Gwarancje trwałości stosunku służbowego odnoszą się również do tych policjantów, o których mowa w art. 149 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179/. Art. 147 ust. 2 tej ustawy jest przepisem przejściowym, dotyczącym spraw organizacyjnych a nie osobowych /kadrowych/.

1. Skoro do postępowania weryfikacyjnego stosuje się w zakresie nie uregulowanym rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 29 sierpnia 1990 r. w sprawie weryfikacji rocznych bilansów przedsiębiorstw państwowych, wysokości opłat za weryfikację oraz szczegółowych praw i obowiązków biegłych księgowych /Dz.U. nr 62 poz. 361/ - zasady Kodeksu postępowania administracyjnego /art. 2 ustawy z dnia 31 stycznia

Wobec istnienia wyraźnej i jednoznacznej regulacji dotyczącej ustalenia wysokości składek na działalność sejmiku samorządowego, zasada samodzielności i samorządności gminy nie może stanowić podstawy do podejmowania przez gminę uchwał sprzecznych z ustawą.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego oddalający skargę na decyzję administracyjną wiąże organ administracji i ten sąd tylko w tym zakresie, jaki był przedmiotem rozstrzygnięcia sądu. Organ administracji ma zatem prawo i obowiązek stwierdzić nieważność decyzji z przyczyn wymienionych w art. 156 par. 1 Kpa, które wykraczają poza przedmiot rozstrzygnięcia sądu.

Każdy składnik uposażenia policjanta daje podstawę do odpowiedniego roszczenia cząstkowego /art. 100, art. 104 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji - Dz.U. nr 30 poz. 179 oraz wydane na podstawie art. 104 ust. 3 cyt. ustawy zarządzenie nr 106 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 12 listopada 1990 r. w sprawie dodatków o charakterze stałym do uposażenia policjantów - Dz.Urz. MSW.

Obowiązujące od dnia 1 stycznia 1992 r. przepisy art. 63 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 107 poz. 464/ oznaczają zakaz prowadzenia jakichkolwiek postępowań administracyjnych w sprawach uprzednio unormowanych ustawą z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych

Naczelny Sąd Administracyjny, badając zgodność zaskarżonej decyzji z prawem, kontroluje, czy jest ona zgodna także z powszechnie obowiązującą wykładnią prawa ustaloną przez Trybunał Konstytucyjny.

Górną granicą zwolnienia przewidzianego w art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207 ze zm./ jest wysokość udziału we współwłasności, przysługującego osobie, która zasiedziała wydzieloną fizycznie część nieruchomości. Udział ten jest jednakowy dla dowolnej części wspólnej nieruchomości, bez względu na wielkość tej części i stosunek liczbowy

W myśl art. 1 par. 1 pkt 1 Kpa - kodeks nie ma zastosowania w sprawach indywidualnych, które nie są rozstrzygane w drodze decyzji administracyjnych. Żądanie w takich sprawach, doręczone organowi administracji, nie wszczyna postępowania i nie ma podstaw do umorzenia postępowania w oparciu o art. 105 par. 1 Kpa.

W razie stwierdzenia naruszenia wymagań higienicznych i zdrowotnych państwowy inspektor sanitarny - zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej /Dz.U. nr 12 poz. 49/ - nakazuje w drodze decyzji usunięcie w ustalonym terminie stwierdzonych uchybień. Decyzja ostateczna w tej sprawie w związku z art. 36 ust. 1 tej ustawy przesądza o obowiązku pobierania opłat

Jeżeli organ pierwszej instancji nie rozpatrywał sprawy w zakresie merytorycznym - "co do jej istoty", lecz wyłącznie w granicach określonych w art. 156 par. 1 Kpa, i w związku z tym był uprawniony do wydania decyzji o charakterze wyłącznie kasatoryjnym, to organ odwoławczy, w ramach sprawowanej kontroli instancyjnej, również nie jest władny wydać decyzję reformatoryjną, orzekającą "co do istoty sprawy

Wynagrodzenie otrzymywane przez skarżącego z tytułu wykonywania czynności związanych z pełnieniem obowiązków członka Kolegium Odwoławczego mieści się w treści art. 13 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, w stosunku do którego norma przewidziana w art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy nie miała zastosowania.

Do uznania, że zasada dwuinstancyjności postępowania administracyjnego /art. 15 Kpa/ została zrealizowana, nie wystarcza stwierdzenie, że w sprawie zapadły dwa rozstrzygnięcia dwóch organów różnych stopni. Konieczne jest też, by rozstrzygnięcia te zostały poprzedzone przeprowadzeniem przez każdy z organów, który wydał decyzje, postępowania umożliwiającego osiągnięcie celów, dla których postępowanie

1. Ustanowienie przez stronę pełnomocnika /art. 32 Kpa/ nie oznacza, że wynikające dla niej z przepisów prawa materialnego obowiązki obciążają pełnomocnika. 2. Skierowanie przez organ administracji decyzji wydanej na podstawie art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ o dopuszczeniu zgłoszonego towaru do obrotu na polskim obszarze celnym i o wymiarze

1. Do postępowania w sprawie o przeniesienie sędziego na inne miejsce służbowe /art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1989 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa - Dz.U. nr 73 poz. 435 ze zm., w związku z art. 61 par. 2 pkt 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych - Dz.U. 1990 nr 23 poz. 138 ze zm./ mają zastosowanie przepisy kodeksu postępowania administracyjnego. 2. Przepis

Jeżeli obowiązujące rozporządzenie uchyla poprzedni akt wykonawczy, a wcześniejsze rozporządzenia także zostały uchylone bez wprowadzenia przepisu przechodniego, pozwalającego stosować akt uchylony do spraw, w których obowiązek podatkowy powstał w czasie jego obowiązywania, albo do spraw w których zeznanie podatkowe zostało złożone w czasie jego obowiązywania, to brak jest podstaw prawnych do stosowania

1. Wzruszenie ostatecznej decyzji, będącej wyjątkiem od określonej w art. 16 par. 1 Kpa zasady trwałości decyzji, powinno być poprzedzone przeprowadzeniem szczególnie wnikliwego postępowania, uwzględniającego w pełni przepisy art. 7, art. 8 i art. 77 par. 1 Kpa, a także - i wypełniającego zawarte w art. 1 Konstytucji wskazania o stosowaniu w praktyce zasad demokratycznego państwa prawnego. 2. Dla oceny

Nabycie przez podatnika lokalu mieszkalnego od gminy w budynku wybudowanym dla celów komunalnych, którego przeznaczenie zostało następnie zmienione /sprzedaż lokalu dla indywidualnych nabywców/ nie uprawnia do korzystania z odliczenia od dochodu przewidzianego w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./. Przy interpretacji

1. Rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa zachodzi wtedy, gdy treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, że owa decyzja nie może być akceptowana ,jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. 2. Obowiązkiem organu stwierdzającego nieważność decyzji jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa

Warunek uprzedniego wezwania do usunięcia postanowień uchwały naruszających interes prawny skarżącego, zawarty w art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95/ zostaje spełniony, jeżeli wezwanie takie zostanie zawarte w odwołaniu od decyzji burmistrza, który na podstawie kwestionowanej przez skarżącego uchwały rady odmawia ustalenia lokalizacji inwestycji

Kurator oświaty zajmuje szczególną pozycję w postępowaniu likwidacyjnym przedszkola publicznego. Likwidacja bowiem może nastąpić nie tylko po zawiadomieniu kuratora, lecz przede wszystkim w porozumieniu z kuratorem, co legitymuje go do przedstawienia swojego stanowiska i ogranicza swobodę działania rady.

1. Nie podlegają podatkowi od nieruchomości grunty opodatkowane podatkiem leśnym. 2. Grunty /las/ opodatkowany podatkiem leśnym obejmuje nie tylko las, ale także grunty związane z gospodarką leśną, zajęte pod wykorzystywane dla potrzeb gospodarki leśnej budynki i budowle oraz miejsca składowania drewna.

Istota administracyjnego postępowania odwoławczego polega na ponownym rozstrzygnięciu sprawy administracyjnej, która była przedmiotem rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji, nie zaś jedynie na kontroli zasadności zarzutów podniesionych w odwołaniu w stosunku do decyzji organu pierwszej instancji.

1. Brak jest podstaw prawnych do tego, by traktować jako kapitał zakładowy spółki cywilnej /art. 10 pkt 11 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej - Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ majątek spółki nie będący wkładem. 2. Zgodnie z art. 138 Kpa i z uwzględnieniem art. 139 Kpa organ odwoławczy może naprawić wady i błędy postępowania i decyzji organu I instancji, bez potrzeby polecania ich prostowania