Obowiązek opłacania przez rolnika składek z tytułu ubezpieczenia emerytalno-rentowego rolników trwa do końca kwartału, w którym rolnik rozpoczyna pobieranie renty z tytułu niezdolności do pracy (art. 3a ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników, jednolity tekst: Dz.U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25 ze zm.).

Podniesienie przez oddział regionalnej Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego zarzutu przedawnienia w postępowaniu o jednorazowe odszkodowanie z tytułu śmierci męża ubezpieczonej w wyniku wypadku przy pracy rolniczej, należy ocenić jako nadużycie prawa (art. 8 k.p.), w sytuacji, gdy z okoliczności sprawy wynika, że wystąpiłaby z takim wnioskiem przed upływem przedawnienia, gdyby została poinformowana

Obowiązkiem rolnika jest zgłoszenie do ubezpieczenia społecznego nie tylko siebie, ale również osób podlegających ubezpieczeniu z tytułu pracy w jego gospodarstwie rolnym.

Termin wystąpienia zdarzenia wyznaczającego zawarcie przyrzeczonej umowy o pracę musi być konkretny i znany stronom przynajmniej w przybliżeniu (art. 389 k.c. w związku z art. 300 k.p.).

Jeżeli uprawnienie do reprezentowania spółki mogą uzyskać pełnomocnicy powołani przez wspólników, to nie powinno budzić wątpliwości, że sami wspólnicy mogą w odpowiedniej do tego formie (uchwale) skutecznie bezpośrednio reprezentować spółkę.

W art. 191 § 2 k.k. pojęcie „wierzytelności” występuje wyłącznie w opisie strony podmiotowej przestępstwa. Dla rozpoznania strony podmiotowej przestępstwa określonego z art. 191 § 2 k.k. istotne jest czy sprawca wymuszający zwrot świadczenia działa w takim celu ze świadomością, że na podstawie obowiązującego prawa przysługuje mu (lub osobie na rzecz której działa) wierzytelność, a więc że dłużnik jest

W wypadku stwierdzenia, że sprawca wyrabiał, przetwarzał, gromadził, posiadał, posługiwał się lub handlował przedmiotami wymienionymi przed spójnikiem „lub” użytym w treści art. 171 § 1 k.k., to ustalanie potencjalnych możliwości sprowadzenia „niebezpieczeństwa dla życia lub zdrowia wielu osób albo mienia w wielkich rozmiarach” nie jest konieczne. Ustawodawca przyjął bowiem domniemanie, że przedmioty