Z uregulowanego ustawowo uprawnienia diagnosty do wpisywania w dowodzie rejestracyjnym pojazdu terminu kolejnego badania technicznego, a tym samym przedłużenia okresu dopuszczenia pojazdu do ruchu, wynika, że w zakresie wykonywania tej czynności pełnił on funkcję publiczną przekazaną imiennym upoważnieniem wojewody. Przyjęcie przez diagnostę korzyści majątkowej lub osobistej albo ich obietnicy w związku

Dowód z zeznań świadka anonimowego nie może być nie tylko wyłącznym (jedynym), ale także dominującym dowodem świadczącym o sprawstwie określonej osoby, co oznacza, że wśród pozostałych dowodów przeprowadzonych w sprawie musi być także taki, który bezpośrednio wskazuje na sprawstwo tej osoby.

O ile sama czynność zabezpieczenia tzw. śladu zapachowego może nastąpić nawet w trybie art. 308 § 1 k.p.k., o tyle badanie osmologiczne powinno być przeprowadzane w formie ekspertyzy, a w konsekwencji powinno ono być poprzedzone postanowieniem o powołaniu biegłego i powinno być zakończone wydaniem opinii biegłego (art. 193 i nast. k.p.k.).

Przepis art. 523 kpk (po średniku) należy rozumieć w ten sposób, iż nie jest dopuszczalne zaskarżenie kasacją wyroku w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze, jeśli podnosi się jedynie zarzut jej niewspółmierności. A contrario wolno w kasacji twierdzić, iż kara jest niewspółmierna, pod warunkiem jednak, że zarzuca się rażącą obrazę prawa materialnego lub procesowego, która mogła mieć wpływ na treść

Sąd rejonowy, rozpoznający odwołanie od orzeczenia kolegium do spraw wykroczeń, którym uniewinniono obwinionego od zarzutu popełnienia przypisanego mu wykroczenia, nie może go skazać, ani też uznając go za winnego odstąpić od wymierzenia kary na podstawie art. 39 § 1 kw (art. 454 § 1 kpk w zw. z art. 510 i 512 § 1 kpk).

Dopuszczalne w świetle art. 512 § 4 kpk odstąpienie od wezwania na rozprawę odwoławczą świadków i biegłych wchodzi w rachubę wówczas, gdy ich zeznania – według przewidywań – nie będą miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy i nie będą stanowiły podstawy orzeczenia.

Zawarty w art. 54 § 2 kk zakaz orzekania wobec sprawcy, który w czasie popełnienia przestępstwa nie ukończył 18 lat, kary dożywotniego pozbawienia wolności nie wyklucza wymierzenia nieletniemu, odpowiadającemu w warunkach art. 10 § 2 kk za przestępstwo zagrożone taką karą – kary 25 lat pozbawienia wolności.

Gdyby w jakiejś incydentalnej kwestii zapadło nawet postanowienie wydane przez sąd „nienależycie obsadzony”, np. postanowienie o odroczeniu rozprawy, o zastosowaniu tymczasowego aresztowania, o ukaraniu świadka grzywną, ale pozostałe czynności procesowe, które doprowadziły do wydania orzeczenia kończącego postępowanie, zostałyby wykonane przez sąd „należycie obsadzony”, to absurdem byłoby przyjęcie

Działanie sprawcy polegające na jednej albo wielu następujących bezpośrednio po sobie wypowiedziach, zawierających zniewagi i groźby bezprawne, skierowane pod adresem funkcjonariusza publicznego, wyczerpujące znamiona ustawowe przestępstw określonych w art. 235 i 236 d. kk (odpowiednio w art. 224 § 2 i art. 226 § 1 kk z 1997 r.), stanowi jedno przestępstwo kwalifikowane z tych przepisów, pozostających

1. Prawo oskarżonego i jego obrońcy do udziału w przesłuchaniu świadka anonimowego (art. 184 § 4 k.p.k.) zawiera prawo do zadawania pytań, co wynika zarówno z istoty czynności przesłuchania, jak i jest gwarantowane przepisami art. 14 ust. 3e Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych oraz art. 6 ust. 3d Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności w zw. z art

Przepis art. 537 § 2 k.p.k. nie zawiera zupełnego katalogu możliwych rozstrzygnięć w postępowaniu kasacyjnym po uchyleniu zaskarżonego orzeczenia; poprzez art. 518 k.p.k., w postępowaniu kasacyjnym zastosowanie znajduje również przepis art. 437 § 2 in fine k.p.k., przewidujący (wprost w postępowaniu apelacyjnym) także możliwość zastosowania art. 397 k.p.k., a więc zwrócenie sprawy prokuratorowi do

Jeżeli zachodzą warunki przewidziane w art. 389 § 1 k.p.k. (art. 334 § 1 d. k.p.k.) nie ma przeszkód do odczytania wyjaśnień złożonych przez oskarżonego w postępowaniu przygotowawczym, nawet jeśli te wyjaśnienia złożone zostały w trybie art. 308 § 2 k.p.k. i to bez względu na to, czy następnie spełniono nakaz przewidziany w § 3 art. 308 k.p.k. (dawniej art. 276 § 2 k.p.k. 1969 r.).