wymienione w art. 171 § 1 KP jest ekwiwalentem za nie wykorzystany urlop wypoczynkowy w rozumieniu § 7 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 1990 r. w sprawie wysokości podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne, zgłaszania do ubezpieczenia społecznego oraz rozliczania składek