1. Organy podatkowe dokonały prawidłowej interpretacji art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ uwzględniając definicję prawa budowlanego dla określenia wymogów, jakim powinien odpowiadać budynek mieszkalny, aby wydatek poczyniony na jego wybudowanie mógł być odliczony od dochodu. 2. Skoro w ustawie o podatku dochodowym

Istota poniesionych przez skarżącą w 1992 r. wydatków inwestycyjnych nie polegała na wytworzeniu czy też nabyciu środka trwałego /tj. budynku mieszkalnego, w którym część lokali przeznaczona jest do prowadzenia w nich działalności gospodarczej lub jest przedmiotem najmu/. Rodzaj poniesionych przez skarżącego nakładów dowodzi, że poniosła ona w roku podatkowym wydatki na ulepszenie, modernizację i adaptację

Nabycie niezabudowanej nieruchomości w trybie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ nie będącej gruntem leśnym, położonej na terenach miejskich przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe i wybudowanie na takiej działce mieszkań dla pracowników nadleśnictwa nie zmienia charakteru działki i nie czyni jej

Przepis art. 30 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ pozwala organowi podatkowemu określić wartość niezaewidencjonowanego przychodu w drodze oszacowania. Ograniczenie się do niejasnego zresztą wyliczenia marży handlowej nie może być uznane za określenie wartości niezaewidencjonowanego przychodu w drodze oszacowania.

Skorzystanie przez małżonków z uprawnienia z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wywołuje skutki, które może odwrócić wyłącznie ich rozłączne opodatkowanie w drodze decyzji wydanej w trybie art. 45 ust. 6 tej ustawy i to tylko z tej przyczyny, iż nie spełniali oni przepisanych warunków do łącznego opodatkowania. Konsekwencją

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1994 r., podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot wydatków poniesionych w roku podatkowym na cele mieszkaniowe podatnika przeznaczonych na wkład budowlany lub mieszkaniowy do spółdzielni mieszkaniowej wniesiony

Z dyspozycji art. 75 par. 1 Kodeksu postępowania administracyjnego nie można wysnuć wniosku, że organ powinien dopuścić i przeprowadzić każdy dowód. Z gramatycznego brzmienia tego przepisu wynika natomiast, że jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy. Skoro zatem istotne okoliczności zostały wyjaśnione w toku przeprowadzonego postępowania dowodowego, to brak

1. Powołanie w art. 54 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ art. 57 tego prawa należy rozumieć w ten sposób, że do użytkowania obiektu budowlanego można przystąpić po zawiadomieniu właściwego organu złożonym w wymaganej formie /art. 57/. Dołączenie do zawiadomienia o zakończeniu budowy dokumentów wymienionych w art. 57 jest wymogiem ustawowym dla tego zawiadomienia

Zamontowanie w sklepie sufitu podwieszanego wraz z zainstalowanym w nim oświetleniem halogenowym nie stanowi zwykłego remontu tegoż pomieszczenia, a jest ulepszeniem lokalu, gdyż tego rodzaju sufit i oświetlenie niewątpliwie podnoszą stan techniczny i użytkowy sklepu. Zgodnie zatem z regulacją art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U

Przepisy ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ odmiennie w stosunku do poprzedniego uregulowania /Dział IV Kpa/ dopuszczają możliwość skargi na kasatoryjne decyzje organów odwoławczych. W takim przypadku przedmiotem kontroli i oceny Sądu jest to, czy organ wydający taką decyzję nie przekroczył swoich uprawnień określonych w art. 138 par. 2 Kpa

1. Wyjątkowość art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ polega m.in. na tym, iż poczynione na jego podstawie ustalenia faktyczne mają znaczenie wyłącznie takie, jakie nadaje im ten przepis. Wywołują zatem ograniczone skutki nawet w ramach prawa podatkowego i nie tylko nie mogą być podstawą roszczeń cywilnych, ale i wymiaru innych

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 42 ustawy dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na modernizację środków trwałych podlegających amortyzacji, jeżeli wydatki te zwiększają wartość tych środków, stanowiącą podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Rachunki, przedstawione organom administracyjnym, dokumentujące poniesienie przez podatniczkę wydatków na cele mieszkaniowe zostały wystawione na prowadzoną przez nią wówczas firmę, na cele inwestycyjne, a z treści przepisu art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "g" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ wynika jednoznacznie, iż wydatki tam określone

Nie można uznać zwrotu bonifikaty na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej jako bezpośredniego kosztu sprzedaży przedmiotowego mieszkania albowiem zwrot bonifikaty wynika z cywilnoprawnego zobowiązania podczas gdy z gramatycznej wykładni tegoż art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wynika, że do kosztów sprzedaży można zaliczyć

Stosownie do art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 358 ze zm./ przy ocenie zachowania terminu do wniesienia skargi nie ma zastosowania art. 65 par. 2 Kpa. Rządzą tutaj reguły procedury cywilnej i zgodnie z jej przepisami i jednolitym w zakresie orzecznictwem sądowym, dniem wniesienia środka odwoławczego jest dzień jego złożenia /nadania w urzędzie

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ od dochodu uzyskanego w roku podatkowym odlicza się poniesione przez podatnika w tym samym roku wydatki na budowę budynku mieszkalnego. Jeżeli natomiast podatnik poniósł wydatki w danym roku podatkowym na budowę domu i zaciągnął na ten cel w tym samym roku kredyt

1. Konstrukcja całego art. 138 Kpa dowodzi, iż dopuszczalność wydania przez organ odwoławczy decyzji w trybie par. 2 stanowi wyjątek od zasady płynącej z par. 1 i sprowadzającej się do obowiązku merytorycznego rozstrzygnięcia w sprawie. 2. Sąd administracyjny nie jest władny do zastępowania organów administracji państwowej w rozstrzyganiu spraw administracyjnych.

Stosownie do art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ jednym z koniecznych warunków dopuszczalności skargi jest wyczerpanie środków odwoławczych w postępowaniu administracyjnym. Takim środkiem w przypadku skargi na bezczynność organu będzie zażalenie z art. 37 Kpa. Bez względu na formę czynności, jaką podejmie organ właściwy do rozpoznania

Pod rządem ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ dopuszczalność skargi na decyzję kasacyjną /wydaną w trybie art. 138 par. 2 Kpa/ nie powinna budzić wątpliwości. Podstawy jednak prowadzące do uwzględnienia takiej skargi są różne od podstaw, jakie będą miały miejsce przy kontroli sądowej ostatecznych decyzji merytorycznie rozstrzygających sprawę

Przyjęta w procedurze administracyjna konstrukcja umorzenia postępowania w drodze decyzji powoduje, iż stabilność decyzji ostatecznej o umorzeniu postępowania korzysta z tej samej ochrony jak każda inna decyzja. Wzruszenie jej może nastąpić jedynie w jednym z nadzwyczajnych trybów przewidzianych w kodeksie postępowania administracyjnego, a nowa decyzja w tej samej sprawie wydana w zwyczajnym trybie

Niewykorzystanie kredytu na działalność gospodarczą spółki, czyli w celu uzyskania przychodu, lecz dla udzielenia pożyczek spółkom powiązanym kapitałowo i to na warunkach rażąco mniej korzystnych niż warunki spłaty kredytu w banku, wyklucza uwzględnienie w kosztach uzyskania przychodu kosztów zapłaconych odsetek bankowych ze względu na brak związku przyczynowo-skutkowego między przychodem i tymi kosztami

1. Spółka zadysponowała zyskiem po zlikwidowanym przedsiębiorstwie tworząc kapitał zapasowy i przeznaczając go na prowizje, nagrody, co świadczy o nieodpłatnym przejęciu środków pochodzących z niepodzielnego zysku przedsiębiorstwa. Dla celów podatkowych sam ten fakt wystarcza do przyjęcia, iż spółka otrzymała nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.

Właściciel sąsiedniej nieruchomości nie jest uprawniony do określenia jaki zakres robót ma być wykonywany w sąsiednim obiekcie. Przepis art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ ogranicza się jedynie do kwestii niezbędności wejścia do sąsiedniego budynku, lokalu lub na teren sąsiedniej nieruchomości w celu umożliwienia inwestorowi wykonania zamierzonych

Ponieważ zakupiona koncesja wydana przez Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej dla przewoźnika na wykonanie międzynarodowego transportu drogowego w zakresie przewozu towarów o wartości 40.000.000 zł stanowi prawo majątkowe, zatem koszt nabycia tego prawa należy uznać za wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji.