Naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia w rozumieniu art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591/, musi występować obiektywnie i odnosić się do realnie istniejącej potrzeby ochrony prawnej. Musi to być interes o charakterze osobistym czyli własny, zindywidualizowany i skonkretyzowany. Interes ten musi wynikać ze ściśle określonego przepisu prawa

Zbiorcze pojęcie prowadzenia robót budowlanych obejmuje: budowę, montaż, rozbiórkę i remont obiektów budowlanych. Uprawniony więc jest pogląd, że art. 50 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ odnosi się do takich robót budowlanych, które wymagają pozwolenia na budowę albo zgłoszenia, ale które nie są budową w rozumieniu art. 48 tego prawa /np. rozbiórka

Wyjaśnienia zawarte w komentarzach do kodeksu postępowania administracyjnego i podręcznikach oraz orzeczenia sądowe /wydawane w odniesieniu do konkretnej sprawy/ nie stanowią obowiązującej wykładni której przestrzeganie jest obowiązkiem organu administracji przy załatwianiu konkretnej sprawy. Organ administracji, rozpoznając konkretną sprawę, dokonuje wykładni przepisów prawa mających do nich zastosowanie

Cofnięcie odwołania nie może być uwzględnione, jeżeli prowadziłoby do utrzymania w mocy decyzji naruszającej prawo lub interes społeczny. Umorzenie natomiast postępowania administracyjnego w następstwie cofnięcia żądania przez stronę /wystąpienia o umorzenie przez stronę/ i braku sprzeciwu innych stron jest dopuszczalne, gdy nie jest to sprzeczne z interesem społecznym /art. 105 par. 2 Kpa/. Inne zatem

1. Z zestawienia norm art. 36a ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ wynika, że w razie naruszenia przepisu ust. 1 właściwy organ nie wydaje decyzji o zmianie pozwolenia na budowę, lecz uchyla decyzję o pozwoleniu na budowę. 2. Procedura przewidziana w art. 50-51 Prawa budowlanego z 1994 r. nie przewiduje legalizacji samowoli budowlanej, w razie

1. Decyzja wydana w oparciu o przepis art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego z 1994 r., może zawierać jedynie nakazy wykonania określonych robót budowlanych niezbędnych do doprowadzenia obiektu do stanu zgodnego z przepisami prawa. Przepis ten nie może stanowić podstawy ani do zobowiązywania inwestora do doręczania organowi orzekającemu wypisu i wyrysu z planu zagospodarowania przestrzennego, ani opinii

Wymaganie dokonywania czynności urzędowych w języku polskim obowiązuje również w przypadku podejmowania przez Urząd Patentowy RP decyzji w sprawie uznania skutków międzynarodowej rejestracji znaku towarowego.

Procedura z art. 50-51 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ ma na celu osiągnięcie stanu zgodności robót z prawem /w tym z pozwoleniem/, a nie korygowanie warunków pozwolenia, czy projektu do dokonanych już przez inwestora odstępstw od warunków pozwolenia na budowę.

Zagadnienie zgodności użytkowania danej działki z planem zagospodarowania przestrzennego wykracza poza zakres kompetencji organu nadzoru budowlanego i jako takie nie może stanowić przedmiotu jego rozstrzygnięć.

Ograniczenie stosowania art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ wynikające z art. 103 ust. 2 tego Prawa, dotyczy także części obiektów. Można zatem przyjmować, że przepis art. 35 ust. 5 Prawa budowlanego mówiąc o obiekcie budowlanym w stosunku do którego orzeczono nakaz rozbiórki odnosi się także do części takiego obiektu, do której wydano nakaz

Zarząd parku krajobrazowego, na gruncie ustawy z dnia 16 października 1994 r. o ochronie przyrody /t.j. Dz.U. 2001 nr 99 poz. 1079/, jest jednostką sprawującą bezpośredni nadzór nad funkcjonowaniem obszarów chronionych na terenie parku oraz jego otuliny. Ma zatem interes prawny i może występować jako strona w postępowaniu o uzyskanie pozwolenia na budowę obiektu realizowanego na terenie tego obszaru

1. W stosunku do definicji przychodu zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ przepis art. 17 pkt 6 posługuje się takim samym zakresem pojęciowym przychodu, z tym że do tej definicji wprowadza zmianę polegającą na tym, że za przychód z kapitałów pieniężnych - będący następstwem odpłatnego przeniesienia prawa

Zaliczenie pomostów do obiektów, na których postawienie udzielone być musi pozwolenie wodnoprawne /art. 82 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne - Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./, nie przesądza o konieczności uzyskania dodatkowo pozwolenia na budowę. Stosownie do art. 2 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./. W stosunku do

1. Przesłanką zastosowania przepisu art. 36a ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo Budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ jest stwierdzenie istnienia odstępstw od zatwierdzonego projektu budowlanego i wydanego pozwolenia na budowę wskazujące na zamiar inwestora kontynuacji budowy z tymi odstępstwami. Krótkotrwałe odstępstwa, będące wynikiem błędów lub innych zdarzeń nie wypełniają hipotezy

1. Jeżeli inwestycja byłaby niezgodna z prawem inwestor nie otrzymałby pozwolenia, co spełniałoby dyspozycję normy zawartej w art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nakazującej właściwemu organowi wydanie nakazu rozbiórki tak wybudowanych obiektów. 2. Podstawową przesłanką zastosowania przepisu art. 48 Prawa budowlanego jest brak w momencie wydawania decyzji

Art. 91 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ pozwala na odpowiednie stosowanie przepisów dotyczących melioracji wodnych szczegółowych do budowli komunikacyjnych na tych urządzeniach, tylko w zakresie wynikającym z unormowań Prawa wodnego, m.in. dotyczących utrzymania i eksploatacji tych urządzeń, odszkodowań za szkody związane z ich wykonaniem

Uruchomienie produkcji w budowanym obiekcie, który zgodnie z pozwoleniem budowlanym miał być halą magazynową wyrobów gotowych świadczy o świadomym i istotnym odstępstwie od tego pozwolenia obligującym organy nadzoru budowlanego do wstrzymania robót budowlanych na podstawie art. 50 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./.

Usunięcie nieprawidłowości stanu technicznego obiektu budowlanego w oparciu o art. 66 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ zawsze winno uwzględniać indywidualne cechy kontrolowanego obiektu, stąd rodzaj i zakres wystosowanych do inwestora nakazów winien być zależny od ustalonych konkretnych potrzeb.

1. Zgłoszenie właściwemu organowi administracji architektoniczno-budowlanej budowy lub robót budowlanych jest formą wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie wymagającej ustalenia przez wymieniony organ, czy zamierzona budowa lub roboty budowlane odpowiadają wymogom prawa i mogą być realizowane, czy też organ powinien nie dopuścić do realizacji danej budowy /robót budowlanych/. 2. Wydając

Kwestia wewnętrznych stosunków między inwestorem i właścicielem, czy też między współwłaścicielami, /z których jeden jest inwestorem/ i ewentualnych rozliczeń majątkowych pozostaje poza zainteresowaniem organu budowlanego.

Regulacja zawarta w ust. 4 art. 51 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ prowadzi do wniosku, że w stosunku do robót, które zostały już wykonane zbędnym jest wydawanie postanowienia o wstrzymaniu ich wykonania bądź nakazywanie zaniechania dalszych robót lub udzielanie pozwolenia na ich wznowienie. W takim przypadku organ nadzoru budowlanego powinien od razu wydać

Fakt zamieszkiwania właściciela nieruchomości poza strefą ochronną składowiska odpadów nie wyklucza istnienia po stronie tego właściciela interesu prawnego w rozumieniu art. 28 Kpa. Wynika on bowiem z prawa własności rzeczy, jeżeli właściciel wykaże, że uciążliwości dla środowiska związane z gromadzeniem odpadów oddziałują niekorzystnie na jego nieruchomość.

Użytkownik lokalu mieszkalnego nie jest stroną w postępowaniu administracyjnym w sprawie usunięcia stwierdzonych w budynku nieprawidłowości. Postępowanie to nie dotyczy bowiem jego interesu prawnego we wskazanym wyżej znaczeniu. Użytkownicy lokalu mogą mieć określony interes faktyczny w żądaniu usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości w budynku. Jednakże uprawnień swych z tego tytułu nie mogą dochodzić