Zakaz rozporządzeń określonym składnikiem majątkowymi nałożony w postępowaniu zabezpieczającym na stronę zbywającą nie jest przepisem ustawy, jego naruszenie może spowodować nieważność podjętej czynności jedynie na podstawie art. 58 § 2 k.c., jako sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, z powodu naruszenia chronionych praw i interesów osób trzecich.

Organ Policji jest zobowiązany wydać decyzję o opróżnieniu lokalu wobec każdej osoby, w tym takiej, która nie była policjantem ani członkiem rodziny policjanta, jeżeli osoba ta zajmuje lokal bez tytułu prawnego. W świetle treści powyższego przepisu, jak i ugruntowanego orzecznictwa powyższa okoliczność nie budzi wątpliwości.

W orzecznictwie przyjmuje się, że po wydaniu orzeczenia sądowego podobny skutek może spowodować zmiana istotnych okoliczności faktycznych, wzruszenie orzeczenia zawierającego ocenę prawną w przewidzianym do tego trybie oraz w przypadku późniejszego podjęcia przez skład poszerzony Naczelnego Sądu Administracyjnego uchwały zawierającej ocenę prawną odmienną od wyrażonej we wcześniejszym wyroku sądu administracyjnego.Teza

Jeżeli istnieją przepisy prawa materialnego, które nakładają na inwestora określone obowiązki czy ograniczenia związane z zagospodarowaniem i zabudową jego działki względem działki sąsiedniej, to tym samym właściciel (użytkownik wieczysty, zarządca) działki jest stroną postępowania o pozwolenie na budowę i to niezależnie od tego, czy projekt budowlany w ocenie organu spełnia wymagania określone przepisami

Przepis art. 174 pkt 1 ustawy P.p.s.a. przewiduje dwie postacie naruszenia prawa materialnego, a mianowicie błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie. Przez błędną wykładnię należy rozumieć wadliwe zrekonstruowanie treści normy prawnej wynikającej z konkretnego przepisu, natomiast przez niewłaściwe zastosowanie dokonanie nieprawidłowej subsumcji przepisu do ustalonego stanu faktycznego.Teza

Jak podkreśla się w literaturze istotę interesu w postępowaniu sądowoadministracyjnym stanowi żądanie oceny przez właściwy sąd administracyjny zgodności zaskarżonego aktu lub czynności z obiektywnym stanem prawnym. Interes ten może wynikać z różnych źródeł, jednakże podkreślenia wymaga, iż podstawą określenia interesu do złożenia skargi jest ustalenie istnienia związku między sferą indywidualnych praw

Sąd nie musi odnosić się do wszystkich zagadnień podniesionych w skardze, jeśli nie mają one istotnego znaczenia dla końcowego wyniku kontroli zaskarżonego aktu lub czynności. Granice sprawy sądowej określa rozstrzygnięcie zawarte w zaskarżonym akcie.Teza od Redakcji

Obowiązkiem autora skargi kasacyjnej jest wyznaczenie zakresu kontroli instancyjnej poprzez precyzyjne wskazanie, które normy prawa i w jaki sposób zostały naruszone.Teza od Redakcji

Jeśli transakcja zbycia środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej została opodatkowana, wówczas przyjmuje się, że przez cały pozostały do korekty okres ten towar bądź ta usługa służyły w całości transakcjom dającym prawo do odliczenia. Natomiast jeśli sprzedaż była nieopodatkowana, wówczas przyjmuje się, że zbywany środek trwały (wartość niematerialna lub prawna) w całości służył czynnościom

Nakaz wypłacenia świadczeń wynikających ze stosunku pracy może dotyczyć nie tylko osób aktualnie zatrudnionych przez pracodawcę, ale także tych, którzy już zakończyli zatrudnienie (o ile ich roszczenie nie przedawniło się). Trudna sytuacja ekonomiczna firmy nie może wpływać na decyzję inspektora w tym zakresie.

Nakaz wypłacenia świadczeń wynikających ze stosunku pracy może dotyczyć nie tylko osób aktualnie zatrudnionych przez pracodawcę, ale także tych, którzy już zakończyli zatrudnienie (o ile ich roszczenie nie przedawniło się). Trudna sytuacja ekonomiczna firmy nie może wpływać na decyzję inspektora w tym zakresie.

Ocena przyczyn wznowienia postępowania przed wydaniem postanowienia o wznowieniu postępowania jest niedopuszczalna, a negatywny wynik ustaleń co do przyczyn wznowienia nie może być przesłanką odmowy wznowienia postępowania.Teza od Redakcji

Uzasadniając zarzut niewłaściwego zastosowania przepisu prawa materialnego wykazać zaś należy, iż sąd błędnie określił podstawę orzekania lub stosując wybrany przepis popełnił błąd w subsumcji, czyli że niewłaściwie uznał, iż stan faktyczny przyjęty w sprawie odpowiada stanowi faktycznemu zawartemu w hipotezie normy prawnej zawartej w przepisie prawa.