Orzeczenia

Orzeczenie

Pracownik nie może skutecznie powoływać się na istotny błąd w wyrażeniu zgody na przekształcenie umowy o pracę na czas nie określony w umowę terminową, jeżeli nie wykaże, iż wskutek zachowania się pracodawcy był przekonany, że przekształcenie to nie doprowadzi do skutku rozwiązującego.

Orzeczenie
15.05.1997 Kadry i płace

Korzystanie przez pracownika z telefonu służbowego w celu udziału w grach towarzyskich, narażające pracodawcę na znaczną szkodę może być zakwalifikowane jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych (art. 52 § 1 pkt 1 KP).

Orzeczenie
15.05.1997

Przedmiotem czynności wykonawczej przestępstwa określonego w art. 227 § 2 kk nie mogą być – jako nie będące prawnym środkiem płatniczym – pieniądze wycofane z obiegu, chociażby podlegały wymianie w banku.

Orzeczenie
07.05.1997 Obrót gospodarczy

Artykuł 16 § 2 prawa spółdzielczego nie wiąże z niedochowaniem pisemnej formy deklarowania nadobowiązkowych udziałów sankcji nieważności, a zatem ustne uzgodnienia i wpłacenie ich przez członka i przyjęcie przez spółdzielnię rodzi zwykłe skutki wniesienia udziałów.

Orzeczenie
06.05.1997

W świetle przepisu art. 367 § 2 w zw. z art. 407 kpk sąd odwoławczy jest obowiązany z urzędu doręczyć wyrok oskarżonemu pozbawionemu wolności wtedy, gdy nie był on obecny podczas ogłoszenia wyroku.

Orzeczenie
30.04.1997 Obrót gospodarczy

1. Dopuszczalna jest droga sądowa w sprawach o zobowiązanie gminy do zawarcia umowy o najem lokalu socjalnego. 2. Przepis art. 28 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. 1994 r. Nr 105, poz. 509 ze zm.) nie uzasadnia roszczenia osoby w tym przepisie wymienionej o zobowiązanie gminy do zawarcia umowy o najem lokalu socjalnego

Orzeczenie
29.04.1997

Środek odwoławczy dotyczy orzeczenia co do winy, gdy kwestionuje się jej przyjęcie (lub nieprzyjęcie) albo gdy kwestionuje się rodzaj winy lub kwalifikację prawną, a nawet stopień (zakres winy), np. przez przyjęcie „przyczynienia się” innej osoby. Należy to odnieść także do takiej sytuacji, jaka jest określona w art. 145 § 1 kk, a mianowicie, gdy chodzi wprawdzie o występek nieumyślny, ale taki, którego