Nie ma interesu prawnego w postępowaniu planistycznym nawet ten, komu przysługuje roszczenie o ustanowieniu określonego prawa do gruntu. Roszczenie o ustanowienie określonego prawa nie jest bowiem w postępowaniu planistycznym chronione żadnym przepisem prawa materialnego. To zaś oznacza, że roszczenie o ustanowienie prawa własności /użytkowania wieczystego/ do gruntu nie daje podstawy do wniesienia

Prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane nie można wywodzić z orzeczenia sądu powszechnego orzekającego rozwód i ustalającego tymczasowy sposób korzystania z budynku mieszkalnego przez byłych małżonków, do czasu przeprowadzenia postępowania w sprawie podziału majątku.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 lit. "b" i pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./. obiektem budowlanym są również budowle ziemne. Ustawa nie wyjaśnia, co należy rozumieć przez budowle ziemne, jednakże można przyjąć, że są to wytwory ludzkiej działalności nie będące budynkiem lub obiektem małej architektury wykonane z ziemi lub podobnego materiału.

1. Sądowa kontrola zgodności z prawem zaskarżonych decyzji dotyczy wyłącznie legalności decyzji administracyjnych i nie obejmuje oceny pozostałych motywów ich podejmowania, w tym także względów słuszności lub celowości, jeżeli nie wynikają one z treści przepisów prawa materialnego mającego zastosowanie w sprawie. 2. Konstrukcja nadużycia prawa, o jakiej mowa w art. 5 Kc, nie ma bezpośredniego zastosowania

Zamontowanie drzwi bez zmiany elementów konstrukcyjnych obiektu nie wymaga uzyskania pozwolenia na budowę, ani też dokonania zgłoszenia. W tej sytuacji brak jest podstaw do ingerencji organów administracji, a tym samym brak jest podstaw do rozpoznania sprawy w drodze postępowania administracyjnego.

Postępowanie zmierzające do wyegzekwowania obowiązku wynikającego z decyzji może być uruchomione jedynie w stosunku do rozstrzygnięć posiadających walor ostateczności.

1. Kategoryczne sformułowanie przepisu art. 163 § 3 k.p. nie pozostawia bowiem wątpliwości, że do rozpoczęcia urlopu wystarcza w tym przypadku złożenie stosownego wniosku, na który pracodawca nie może zareagować inaczej niż „udzielając” urlopu niezależnie od planu urlopów. 2. Przyczyna wypowiedzenia bezterminowej umowy o pracę, wskazana w piśmie zawierającym oświadczenie woli pracodawcy (art. 30 §

1. Przez "przebudowę" w języku potocznym, rozumie się zmianę istniejącego stanu na inny. Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie zawiera definicji pojęcia przebudowa, stąd też zwrócenie się w tej materii do interpretacji tego słowa w języku potocznym jest w pełni uzasadnione. 2. Przebudowa mieści się, w rozumieniu art. 3 pkt 6 ustawy w pojęciu budowy, a ta

Organy ochrony zabytków są nie tylko uprawnione ale i zobowiązane do oceny zamierzonego przedsięwzięcia inwestycyjnego zarówno w zakresie zgodności z przepisami szczególnymi jak i ustaleniami planu miejscowego tyle, że tylko w zakresie ochrony konserwatorskiej.

Uregulowania zawarte w art. 54-60 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./, również przed ich nowelizacją dokonaną ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U nr 80 poz. 718/ nie wykluczały udzielenia pozwolenia na użytkowanie tych inwestycji, dla których wyeliminowane zostały z obrotu prawnego decyzje

Stwierdzenie nieważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu i pozwoleniu na budowę może stanowić wyłącznie przesłankę dla ewentualnego wznowienia postępowania po myśli /art. 145 par. 1 pkt 8 Kpa/.

Najemca lokalu w budynku nie może być stroną w postępowaniu administracyjnym, toczącym się na podstawie art. 66 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./, w sprawie nieodpowiedniego stanu technicznego obiektu budowlanego. Nie może zatem skutecznie podnosić zarzutu bezczynności organu w tej sprawie. Może natomiast w oparciu o przepisy prawa cywilnego dochodzić

1. Uchwała rady gminy, która "przewiduje, że mieszkańcy wniosą opłaty" i która nie ma być publikowana w wojewódzkim dzienniku urzędowym, nie stanowi aktu prawa miejscowego, opłaty zaś takie - nie mają charakteru publicznoprawnego obowiązku mieszkańców tej gminy. 2. Ustalenie wysokości ewentualnych, dobrowolnych wpłat mieszkańców mających wspomóc budowę miejskiej sieci sanitarnej z podaniem stawek za

Przepis art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ nie obliguje orzekającego w tej sprawie organu do prowadzenia negocjacji przed wydaniem decyzji zezwalającej na wejście do sąsiedniego lokalu.

1. Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczania i pobierania od podatnika podatku i do wpłacania go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Skoro pojęcie podatku, zgodnie z art. 3 pkt 3 lit. "a" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926

Rada gminy może określić w statucie gminy, jak rozumieć zwykłą i bezwzględną większość głosów radnych. Mimo że w aktach normatywnych nie ma tego rodzaju definicji, sformułował je przed kilku laty Trybunał Konstytucyjny i nie ma żadnych przeciwwskazań, aby przenieść je do statutu jako informację użyteczną dla radnych. Nie może natomiast wprowadzać nieprzewidzianych ustawą środków dyscyplinowania radnych

Regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków jest powszechnie obowiązującym aktem prawa miejscowego. Normy prawa powszechnie obowiązującego nie mogą być ustanowione w formie załącznika do uchwały.

Niedopuszczalne jest by w odniesieniu do inwestycji realizowanych na tej samej nieruchomości, skarżący raz był uznawany za stronę innym razem zaś nie. Stwarza to niepożądane, z punktu widzenia zasad określonych w art. 6 i art. 8 Kpa, przekonanie o dowolności działania organów administracji publicznej.

Decyzja wydana na podstawie art. 66 ustawy z dnia z 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie tworzy dla właściciela obiektu lub jego zarządcy nowego obowiązku tylko precyzuje ustawowy obowiązek i dodaje element pozwalający na skuteczne egzekwowanie jego wykonalności.

Właściciele sąsiednich nieruchomości nie mogą w drodze umowy "zwalniać się" od respektowania powszechnie obowiązujących przepisów, w tym przepisów techniczno-budowlanych, a zarzut nie wyjaśnienia przez organy orzekające w sprawie treści umowy określającej usytuowanie budynków na ich działkach, jest niezasadny.