Ustanowiony w przepisie par. 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. nr 35 poz. 203 ze zm./ termin należy zaliczyć do terminów prawa materialnego, do których nie mają zastosowania przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego
Niedopuszczalne jest podjęcie przez radę gminy na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ uchwały ustalającej opłatę administracyjną od czynności urzędowych, które na mocy odrębnej ustawy zostały od takiej opłaty zwolnione.
1. Z treści przepisów ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207 ze zm./ nie wynika, aby warunkiem uznania nakładów podatnika na nieruchomość - nabytą następnie w drodze spadkobrania - za dług spadku było hipoteczne zabezpieczenie roszczenia o zwrot nakładów. 2. Jeżeli strona postępowania w sprawie wymiaru podatku od spadków i darowizn wskazuje fakt poniesienia
Według art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ wójt lub burmistrz /prezydent/ obowiązany jest do przedłożenia wojewodzie uchwał rady w ciągu 7 dni od daty ich podjęcia. Gdy siedmiodniowy termin do przedłożenia uchwały rady nie został zachowany, stwierdzenie nieważności uchwały /art. 94 ust. 2/ nie może nastąpić po upływie jednego roku od
1. Decyzja zarządu wydana na podstawie art. 43 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127/ stanowi decyzję administracyjną, która powinna odpowiadać przepisom Kpa, a w szczególności zawierać przesłanki, o których mowa w art. 107 par. 1 Kpa. 2. Protokół stwierdzający wynik głosowania członków zarządu nad uchwaloną przez ten organ
Sprzedaż rzeczy ruchomej, jako nie należąca do spraw majątkowych przekraczających zakres zwykłego zarządu, nie może być zależna od uchwały rady gminy regulującej istotne elementy konkretnej umowy.
Wezwanie, o którym mowa w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym, kieruje się do organu, który podjął uchwałę. Skierowanie wezwania do wójta lub burmistrza /prezydenta/ nie czyni jednak tego tego wezwania bezskutecznym, bowiem osoby te - jako powołane do reprezentowania gminy na zewnątrz /art. 31 ustawy samorządowej/ są zobowiązane do nadania wezwaniu z art. 101 ust
Bezskuteczność wezwania do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia, o czym mowa w art. 101 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, otwierająca drogę do zaskarżenia uchwały organu gminy do Naczelnego Sądu Administracyjnego, występuje zarówno wtedy, gdy organ gminy, który podjął kwestionowaną uchwałę, odmawia jej zmiany w zakresie
1. Decyzja administracyjna organu samorządowego, wydana w sprawie, w której zgodnie z ustawą właściwy jest terenowy organ administracji rządowej, powinna wskazywać podstawę prawną przeniesienia kompetencji między tymi organami /art. 107 par. 1 Kpa/. 2. Ogłoszenie w wojewódzkim dzienniku urzędowym porozumienia w sprawie przekazania kompetencji przez terenowe organy rządowej administracji ogólnej organom
1. Rada gminy może podejmować uchwały zawierające wytyczne dla podległych jej organów wykonawczych i gminnych jednostek organizacyjnych, w tym także uchwały zalecające określony sposób gospodarowania mieniem gminy. Samo gospodarowanie tym mieniem należy do zarządu /art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy samorządowej/ bądź do powołanych w tym celu przedsiębiorstw komunalnych /art. 9 ust. 1 ustawy samorządowej/
Nie można uznać, aby wymóg wydania decyzji przez cały skład organu kolegialnego był spełniony, gdy wszyscy członkowie organu podpisują protokół rozprawy zawierający także treść rozstrzygnięcia, natomiast tylko przewodniczący składu podpisuje decyzję wraz z uzasadnieniem. Skoro decyzję z uzasadnieniem podpisał jedynie przewodniczący, oznacza to, że została ona wydana z naruszeniem przepisów o właściwości
Nowelizacja Kodeksu postępowania administracyjnego ustawą z dnia 24 maja 1990 r. /Dz.U. nr 34 poz. 201/ dopuszczając możliwość zaskarżenia do sądu administracyjnego także postanowień wymienionych w art. 196 par. 3 Kpa nie oznacza, że nastąpiło ograniczenie lub zastąpienie istniejących w procedurze administracyjnej instytucji procesowych. W szczególności nie oznacza to, że przez stwierdzenie niedopuszczalności
1. Uchwała rady gminy ustalająca miesięczną stawkę bazową czynszu najmu za lokale użytkowe jest podjęta bez upoważnienia ustawowego w sprawie nie podlegającej reglamentacyjnej działalności organów administracji publicznej. 2. Przepis art. 199 par. 1 Kpa, przewidujący wniesienie do sądu administracyjnego skargi na decyzję w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji, nie ma zastosowania
Nie jest spełniony warunek wydania decyzji przez organ kolegialny, gdy wszyscy członkowie organu podpisali protokół rozprawy zawierający treść rozstrzygnięcia, natomiast tylko przewodniczący składu podpisał decyzję wraz z uzasadnieniem.
Wójt gminy, który wydał decyzję w pierwszej instancji, nie jest uprawniony do zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego decyzji organu odwoławczego w tej sprawie /art. 197 Kpa/.
1. Samodzielność gminy może być realizowana tylko w granicach dozwolonych prawem. Organy gminy obowiązane są w swojej działalności przestrzegać przepisy powszechnie obowiązujące. 2. Wyłączna właściwość rady gminy w dziedzinie uchwalania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego nie obejmuje uprawnienia do uchwalenia zakazu, choćby czasowego wydawania decyzji administracyjnych o pozwoleniu
1. Przekroczenie przez wójta lub burmistrza terminu przedłożenia wojewodzie uchwały rady /art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95/ nie pociąga za sobą ujemnych skutków prawnych co do samej uchwały, jak i co do możliwości podjęcia działań nadzorczych przez wojewodę. 2. Artykuł 91 ust. 1 powyższej ustawy stanowi samodzielną podstawę do wydania rozstrzygnięcia
Niedopuszczalne jest zamieszczanie w treści decyzji administracyjnej rozstrzygnięć mających charakter cywilnoprawny, jeżeli do tego nie upoważnia wyraźnie przepis prawa materialnego nawet wówczas, gdy treść tej decyzji względnie jej część ma jedynie charakter informacyjny.
Organ stosujący obowiązujące przepisy prawa nie może nadawać im innej treści z powołaniem się na zmianę programu politycznego rządu, gdyż stanowiłoby to naruszenie podstawowej zasady praworządnego działania organów administracji państwowej ustanowionej w art. 6 Kpa.