W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjęty został pogląd, że pismo złożone przez stronę w organie podatkowym I instancji w terminie przewidzianym do złożenia odwołania, w którym kwestionuje ona zasadność rozstrzygnięcia w doręczonej jej decyzji podatkowej I instancji, należy - zgodnie z art. 7 i art. 9 Kpa - uznać za odwołanie od tej decyzji, chociażby nie spełniało ono wszystkich warunków

1. Konsekwencją prawną podpisania rozstrzygnięcia organu podatkowego przez osobę nieupoważnioną będzie uznanie tego rozstrzygnięcia za wydane bez podstawy prawnej, co zgodnie z art. 156 par. 1 pkt 2 stanowi przesłankę do stwierdzenia nieważności takiego rozstrzygnięcia. 2. Decyzja o odpowiedzialności nabywcy majątku podatnika ma charakter konstytutywny i fakt zapłaty podatku nie zwalnia organów podatkowych

1. Treść, a nie forma, przesądza o tym, czy dany akt jest decyzją administracyjną. 2. W oczywistej sprzeczności z zasadą lex retro non agit i zasadą ochrony praw nabytych pozostaje stanowisko organów podatkowych, którego istota sprowadza się do tego, że do umów leasingowych, zawartych przed dniem 16 kwietnia 1993 r., stosuje się przepis ograniczający do określonej wysokości wynikającej z przemnożenia

1. Możliwość czysto kasacyjnego załatwienia sprawy traktowana jest przez kodeks postępowania administracyjnego jako wyjątkowa. 2. Jeżeli organ odwoławczy orzekł co do istoty sprawy i zmniejszył jedynie wymiar zobowiązania podatkowego, to decyzją ustalającą zobowiązanie podatkowe /w części utrzymanej w mocy/ jest decyzja organu pierwszej instancji i z doręczeniem tej decyzji związany jest obowiązek

Przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w latach 1992-1993, stanowi podstawę do odliczenia od dochodu, przy ustalaniu podstawy obliczenia podatku, wydatków poniesionych w roku podatkowym przez podatnika na spłatę kredytów zaciągniętych przez spółdzielnię mieszkaniową na

Podstawą orzeczenia organów obu instancji w przedmiocie odmowy zaniechania poboru zaliczek na podatek dochodowy z tytułu poniesionych wydatków na cele rehabilitacyjne była ocena sytuacji materialnej podatnika, z której wynikało, że jego dochód na 1 członka rodziny podatnika znacznie przekraczał kwotę najniższej emerytury, wobec czego podatnik nie znalazł się w sytuacji uprawniającej go do przyznania

1. Nie można uznać, iż w punkcie 9 art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482/ ustawodawca wprowadził koniunktywne pojęcie odpisu i wpłaty. 2. Przepis art. 12 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych /Dz.U. nr 43 poz. 163 ze zm./ niewątpliwie wprowadził obowiązek gromadzenia środków funduszu na odrębnym

Zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ może znaleźć zastosowanie do przypadków, kiedy to podatnikiem jest spółka, której udziałowcem /akcjonariuszem/ jest związek zawodowy, jeśli tylko spełnione zostaną wszystkie przesłanki określone w tym przepisie.

Wydatki faktycznie poniesione, a jedynie wadliwie czy też w sposób niepełny udokumentowane, nie mogą być w całości pominięte przy określeniu podstawy opodatkowania, jeśli ich poniesienie może być udowodnione innymi środkami dowodowymi, zasługującymi na wiarę.

Uznaniowy charakter decyzji nie wyklucza wprawdzie samo przez się sądowej ich kontroli, ale zakres tej kontroli znacznie ogranicza. Sprowadza się ona zasadniczo do badania, czy wydanie decyzji zostało poprzedzone prawidłowo przeprowadzonym postępowaniem, z zachowaniem przepisów procedury administracyjnej, zarówno przepisów szczegółowych, jak i zasad ogólnych określonych w rozdziale 2 Kpa. W szczególności

Prowadzenie hurtowni materiałów pirotechnicznych w wielokondygnacyjnym budynku mieszkalnym rodzi zagrożenie dla zdrowia i życia ludzkiego uzasadniające wstrzymanie jej działalności.

Nową okolicznością faktyczną ani nowym dowodem nie jest nowa wykładnia przepisów prawnych dokonana w wytycznych naczelnego organu administracji państwowej, a zatem nie może stanowić przesłanki wznowienia postępowania.

Nie jest wszczęciem postępowania w rozumieniu rozdziału 1 działu II Kodeksu postępowania administracyjnego czynność sprawdzenia deklaracji podatkowej lub zeznania podatkowego, złożonego przez podatnika, jeśli nie przybrało ono formy kontroli podatkowej, o której mowa w art. 32 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ oraz art. 167 Kpa.

Skierowanie decyzji podatkowej do osoby nie będącej podatnikiem stanowi przesłankę nieważności określoną w art. 156 par. 1 pkt 4 Kpa.

Agencja celna nie jest "z mocy prawa" /art. 3 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ obowiązana do uiszczania należności w imieniu podmiotu dokonującego obrotu towarowego z zagranicą. Przepis art. 118a ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie może stanowić podstawy do wystawienia

Wydatki inwestycyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w świetle art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./.

Przyzwolenie właściciela na pobyt osoby bliskiej w jego domu lub lokalu rodzi po stronie takiej osoby określone prawo, równoznaczne z uprawnieniem do przebywania w tym domu. Art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "g" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ ogólnie mówi o tytule prawnym do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego i nie wyłącza

Koszty uzyskania przychodu wtedy pomniejszają przychód dla celów wymiarowych, jeżeli ustalone zostanie, że poniesione zostały niewątpliwie i w celu osiągnięcia przychodu i jeżeli nie są wyłączone enumeratywnym wyliczeniem w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania - Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm

1. Przychodami i kosztami mającymi wpływ na ustalenie wysokości dochodu są tylko te, które zostały wyraźnie określone w ustawie podatkowej. Zapisy w księgach rachunkowych zatem nie mogą rozstrzygać o tym co i kiedy jest dochodem oraz kosztem uzyskania przychodu. 2. Z uwagi na odmienność zasad ustalania zysku bilansowego w przepisach o rachunkowości i dochodu podatkowego nie jest możliwe proste odesłanie

Za koszty uzyskania przychodów uznane mogą zostać jedynie wydatki o charakterze definitywnym, które nie podlegają zwrotowi. Kaucja jest świadczeniem obojętnym z punktu widzenia obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zapis w uchwale rady miejskiej, uzależniający ważność wyborów od frekwencji wyborczej, mieści się w upoważnieniu do określania zasad i trybu przeprowadzania wyborów do rad dzielnic, zawartym w art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74/.

Uchylenie lub zmiana decyzji ostatecznej, stwierdzenie nieważności oraz wznowienie postępowania może nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych w kodeksie /art. 16 Kpa/. Jeżeli więc podatnik złożył ponownie wniosek o umorzenie tej samej zaległości podatkowej, a organ podatkowy rozstrzygnął sprawę w sposób merytoryczny, decyzja zawierająca rozstrzygnięcie podlega stwierdzeniu nieważności /art. 156

Wykładnia gramatyczna przepisu zobowiązującego do rozliczenia dotacji w określonym terminie /par. 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie zasad udzielania i sposobu rozliczania dotacji dla spółdzielni mieszkaniowych w 1992 r. - Dz.U. nr 54 poz. 263/, przy braku odrębnego uregulowania kwestii zwrotu środków finansowych, prowadzi do wniosku

Zastosowanie przepisu art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ wymaga wykazania, iż podatnik, którego dotyczy postępowanie, wykonywał świadczenia na rzecz innego podatnika na warunkach rażąco korzystniejszych i odbiegających od ogólnie stosowanych norm w czasie