Opinia Głównego Urzędu Statystycznego nie powinna mieć znaczenia rozstrzygnięcia wstępnego wiążącego organ podatkowy /w takiej sytuacji winna być wydawana w formie postanowienia, na które przysługuje zażalenie - por. art. 106 Kpa/, lecz należy ją traktować jako jeden z dowodów w sprawie.
Przepisy prawa budowlanego /ustawa z dnia 24 października 1974 r. - Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm. i ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie zawierają ustaleń ani wskazań, co należy uznać za zakończenie budowy obiektu wcześniej wzniesionego poza obowiązującym porządkiem prawnym. Można zatem przyjąć, że za zakończenie budowy obiektu budowlanego może być uznane doprowadzenie budowy
Organy podatkowe sprawdziły, czy dokument przedstawiony przez skarżących dla udowodnienia poniesienia wydatków na cele mieszkaniowe jest wiarygodny. Ustaliły, że w przedsiębiorstwie, które figuruje jako sprzedawca określonych w rachunku towarów, nie ma kopii spornego rachunku, a co więcej, że zarówno w dniu wystawienia rachunku przedstawionego przez skarżących, jak i w całym roku 1993 nie prowadziło
1. Podmiotem zobowiązanym do opłacenia podatku VAT była spółka cywilna a nie indywidualnie poszczególni wspólnicy jako osoby fizyczne. Decyzja organu I instancji nie narusza interesu prawnego osoby fizycznej a solidarna odpowiedzialność wspólnika spółki cywilnej za zobowiązania podatkowe spółki jest możliwa na podstawie decyzji organu podatkowego o odpowiedzialności wspólnika wydanej w oparciu o przepis
Wpłata gotówki przez osobę dokonującą obrotu towarowego z zagranicą do banku, który ogłosił upadłość i nie dokonał przelewu pieniędzy na konto organu celnego, nie zwalnia importera od zapłaty należności celnych.
Wyrażenie zgody przez radę gminy na dzierżawę terenu /art. 18 ust. 2 pkt 9 Lit. "a" ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ jest rozporządzeniem przez gminę prawem własności. Uchwała taka nie dotyczy spraw z zakresu administracji publicznej /art. 101 ust. 1 powyższej ustawy/.
Umowy cywilnoprawne nie mogą zmieniać obowiązków, jakie wynikają z prawa podatkowego, a organy podatkowe - w ramach przysługujących im uprawnień - są władne ocenić skuteczność czynności cywilnoprawnych z punktu widzenia prawa daninowego. Ocena treści i celu umowy cywilnoprawnej /np. czy nie zmierza ona do obejścia obowiązku podatkowego/ nie może być bowiem traktowana jako naruszenie swobody kształtowania
Tryb rektyfikacji decyzji administracyjnych, ustanowiony w art. 113 par. 1 Kpa, przewidziany jest dla nieistotnych wadliwości. Nie można z zastosowaniem tego przepisu zmienić takiego elementu, jakim jest rozstrzygnięcie.
Umowa o pracę zawarta przez członka zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z samym sobą jako nieważna nie może rodzić skutków prawnych w postaci zaliczenia wydatków związanych z tą umową do kosztów uzyskania przychodu /art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.
W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjęty został pogląd, że pismo złożone przez stronę w organie podatkowym I instancji w terminie przewidzianym do złożenia odwołania, w którym kwestionuje ona zasadność rozstrzygnięcia w doręczonej jej decyzji podatkowej I instancji, należy - zgodnie z art. 7 i art. 9 Kpa - uznać za odwołanie od tej decyzji, chociażby nie spełniało ono wszystkich warunków
1. Konsekwencją prawną podpisania rozstrzygnięcia organu podatkowego przez osobę nieupoważnioną będzie uznanie tego rozstrzygnięcia za wydane bez podstawy prawnej, co zgodnie z art. 156 par. 1 pkt 2 stanowi przesłankę do stwierdzenia nieważności takiego rozstrzygnięcia. 2. Decyzja o odpowiedzialności nabywcy majątku podatnika ma charakter konstytutywny i fakt zapłaty podatku nie zwalnia organów podatkowych
1. Treść, a nie forma, przesądza o tym, czy dany akt jest decyzją administracyjną. 2. W oczywistej sprzeczności z zasadą lex retro non agit i zasadą ochrony praw nabytych pozostaje stanowisko organów podatkowych, którego istota sprowadza się do tego, że do umów leasingowych, zawartych przed dniem 16 kwietnia 1993 r., stosuje się przepis ograniczający do określonej wysokości wynikającej z przemnożenia
1. Możliwość czysto kasacyjnego załatwienia sprawy traktowana jest przez kodeks postępowania administracyjnego jako wyjątkowa. 2. Jeżeli organ odwoławczy orzekł co do istoty sprawy i zmniejszył jedynie wymiar zobowiązania podatkowego, to decyzją ustalającą zobowiązanie podatkowe /w części utrzymanej w mocy/ jest decyzja organu pierwszej instancji i z doręczeniem tej decyzji związany jest obowiązek
Przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w latach 1992-1993, stanowi podstawę do odliczenia od dochodu, przy ustalaniu podstawy obliczenia podatku, wydatków poniesionych w roku podatkowym przez podatnika na spłatę kredytów zaciągniętych przez spółdzielnię mieszkaniową na
Podstawą orzeczenia organów obu instancji w przedmiocie odmowy zaniechania poboru zaliczek na podatek dochodowy z tytułu poniesionych wydatków na cele rehabilitacyjne była ocena sytuacji materialnej podatnika, z której wynikało, że jego dochód na 1 członka rodziny podatnika znacznie przekraczał kwotę najniższej emerytury, wobec czego podatnik nie znalazł się w sytuacji uprawniającej go do przyznania
1. Nie można uznać, iż w punkcie 9 art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482/ ustawodawca wprowadził koniunktywne pojęcie odpisu i wpłaty. 2. Przepis art. 12 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych /Dz.U. nr 43 poz. 163 ze zm./ niewątpliwie wprowadził obowiązek gromadzenia środków funduszu na odrębnym
Zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ może znaleźć zastosowanie do przypadków, kiedy to podatnikiem jest spółka, której udziałowcem /akcjonariuszem/ jest związek zawodowy, jeśli tylko spełnione zostaną wszystkie przesłanki określone w tym przepisie.
Skarga, wniesiona w imieniu organu, który nie posiadał umocowania prawnego do działania i nie mógł reprezentować spółki, gdyż na skutek rozstrzygnięcia organu odwoławczego zarząd, powołany spoza członków spółki tzw. "komisaryczny" nie przejął uprawnień dotychczasowego zarządu powołanego przez Ogólne Zebranie Członków Spółki, nie może być wniesiona do sądu administracyjnego. Zarząd komisaryczny nie
Wydatki faktycznie poniesione, a jedynie wadliwie czy też w sposób niepełny udokumentowane, nie mogą być w całości pominięte przy określeniu podstawy opodatkowania, jeśli ich poniesienie może być udowodnione innymi środkami dowodowymi, zasługującymi na wiarę.
Uznaniowy charakter decyzji nie wyklucza wprawdzie samo przez się sądowej ich kontroli, ale zakres tej kontroli znacznie ogranicza. Sprowadza się ona zasadniczo do badania, czy wydanie decyzji zostało poprzedzone prawidłowo przeprowadzonym postępowaniem, z zachowaniem przepisów procedury administracyjnej, zarówno przepisów szczegółowych, jak i zasad ogólnych określonych w rozdziale 2 Kpa. W szczególności
Prowadzenie hurtowni materiałów pirotechnicznych w wielokondygnacyjnym budynku mieszkalnym rodzi zagrożenie dla zdrowia i życia ludzkiego uzasadniające wstrzymanie jej działalności.
Nową okolicznością faktyczną ani nowym dowodem nie jest nowa wykładnia przepisów prawnych dokonana w wytycznych naczelnego organu administracji państwowej, a zatem nie może stanowić przesłanki wznowienia postępowania.
Nie jest wszczęciem postępowania w rozumieniu rozdziału 1 działu II Kodeksu postępowania administracyjnego czynność sprawdzenia deklaracji podatkowej lub zeznania podatkowego, złożonego przez podatnika, jeśli nie przybrało ono formy kontroli podatkowej, o której mowa w art. 32 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ oraz art. 167 Kpa.
Skierowanie decyzji podatkowej do osoby nie będącej podatnikiem stanowi przesłankę nieważności określoną w art. 156 par. 1 pkt 4 Kpa.