1. Udzielona i umorzona w 1992 r. do wysokości 50 procent pożyczka ze środków Funduszu Pracy była nieodpłatnym świadczeniem skutkującym przysporzenie. Był to zatem przychód w rozumieniu art. 11 oraz 10 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./. 2. Wniesienie wkładu przez wspólnika spółki cywilnej w postaci całości lub części uzyskanego

1. Termin z art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ jest terminem prawa materialnego i jego niedotrzymanie wywiera skutki prawne niezależnie od tego, w jakim zakresie mu uchybiono. 2. Jeżeli nawet przepis rozporządzenia z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości /Dz.U. nr 10 poz. 35 ze zm./ przewidywał

1. Obligatoryjna forma zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej pozostaje w sprzeczności z istotą ryczałtu w prawie podatkowym, który dotychczas był traktowany jako swoisty przywilej podatkowy dla - przede wszystkim drobnych podatników, oparty na zasadzie dobrowolności i wyboru przez samego podatnika tej formy uproszczonego opodatkowania

1. Zmniejszenie straty lub jej zapobieżenie nie stanowi przychodu w myśl art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./. 2. Kara umowna poniesiona z tytułu odstąpienia od umowy dokonanego w celu opisanym w pkt 1 nie pozostaje w bezpośrednim związku przyczynowym z konkretnym przychodem podatnika i nie stanowi kosztu uzyskania przychodu

Żaden przepis prawny nie stwarza przeszkód do rozpatrzenia wniosku o przywrócenie terminu po wydaniu postanowienia stwierdzającego uchybienie terminu.

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest właściwy do rozpatrywania wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania; właściwy jest wyłącznie administracyjny organ odwoławczy.

Sprawy o roszczenia majątkowe ze stosunku służbowego strażaka Państwowej Straży Pożarnej rozstrzygane są w drodze decyzji administracyjnej przez właściwe organy Straży Pożarnej.

Interpretacja art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ w kontekście zawartego w niej art. 25 ust. 1 prowadzi do wniosku, że z dochodu osiągniętego od początku roku należy pokrywać najpierw 1/3 straty z roku /lat/ ubiegłego /ubiegłych/, a dopiero od pozostałych dochodów obliczać i wpłacać zaliczki.

W świetle przepisów: art. 7 oraz art. 77 par. 1 Kpa obowiązkiem organu jest ocena żądania wnioskodawcy, sprecyzowanego we wniosku /sfinansowanie zakupu węgla i założenie prądu"/. Organ musi przeprowadzić postępowanie co do możliwości udzielenia pomocy na cele podane we wniosku. Organy nie mają prawa korygować żądania skarżącego /"zasiłek celowy na dożywianie"/. Nie mogą - przy tak jednoznacznym wskazaniu

1. Brak ratyfikacji ma znaczenie dla rangi umowy międzynarodowej w systemie źródeł prawa nawet wówczas, gdy sama umowa jest wiążąca wskutek przyjęcia jej przez państwo w inny sposób akceptowany w prawie międzynarodowym. 2. Umowa między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Finlandii w sprawie wzajemnego znoszenia przeszkód w handlu zawarta 29 września 1976 r. /Dz.U. 1993 nr 38 poz. 173/ nie regulowała

Zakaz wykraczania przez gminę w swej działalności gospodarczej poza zadania o charakterze użyteczności publicznej rozumieć należy nie tylko przedmiotowo - w relacji do art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, lecz także i w ten sposób, iż określenie zasad zarządu mieniem gminy dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej następuje w celu zaspokajania

1. Wykroczenie poza ściany budynku przy pomiarze powierzchni użytkowej budynku stanowiącej podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości jest możliwe tylko wtedy, gdy dotyczy takiej części budynku, która oprócz pokrycia dachowego ma słupy albo filary /art. 4 ust. 1 w związku z art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./. 2. Stawki

Dyspozycja art. 218 par. 2 w związku z art. 217 par. 2 pkt 2 Kpa nakłada na organ obowiązek wydania zaświadczenia w granicach żądania, gdy chodzi o potwierdzenie faktów niezalegania z podatkami lub odmowę wydania takiego zaświadczenia w drodze postanowienia. O potwierdzeniu istnienia, bądź nieistnienia zaległości podatkowych w danym podatku /potwierdzenie faktów i stanu prawnego objętych żądaniem wnioskodawcy

Odszkodowanie z Państwowego Zakładu Ubezpieczeń za zalanie pomieszczeń magazynowych jest zwolnione od podatku dochodowego od osób prawnych.

Nie ma podstaw prawnych do podzielenia poglądu organu odwoławczego, przedstawionego w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji o braku możliwości rozpoznania choroby zawodowej, jeśli upłynęło już pięć lat od zakończenia pracy zawodowej. Tego rodzaju przesłanka ujemna do rozpoznania choroby zawodowej nie wynika bowiem z przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych

Ogólna zasada ustanowiona w art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ ustanowiła prawo podatników podatku dochodowego do korzystania z okresowych zwolnień podatkowych w zakresie podatku unormowanego tą ustawą uzyskanych przed dniem 1 stycznia 1992 r. do czasu ich wygaśnięcia. Przepis ten w połączeniu z art. 40 ust. 1 w zw. z art

Ustanowienie zasad odpłatności za przejazd przez park dla osób nie będących mieszkańcami gminy nie wypełnia cech prawnych "korzystania" z parku wiejskiego w świetle art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74/.

1. Brak jest podstawy prawnej do wydania decyzji ustalającej dochód spółki cywilnej. 2. Przepisy podatkowe przewidują wydawanie decyzji dokonujących wymiaru podatku a nie ograniczających się jedynie do ustalenia podstawy opodatkowania /dochodu/; ustalenie podstawy opodatkowania służy jedynie określeniu wysokości podatku i powinno stanowić element uzasadnienia decyzji.

1. Dla wierzytelności Skarbu Państwa z tytułu zobowiązań podatkowych zabezpieczonych ustawowym prawem zastawu na prawach zbywalnych kolejność zaspokajania wierzycieli z mocy upadłości ustanowiona w art. 204 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe /t.j. Dz.U. 1991 nr 18 poz. 512/ jest prawnie obojętna. 2. Prawo wynajmującego do zapłaty umówionego

Dla oceny, czy określone okoliczności świadczą o rażąco korzystniejszych warunkach wykonywania świadczeń w rozumieniu art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482/, należy brać pod uwagę nie tylko różnice cen, ale i inne okoliczności, w szczególności całokształt powiązań handlowych między kontrahentami.

1. Nieprowadzenie ewidencji rachunkowej lub prowadzenie jej niezgodnie z obowiązującymi przepisami, tak że nie zapewnia to możliwości ustalenia wysokości podstawy opodatkowania i należnego podatku /art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania - Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ nie oznacza jeszcze a priori

Podwyższenie wartości przedmiotu sprzedaży dla potrzeb opłaty skarbowej, w szczególności gdy nie towarzyszyło temu wydanie decyzji i gdy w aktach brak danych, w oparciu o które organ wartość tę podwyższył, nie jest w sprawie podatku dochodowego prejudycjalne.

W 1993 roku ograniczeniu w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, przewidzianemu w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, podlegały tylko te wydatki z tytułu używania samochodu, które nie stanowiły jego kosztów utrzymania i eksploatacji /te ostatnie nie były limitowane/.

Terminy wprowadzenia ewidencjonowania obrotu i kwot należnego podatku przy zastosowaniu kas rejestrujących, przewidziane w ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ oraz przepisach wykonawczych do tej ustawy, są terminami prawa materialnego nie podlegającymi przywróceniu na zasadach przewidzianych w art. 58-60 Kpa.