Rozpoczęcie odbywania kary pozbawienia wolności nie stoi na przeszkodzie ani złożeniu wniosku o warunkowe zawieszenie jej wykonania na podstawie art. 152 kkw, ani jego merytorycznemu rozpoznaniu.

Przewidziane w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku koronnym (Dz. U. 1997 r. Nr 114 poz. 738 ze zm.) uchylenie karalności osoby korzystającej ze statusu świadka koronnego za przestępstwo określone w art. 1 ust. 2 tej ustawy (tj. art. 258 § 1 lub 2 kk) obejmuje tylko sam udział w zorganizowanej grupie albo związku mającym na celu popełnianie przestępstw. Sąd Najwyższy po rozpoznaniu

Instytucja nieważności orzeczeń, określona w art. 101-104 kpk, nie ma zastosowania do postanowień wydawanych w postępowaniu wykonawczym.

Zawarty w art. 8 ust. 2 lit. a ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. Nr 34, poz. 149, ze zmianami: Dz.U. z 1993 r. Nr 36, poz. 159, Dz.U. z 1995 r. Nr 28, poz. 143, Dz.U. z 1998 r. Nr 97, poz.604) wymóg by osoba represjonowana przez radzieckie organy ścigania i wymiaru sprawiedliwości

I. Nie ma formalnych przeszkód do dokonania przez sąd odwoławczy własnych ustaleń faktycznych co do zastosowania art. 60 § 3 k.k., jednakże w każdym konkretnym wypadku rozważenia wymaga, czy poczynienie takich ustaleń jest możliwe bez naruszenia ogólnych zasad postępowania dowodowego i postępowania odwoławczego. II. Art. 1 § 1 k.k. nie wyklucza przyjęcia kwalifikacji prawnej czynu popełnionego przed

Powód cywilny, który w toku rozprawy cofnął pozew, zachowuje prawa strony do czasu uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania w przedmiocie powództwa cywilnego.

Przewidziany w § 3 art. 161 k.k.w. okres 3 miesięcy, przed upływem którego nie rozpoznaje się wniosku skazanego lub jego obrońcy o warunkowe przedterminowe zwolnienie biegnie od dnia wydania przez sąd penitencjarny postanowienia o odmowie warunkowego zwolnienia. Jednak w wypadku, gdy decyzję o odmowie warunkowego zwolnienia podjął sąd odwoławczy, uwzględniając zażalenie na postanowienie o warunkowym

Od dnia wejścia w życie kodeksu postępowania karnego tylko art. 521 k.p.k. uprawnia wymienione w nim podmioty do wniesienia kasacji. Na podstawie tego przepisu kasacja może być wniesiona także od orzeczenia, które stało się prawomocne przed dniem 1 września 1998 r., w tym również od orzeczenia Sądu Najwyższego wydanego w następstwie rozpoznania rewizji nadzwyczajnej.

Przewidziany w art. 306 § 2 k.p.k. tryb rozpoznawania zażalenia na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania przygotowawczego, polegający na możliwości przychylenia się przez prokuratora nadrzędnego do tego zażalenia, odnosi się również do sytuacji, gdy wniesiono zażalenie na zarządzenie prokuratora o odmowie przyjęcia środka odwoławczego od postanowienia odmawiającego wszczęcia postępowania przygotowawczego

Sformułowanie zawarte w art. 456 kpk oznacza, że sąd odwoławczy orzeka w formie wyroku tylko wtedy, gdy utrzymuje w mocy, zmienia lub uchyla zaskarżony wyrok sądu pierwszej instancji; a contrario – sąd odwoławczy orzeka w formie postanowienia wtedy, gdy rozstrzyga merytorycznie, po przeprowadzeniu rozprawy, apelację złożoną od samego uzasadnienia takiego wyroku.

Zakres pojęcia „posiadania”, stanowiącego znamię przestępstwa określonego w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 1993 r. o oznaczaniu wyrobów znakami skarbowymi akcyzy (Dz. U. 1993 r. Nr 127 poz. 584), nie jest ograniczony do posiadania samoistnego lub zależnego w rozumieniu art. 336 kc, lecz obejmuje każde faktyczne władanie wyrobami, o których mowa w tym przepisie, w tym również wykonywane za kogo

Krąg pokrzywdzonych w rozumieniu art. 49 § 1 k.p.k. ograniczony jest zespołem znamion czynu będącego przedmiotem postępowania oraz czynów współukaranych.

1. Odpowiedzialność Skarbu Państwa z tytułu niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowania (art. 552 § 4 k.p.k.) opiera się na zasadzie ryzyka. 2. Niewątpliwie niesłusznym, w rozumieniu art. 552 § 4 k.p.k., jest takie tymczasowe aresztowanie, które było stosowane z obrazą przepisów rozdziału 28 k.p.k., oraz tymczasowe aresztowanie oskarżonego (podejrzanego), powodujące dolegliwość, której nie

Sąd Okręgowy rozpoznający na rozprawie wniosek prokuratora o umorzenie postępowania z powodu niepoczytalności sprawcy i o zastosowanie środków zabezpieczających (art. 354 pkt 2 in principio w zw. z art. 324 k.p.k.) orzeka w składzie określonym w art. 28 § 1 k.p.k. także wówczas, gdy ustawa za czyn objęty wnioskiem przewiduje karę 25 lat pozbawienia wolności lub dożywotniego pozbawienia wolności i rozstrzyga

Organem właściwym do rozpoznania wniosku o zwolnienie ukaranego od obowiązku uiszczenia opłaty od wniosku o uchylenie prawomocnego rozstrzygnięcia kolegium do spraw wykroczeń jest sąd okręgowy, w którego okręgu zapadło rozstrzygnięcie objęte wnioskiem o uchylenie.

W sytuacji, gdy oskarżony popełnił przestępstwa w warunkach ciągu przestępstw określonego w art. 91 § 1 kk, przy czym jedynie co do niektórych z nich zachodzą przesłanki do nadzwyczajnego złagodzenia kary, sąd orzekając jedną karę za ten ciąg przestępstw może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary albo wymierzyć karę według reguł określonych w art. 91 § 1 in fine kk, tj. nawet z ewentualnym nadzwyczajnym

Użyte w art. 528 § 1 pkt 3 kpk określenie, że środek odwoławczy nie przysługuje na odmowę przywrócenia terminu, o którym mowa w art. 524 § 1 kpk, odnosi się do obu terminów wymienionych w tym przepisie, a więc zarówno terminu 30-dniowego do wniesienia kasacji, jak i terminu 7-dniowego do złożenia wniosku o doręczenie orzeczenia z uzasadnieniem.

„Inna czynność seksualna”, w rozumieniu art. 200 § 1 kk (a także w rozumieniu art. 197 § 2 kk oraz art. 198 i 199 kk), to takie zachowanie, nie mieszczące się w pojęciu „obcowania płciowego”, które związane jest z szeroko rozumianym życiem płciowym człowieka, polegające na kontakcie cielesnym sprawcy z pokrzywdzonym lub przynajmniej na cielesnym i mającym charakter seksualny zaangażowaniu ofiary.

Określenie „dalsze postępowanie” użyte w art. 474 § 2 zd. ost. k.p.k. dotyczy nie tylko postępowania przygotowawczego, ale i postępowania sądowego.

Zarządzenie wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej za przestępstwo popełnione w związku z uzależnieniem od alkoholu lub innego środka odurzającego nie uprawnia sądu orzekającego w postępowaniu wykonawczym do orzeczenia na podstawie art. 96 § 1 kk środka zabezpieczającego w postaci umieszczenia sprawcy w zamkniętym zakładzie leczenia odwykowego.

1. Działaniami na szkodę spółki, o jakich mowa w art. 300 § 1 kodeksu handlowego, są takie czynności dokonane przez osoby wymienione w tym przepisie, które zostały podjęte w granicach upoważnienia ustawowego lub wychodzące poza jego zakres, ale wynikające z ich roli w spółce i pozostające w związku z funkcjami pełnionymi w jej władzach. 2. Odmówił udzielenia odpowiedzi na drugie z postawionych pytań

Przewidziana w art. 152 kkw możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności nie przekraczającej dwóch lat istnieje także wówczas, gdy co najmniej roczny okres odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności dotyczył takiej kary, której wykonanie w wyroku sąd warunkowo zawiesił, a następnie zarządził jej wykonanie, i to także w sytuacji, gdy zarządzenie wykonania kary było obligatoryjne

Zarówno Minister Sprawiedliwości-Prokurator Generalny, jak i Rzecznik Praw Obywatelskich mogą na podstawie art. 521 kpk wnosić kasację od każdego prawomocnego orzeczenia kończącego postępowanie sądowe, w tym także od orzeczenia, które uprawomocniło się przed wejściem w życie kodeksu postępowania karnego, tj. przed dniem 1 września 1998 r.

Sformułowanie zawarte w art. 178 kk „skazując sprawcę ... sąd orzeka karę pozbawienia wolności przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę” nie oznacza, że górna granica zagrożenia ustawowego za przestępstwo z art. 177 § 1 kk ulega zmianie. Postępowanie karne w sprawie o przestępstwo określone w art. 177 § 1 kk, popełnione