Fakt toczącego się postępowania przed sądem powszechnym o ustanowienie drogi koniecznej nie stanowi żadnej przeszkody w kontynuowaniu i zakończeniu postępowania administracyjnego w sprawie o wydanie pozwolenia na budowę. Ochrona interesów osób trzecich, nie może polegać na uzależnieniu możliwości i sposobu zagospodarowania nieruchomości przez osobę uprawnioną od woli sąsiada domagającego się obciążenia

W stanie prawnym obowiązującym w 1999 r. spółka akcyjna mogła obniżyć kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, które dotyczyły wyposażenia jej w kapitał akcyjny lub późniejszego podwyższenia kapitału /par. 3 ust. 2 pkt 1 lit. "b" rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i

Ewidencja gruntów pełniąc funkcje informacyjno-techniczne jest odzwierciedleniem aktualnego stanu prawnego dotyczącego danej nieruchomości, zawiera dane wynikające z tytułu własności, ma charakter deklaratoryjny i potwierdza stan prawny nieruchomości zaistniały wcześniej. Jednakże dane z niej wynikające nie stanowią dowodu własności nieruchomości, lecz jedynie pewne domniemanie, które może być obalone

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ zaliczającego do zadań własnych gminy sprawy dotyczące ochrony środowiska i ochrony zdrowia mieszkańców nie można wyprowadzać uprawnienia gminy do uczestniczenia w postępowaniu w indywidualnej sprawie nawet jeśli postępowanie to jest związane z ochroną środowiska.

Lokalem będącym w dyspozycji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w rozumieniu art. 90 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179 ze zm.) jest lokal, co do którego decyzja o jego przydziale lub o jego opróżnieniu należy do kompetencji jednostek podległych temu organowi.

Niedopuszczalność odwołania wyklucza badanie kwestii zachowania terminu do jego wniesienia a także czyni bezprzedmiotowym postępowanie w przedmiocie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.

Dopuszczalność stwierdzenia nieważności decyzji, kontrolowanej uprzednio przez sąd administracyjny, będzie istniała wtedy, gdy podstawa stwierdzenia nieważności ujawniona zostanie po wydaniu wyroku oddalającego skargę /np. przesłanka określona w art. 156 par. 1 pkt 3 Kpa/, a zatem gdy była ona nieznana w postępowaniu sądowoadministracyjnym.

Z zawisłością sprawy przed organem odwoławczym mamy do czynienia od momentu wniesienia odwołania do momentu wydania decyzji ostatecznej - w tym okresie organ I instancji nie może stwierdzić bezprzedmiotowości swojej decyzji. Natomiast po wydaniu decyzji ostatecznej, stan zawisłości sprawy ustaje i nie ma żadnych przeszkód formalnych do wydania decyzji w trybie art. 162 par. 1 Kpa, jeżeli są tylko przesłanki

1. W razie dokonanej samowolnej zmiany sposobu użytkowania właściwy organ może odpowiednio zastosować regulację zawartą w art. 51 w związku z art. 71 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ albo na zasadzie art. 71 ust. 3 tego Prawa nakazać przywrócenie poprzedniego sposobu użytkowania. Żaden z tych przepisów nie przewiduje możliwości nałożenia obowiązku

W razie sporu pomiędzy zainteresowanymi osobami, czy obiekt budowlany został zaprojektowany w sposób zapewniający formę architektoniczną dostosowaną do krajobrazu i otaczającej zabudowy, organ administracyjny może sięgnąć po dowód z opinii biegłych.

1. Kwestie orzekania o charakterze terenu, na którym znajduje się obiekt w którym ma nastąpić zameldowanie oraz o charakterze obiektu - altany i możliwości wykorzystywania jej na pobyt stały lub czasowy ludzi należą do innych organów w administracji publicznej i są rozpatrywane w innym trybie. 2. Nie jest rzeczą organu właściwego w sprawach ewidencji ludności dokonywanie oceny, czy określony obiekt

W przepisach prawa administracyjnego brak jest podstaw prawnych do żądania od organów nadzoru budowlanego ustalenia, że uszkodzenia budynków pozostają w związku przyczynowym z natężeniem ruchu ciężkich pojazdów mechanicznych. Roszczenia w tych sprawach mogą być dochodzone w drodze powództwa cywilnego przed sądami powszechnymi.

Nie może dojść do zainicjowania kolejnego etapu procesu budowlanego /wynikającego z art. 50 i art. 51 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ w sytuacji, gdy inwestor nie dysponuje ani decyzją o ustaleniu warunków zabudowy, ani decyzją o pozwoleniu na budowę. Rozstrzygnięcie podjęte w trybie art. 51 legalizowałoby w takim przypadku dotychczasowe roboty inwestora

Wydana na podstawie art. 138 par. 1 pkt 2 Kpa decyzja uchylająca /kasacyjna/ związana być musi z rozstrzygnięciem następczym polegającym - w zależności od ustaleń - albo na odmiennym orzeczeniu, co do istoty sprawy /przy respektowaniu określonego w art. 139 Kpa zakazu reformationis in peius/, albo na umorzeniu postępowania pierwszej instancji.

1. Mimo, że montaż i instalacja są robotami budowlanymi, to nie są to pojęcia zamienne co oznacza że montaż nie jest instalacją. Artykuł 29 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ zwalnia z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę jedynie roboty budowlane polegające na instalacji, określone w pkt 2, 7, 8; zwolnieniem nie są natomiast objęte żadne roboty

Nakaz wynikający z art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ w świetle art. 52 tego prawa i art. 77 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ powinien być skierowany do inwestora, a nie właściciela wód.

Wykonanie obudowy pomnika z tablicą pamiątkową jest budową w rozumieniu art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, na prowadzenie której wymagane było uzyskanie pozwolenia na budowę.

W postępowaniu o odszkodowanie i zadośćuczynienie za niesłuszne tymczasowe aresztowanie przy dokonywaniu ustaleń, czy istnieją przesłanki do uznania aresztowania za niewątpliwie niesłuszne, nie wolno różnicować wyroków uniewinniających, będących podstawą dochodzenia roszczenia. Ze względu na zasadę domniemania niewinności, prawomocność orzeczenia i odpowiedzialność Skarbu Państwa na zasadzie ryzyka