Naczelny Sąd Administracyjny nie jest uprawniony do kontroli legalności postanowień wydanych w trybie uregulowanym w rozdziale 9 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Jeżeli rozstrzygnięcie pozostawiono uznaniu organu orzekającego, ma on obowiązek wskazania w uzasadnieniu swej decyzji, dlaczego wybrał to, a nie inne spośród dopuszczalnych rozwiązań prawnych /art. 107 par. 3 Kpa/.

Skład komisji scaleniowej niezgodny z przepisami ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu gruntów /Dz.U. nr 11 poz. 80/, w szczególności z jej art. 22 ust. 1, uzasadnia uchylenie decyzji scaleniowej przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Organ, który pomimo oczywistej słuszności skargi w całości, nie skorzysta z możności zmiany lub uchylenia swej zaskarżonej decyzji, wykroczy poza granicę przysługującego mu uznania /art. 200 par. 2 Kpa/.

Przedmiotem oceny decyzji przez Naczelny Sąd Administracyjny jest stan faktyczny i prawny istniejącego w chwili wydania zaskarżonej decyzji.

1. Zakres luzu decyzyjnego /uznania administracyjnego/, jakim dysponuje organ administracji państwowej przy orzekaniu o wygaśnięciu prawa użytkowania /zarządu/, nie jest zależny od tego, czy organ ten orzeka na wniosek użytkownika /zarządcy/, czy z urzędu /art. 41 i art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości - Dz.U. nr 22 poz. 99 ze zm./. 2.

Jeżeli przepis szczególny nie zobowiązuje organu podatkowego do zasięgnięcia opinii organu, który wydał uprawnienie, czy i na ile granice tego uprawnienia zostały przekroczone, to z samego art. 106 par. 1 Kpa taki obowiązek nie wynika i organ podatkowy jest uprawniony do dokonania takiej oceny samodzielnie.

Jeżeli regulamin organizacyjny urzędu organu administracji państwowej dopuszcza możliwość podpisywania decyzji przez pracowników wydziałów w razie nieobecności kierowników tych wydziałów, to praktyka taka nie narusza przepisów o właściwości organu i brak jest przesłanki do stwierdzenia nieważności tak podpisanych decyzji.

O tym, czy pismo wniesione przez stronę jest odwołaniem, decyduje nie nagłówek, lecz treść pisma.

Stwierdzając nieważność decyzji wydanej na podstawie art. 200 par. 2 Kpa sąd ma obowiązek jednocześnie rozpoznać wcześniej wniesioną skargę na decyzję ostateczną wydaną w "normalnym" toku instancji.

Sprawy dotyczące ustawiania znaków drogowych nie są sprawami indywidualnymi z zakresu administracji państwowej i nie są rozstrzygane w drodze decyzji administracyjnej.

Artykuł 47 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ nie stanowi podstawy do wydania decyzji stwierdzającej - na wniosek osoby trzeciej lub z urzędu - obowiązek meldunkowy indywidualnie określonego podmiotu.

1. Z postanowień art. 61 par. 1 Kpa w związku z art. 63 par. 3 oraz art. 14 par. 1 Kpa wynika, że żądanie wszczęcia postępowania powinno przybrać formę pisemną sprowadzającą się do ujawnienia istoty żądania i potwierdzenia tego własnoręcznym podpisem. 2. Wniosek otwierający postępowanie administracyjne, w przypadku niezachowania obowiązujących wymogów formalnych, stanowi podstawę do wszczęcia postępowania

1. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ należność rekultywacyjna ustalona w okresie realizacji budowy stanowi składnik kosztów inwestycji i obciąża inwestora. 2. Obowiązek uiszczenia należności z tytułu wyłączenia gruntów rolnych na cele nierolnicze spoczywa na tym, kto występuje z wnioskiem o wyłączenie art. 3 ust.

1. Właściwość organu w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, wydanej na podstawie przepisu uchylonego na skutek orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, ustala się według art. 157 par. 1 Kpa. Równocześnie ze stwierdzeniem nieważności takiej decyzji, rozstrzygnięcie przez ten organ co do istoty sprawy może nastąpić tylko na wniosek strony, zawierający jej żądanie w tym zakresie /art. 87 ust. 3 ustawy

1. Decyzja organu II instancji uchylająca decyzję organu I instancji oraz wyznaczająca kandydata na nabywcę spornej nieruchomości spośród osób, którym w postępowaniu pierwszoinstancyjnym odmówiono przyznania tego prawa, w żadnej mierze nie narusza zasady dwuinstancyjności postępowania wyrażonej w art. 15 Kpa skoro ściśle odpowiada dyspozycji art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa. Sprawa zadysponowania sporną nieruchomością

Jeżeli przedmiotem wniosku strony o sprzedanie budynku mieszkalnego jest nieruchomość nie zamieszczona w wykazie właściwego organu administracji /par. 20 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 września 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu oddawania w wieczyste użytkowanie gruntów i sprzedaży nieruchomości państwowych, kosztów i rozliczeń z tym związanych oraz zarządzania sprzedanymi

Skoro organ odwoławczy zreformował decyzję organu I instancji i opierając się na art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa orzekł co do istoty sprawy, rzeczą tego organu było uzupełnienie postępowania dowodowego w celu wyjaśnienia wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, w tym także - dotyczących zawarcia i czasokresu trwania omawianych umów dzierżawy.

Nie respektowanie opinii Zarządu Kółka Rolniczego i Rady Sołeckiej w postępowaniu administracyjnym pierwszej i drugiej instancji - co do zasad sprzedaży gruntów rolnych - nie daje im podstaw do występowania ze skargą przed Naczelnym Sądem Administracyjnym na prawach strony, jeżeli nie występowały o dopuszczenie ich do udziału w postępowaniu administracyjnym na warunkach ustalonych dla organizacji społecznych

Nieokazanie przez podatnika w czasie kontroli zakładu książki ewidencji zatrudnienia nie może prowadzić do ustalenia, że książka ta jest prowadzona nierzetelnie i w konsekwencji powodować wydanie decyzji organu podatkowego o utracie uprawnienia do opodatkowania w formie opłaty skarbowej /par. 26 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 1985 r. w sprawie karty podatkowej oraz opłaty

Realizacja zadań w zakresie budowy, modernizacji, utrzymania i ochrony dróg, a także podejmowanie decyzji dotyczących ograniczeń bądź zamykania dróg dla ruchu należy do rad narodowych względnie właściwych organów administracji państwowej różnych stopni i następuje w formie aktów ogólnych /w szczególności planistycznych/ bądź operatywno-wykonawczych a nie decyzji administracyjnych w sprawach indywidualnych

1. Celem wydawania zezwoleń rzemieślniczych nie jest bowiem stwarzanie osobom je otrzymującym potencjalnych możliwości uruchomienia zakładów rzemieślniczych w dowolnie wybranej przyszłości, lecz zaspokojenie społecznych potrzeb przez lepsze wykorzystanie możliwości gospodarczych rzemiosła jak to sformułowano w preambule ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983

Podanie /art. 63 par. 1 Kpa/ o załatwienie sprawy to nie tylko pismo zawierające wniosek, ale i stosowne dokumenty na odpowiednim formularzu.

W sprawie wszczętej z wniosku strony /Kombinatu/, której zostało wydane orzeczenie wygaśnięcia zarządu, nie może być stroną skarżącą w tym postępowaniu osoba trzecia; jeżeli nie można uznać by postępowanie to dotyczyło jej interesu prawnego, który pozostawałby w związku z istnieniem lub nie istnieniem zarządu przez stronę /Kombinat/ sporną nieruchomością.