Nałożenie administracyjnej kary pieniężnej za nieuzupełnienie danych w zgłoszeniu przewozowym SENT przed rozpoczęciem przewozu powinno być rozważane z uwzględnieniem zasady proporcjonalności oraz możliwości odstąpienia od jej nałożenia w przypadku stwierdzenia, że naruszenie miało charakter incydentalny, a nałożenie kary byłoby nieproporcjonalnie dolegliwe w kontekście celów ustawy SENT.

Rażące naruszenie prawa, będące podstawą stwierdzenia nieważności decyzji na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, musi mieć charakter oczywisty i prowadzący do wyraźnej sprzeczności z treścią przepisu; niejednolite orzecznictwo w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego nie przesądza samo w sobie o rażącym naruszeniu prawa.

Unormowanie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm.) uznające za koszt uzyskania przychodów podatek od towarów i usług, nie dotyczy przypadku, gdy zapłata tego podatku dotyczy sytuacji, w której na gruncie podatku VAT stwierdzono, że z mocy art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy

Przewóz międzynarodowy rzeczy z państwa członkowskiego do państwa trzeciego, jak również w odwrotnym kierunku, wymaga posiadania licencji wspólnotowej. Brak takiej licencji uzasadnia nałożenie kary pieniężnej zgodnie z przepisami ustawy o transporcie drogowym oraz obowiązującymi umowami międzynarodowymi.

Wykonywanie przewozu osób za pomocą aplikacji mobilnej, bez wymaganej licencji na transport drogowy, stanowi naruszenie przepisów prawa, które uzasadnia nałożenie kary pieniężnej.

Szczególne okoliczności, o których mowa w art. 83 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, mogą obejmować wszelkiego rodzaju sytuacje, które czynią daną osobę niezdolną do podjęcia pracy, nawet jeśli nie legitymuje się ona orzeczeniem o całkowitej niezdolności do pracy, ale jej stan zdrowia stawia ją na pozycji dużo gorszej niż osobę zdrową. Teza od Redakcji

Zarzuty naruszenia przepisów postępowania oraz prawa materialnego muszą być precyzyjne i konkretnie wskazane w skardze kasacyjnej, a skutek naruszenia tych przepisów na treść orzeczenia musi być jasno wykazany przez skarżącego. Teza od Redakcji