Jeżeli prezydent miasta /burmistrz lub wójt/ wydał akt mający charakter generalny, powszechnie obowiązujący, będący odpowiednikiem uchwały rady gminy, o dopuszczalności skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na ten akt nie decyduje nazwa tego aktu /np. zarządzenie/, ale jego treść, która stanowi materię, na którą może skarżyć się do Sądu każdy czyj interes prawny lub uprawnienie zostały tym aktem

1. Przepis art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w sposób enumeratywny wymienia, jakich kosztów ustawodawca nie uważa za "koszty uzyskania przychodu". Przepis ten - w brzmieniu obowiązującym w 1992 r. - nie wyłączał kosztów związanych z używaniem prywatnego samochodu wynajmującego związanych z jego dojazdem do przedmiotu najmu

Zarówno pod rządami art. 208 kodeksu postępowania administracyjnego, jak też na gruncie art. 55 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ sąd administracyjny orzeka o zwrocie kosztów postępowania tylko wówczas, gdy uwzględnia skargę. Uwzględnienie kosztów następuje od organu, który wydał zaskarżony akt, na rzecz skarżącego.

Członkowie spółdzielni budownictwa mieszkaniowego legitymujący się własnościowym prawem do lokalu w budynku tej spółdzielni nie są legitymowani w postępowaniu administracyjnym w sprawach, których przedmiotem jest np. częściowa zabudowa korytarzy w budynkach tejże spółdzielni.

1. Określenie przez urząd skarbowy w decyzji innej wysokości podatku niż zeznanego w rocznym zeznaniu od łącznych dochodów małżonków nie należy do kategorii spraw mniejszej wagi, o których mowa w art. 33 par. 4 Kpa. 2. Zgodnie z art. 10 par. 1 Kpa obowiązek powiadamiania stron o czynnościach podejmowanych przez organ podatkowy /tak by mogły w nich wziąć udział/ oraz zapoznania ich po zakończeniu postępowania

To, na jakie konkretne cele zużył darowiznę obdarowany, nie ma wpływu na odliczenie tej darowizny od osiągniętego przez skarżącą w roku 1995 dochodu przy jego opodatkowaniu. Istotną bowiem okolicznością jest to, na jaki cel skarżąca podarowała pieniądze.

Zakup nalepek z nazwą producenta sprzedawanych anten satelitarnych w celu naklejenia ich na produkt uzasadnia uznanie związku skutkowo-przyczynowego między uzyskanym przychodem ze sprzedaży anten a kosztem uzyskania przychodu, poniesionym przez sprzedawcę /art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

Skoro podatnik nie zapłacił podatku dochodowego w Danii, brak jest podstaw do odliczenia jakiejkolwiek kwoty od podatku należnego Państwu Polskiemu obliczonego od łącznej sumy dochodów /art. 23 umowy z dnia 6 kwietnia 1976 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Danii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku - Dz.U. 1979

1. Nie sposób zgodzić się z tezą, że wstrzymanie wykonania decyzji wymiarowej powoduje identyczne skutki jak odroczenie terminu płatności należności. Różnica zasadnicza dotyczy choćby kwestii naliczania odsetek i powoduje dla strony daleko idące skutki o charakterze finansowym. 2. Umorzenie postępowania z powodu jego bezprzedmiotowości, w sytuacji gdy istniały podstawy do rozstrzygnięcia sprawy co

1. Istotą równości wobec prawa jest równe traktowanie równych podmiotów, a więc znajdujących się w jednakowej sytuacji. 2. Badanie możliwości zastosowania art. 155 Kpa musi być ograniczone tylko do tych przesłanek, które przepis ten wymienia i na gruncie stanu faktycznego, który zaistniał także po wydaniu decyzji objętej wnioskiem o uchylenie lub zmianę. 3. Twierdzenie, że organy podatkowe winny dążyć

1. Artykuł 139 Kpa ustanawia zasadę zakazu reformationis in peius. Od tej zasady art. 174 Kpa wprowadza wyjątek; wniesienie przez podatnika odwołania otwiera możliwość pogorszenia jego sytuacji. W celu zapewnienia jednak zasady dwuinstancyjności, organ odwoławczy nie ma kompetencji do zmiany decyzji organu I instancji, a obowiązany jest zwrócić sprawę temu organowi. 2. Nie stanowią podstawy do odliczenia

1. Sprawa zwrotu nienależnie uiszczonego podatku jest indywidualną sprawą z zakresu administracji i jeśli podatnik złożył stosowny wniosek do organu podatkowego, to - w myśl art. 104 Kpa - sprawa ta powinna być załatwiona poprzez wydanie decyzji. Dokonanie zwrotu via facti jest możliwe tylko w sytuacji, gdy nadpłata lub nienależność podatku jest oczywista i gdy nie ma potrzeby prowadzenia postępowania

Oszacowanie wartości nieruchomości nie należy do organu administracji publicznej zarówno I, jak i II instancji, ponieważ organy te nie mogą być jednocześnie organami rozstrzygającymi sprawę i biegłymi w sprawach wyceny nieruchomości.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym w 1993 r. /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482/ zawierała odmienną regulację prawną w zakresie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne /art. 16 ust. 1 pkt 25/ oraz rezerw tworzonych na pokrycie wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona /art

O tym, czy nieuznanie za dowód w postępowaniu podatkowym ksiąg prowadzonych przez podatnika /art. 169 Kpa/ było prawnie uzasadnione, decydują tylko te okoliczności, które zostały podane przez organ podatkowy w uzasadnieniu decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego. Tymczasem, przywołane w uzasadnieniu decyzji odwoławczej dodatkowe przyczyny pominięcia w postępowaniu podatkowym dowodu z

Uchwały organów gminy ustalające dla miejscowej społeczności ogólne zasady zarządu majątkiem gminy i reguły gospodarowania nim mieszczą się w kategorii uchwał z zakresu administracji publicznej i są zaskarżalne do sądu administracyjnego na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./.

1. Sprawa wymierzenia dziesięciokrotnej należności za wyłączenie gruntu leśnego z produkcji leśnej oraz nałożenia obowiązku przywrócenia produkcji leśnej na tym gruncie dotyczy stosunku administracyjnoprawnego zachodzącego między organem administracji właściwym w sprawach ochrony gruntów rolnych i leśnych a osobą, która dokonała określonego wyłączenia danego gruntu. Kwestie te nie odnoszą się do praw

Przepis par. 12 pkt 3 rozporządzenia z dnia 15 grudnia 1992 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz. U. nr 99 poz. 496 ze zm./ o dokumentowaniu wydatków związanych z używaniem na potrzeby działalności gospodarczej samochodu osobowego zestawieniem miesięcznym, a od lipca 1993 r. - ewidencją przebiegu pojazdu na zasadach tzw. kilometrówki, ma zastosowanie tylko do własnego

1. Samowolna zmiana przeznaczenia budowanego warsztatu mechanicznego na budynek mieszkalny nie uzasadnia kwalifikacji takich wydatków jako wydatków mieszkaniowych na budowę budynku mieszkalnego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm. - art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "b"/. 2. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy

1. Odliczeniu od dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "e" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ podlegają wydatki na cele mieszkaniowe podatnika, a więc nie wydatki na budowę obiektów, w których jest lub ma być prowadzona działalność gospodarcza, ani budynków w których zaspokajają swoje potrzeby mieszkaniowe inne osoby, a

W przypadku złożenia pisma przed upływem terminu odwołania, z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji, organ podatkowy winien podjąć działania mające na celu ustalenie rzeczywistych intencji pisma i rozpoznać je jako odwołanie.

Używając cudzą rzecz i pobierając z niej pożytki oraz nie płacąc za to w zamian umówionego czynszu dzierżawca otrzymuje od kontrahenta świadczenie nieodpłatne, którego wartość w myśl przepisu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ stanowi podlegający opodatkowaniu przychód. Bez znaczenia przy tym pozostaje to, że

Jakkolwiek przepis art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ przewiduje wydanie przez urząd skarbowy decyzji ustalającej wysokość zobowiązania w podatku dochodowym w razie niezłożenia przez podatnika zeznania o wysokości osiągniętego dochodu oraz decyzji ustalającej inną wysokość podatku aniżeli wynikająca ze złożonego zeznania

Kwoty zabezpieczone na poczet przyszłych należności podatkowych nie są tożsame z nadpłatą podatków, o których mowa w art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, bowiem nadpłatę mogą stanowić świadczenia podatkowe nadpłacone oraz nienależnie uiszczone. Kwoty zabezpieczone nie mają natomiast charakteru świadczeń podatkowych. W myśl art. 165