Obietnica udzielenia korzyści może być wyrażona w każdy sposób, a więc i gestem, bo przepisy art. 241 kk nie ograniczają znamienia czasownikowego ani sposobem, ani formą uzewnętrznienia zamiaru uczynienia obietnicy. Sąd orzekający ocenia in concreto, czy gest wyraził taki zamiar sprawcy i czy jego adresat mógł zrozumieć przekazaną w ten sposób informację jako obietnicę udzielenia korzyści.

Instruktor nauki jazdy, udzielając w stanie nietrzeźwości nauki jazdy, wyczerpuje swoim zachowaniem znamiona przestępstwa z art. 147 § 1 kk.

I. Osoba, która jest współwłaścicielem mienia ruchomego, nie może dopuścić się jego zaboru w rozumieniu art. 203 § 1 kk. Istota zaboru polega bowiem na wyjęciu spod władztwa dysponenta mienia ruchomego tegoż mienia wbrew jego woli. Dopuścić się go może osoba, która nie ma w ogóle prawa rzeczą rozporządzać. Tym właśnie różni się kradzież od przywłaszczenia, którego przedmiotem może być jedynie rzecz

W postępowaniu kasacyjnym uzupełnienie przewodu sądowego na podstawie art. 402 § 3 kpk jest wprawdzie dopuszczalne (por. art. 462 kpk), ale bez wątpienia znacznie ograniczone ze względu na istotę i charakter prawny kasacji. Nie ulega wątpliwości, że uzupełnienie przewodu sądowego dopuszczalne jest w zasadzie w celu potwierdzenia lub wykluczenia podniesionego w kasacji zarzutu rażącej obrazy prawa lub

Niezależnie od tego, na jakim etapie postępowania w danej sprawie małżonek sędziego wykonywał funkcje prokuratorskie, sędzia ten jest wyłączony od udziału w sprawie.

Określając pojęcie „w znacznych rozmiarach” w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 22 kwietnia 1959 r. o zwalczaniu niedozwolonego wyrobu spirytusu – odnosząc się do wyrobu (innych czynności wykonawczych, o których mowa w art. 3 ust. 1 cyt. ustawy), bez wymaganej koncesji, spirytusu albo wódki – należy przede wszystkim uwzględnić ilość użytych płynów (alkohol, woda lub inne rozcieńczalniki), rodzaj

Fałszowanie wyników głosowania w wyborach znanych polskiemu systemowi prawnemu, ale nie wymienionych w art. 189 kk, jest działaniem naruszającym przepisy prawa wyborczego, a także, ze względu na swoją cechę społecznego niebezpieczeństwa – działaniem karygodnym. Bezprawność i karygodność czynu nie może być jednak wystarczającą podstawą odpowiedzialności karnej. W ustawodawstwie polskim obowiązuje bowiem