Pogląd jakoby doręczenie decyzji jednemu ze współmałżonków, wywierało taki sam skutek jakby doręczono go obojgu, należy uznać za błędny, bo nie znajdujący uzasadnienia w przepisach prawa. Również fakt, potwierdzania odbioru pism w sprawie, przez współmałżonka - nie przesądza o tym, że odbierający pisma współmałżonek staje się stroną postępowania, co innego jest bowiem wiedzieć o postępowaniu a co innego

Z treści akt administracyjnych nie wynika czy wspólnik spółki wykonywał pracę na rzecz Spółki, czy funkcja dyrektora zarządu ograniczała się jedynie do reprezentacji Spółki. Brak tych ustaleń nie pozwala na jednoznaczną ocenę, czy funkcje wykonywane przez wspólnika spółki ograniczały się jedynie do prowadzenia spraw spółki, do czego był zobowiązany jako jedyny wspólnik, czy też należało je zaliczyć

Dla określenia, czy wydatki ponoszone przez leasingobiorcę mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów, decydujące znaczenia ma ustalenie do czyjego majątku: leasingodawcy, czy leasingobiorcy zaliczone być powinny składniki majątku będące przedmiotem umowy.

W przypadku, gdy przedstawione przez podatnika w zeznaniu podatkowym samoopodatkowanie zostanie zakwestionowane, a także wtedy, gdy podatnik nie złoży zeznania podatkowego, organ podatkowy wydaje - na podstawie art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416/ - decyzję określającą prawidłową należność podatkową. Decyzja ta ma charakter

Odrębność uregulowań prawnych, jeśli chodzi o osobowość prawnopodatkową spółki cywilnej w podatku dochodowym i podatku VAT, nie daje podstaw do odnoszenia kosztów uzyskania przychodów spółki w oderwaniu od uregulowań odnoszących się do niej w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, gdyż nie znajduje to uzasadnienia w przepisie

Skoro roboty prowadzone były na podstawie dokonanego zgłoszenia, a przyjmujący je organ nie żądał szczegółowego sprecyzowania zakresu robót, to nie można twierdzić, że przedmiotowe roboty prowadzone były w warunkach samowoli budowlanej i dlatego nie zastosowanie trybu przewidzianego w art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ było uzasadnione.

Organy nie badały i w ogóle nie oceniły, czy wspólnik spółki faktycznie świadczył pracę. Organy założyły a priori, że wadliwie zawarta umowa o pracę miała na celu obejście przepisów podatkowych, przy czym w ogóle nie wykazały, na czym to obejście przepisów miało polegać.

Za dzień powstania nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych należy zatem uznać dzień złożenia zeznania rocznego wtedy, gdy nadpłata z zeznania tego wynika. Jeśli nie, dopiero dzień złożenia zeznania korygującego, wskazującego nadpłatę lub datę wydania w tej sprawie decyzji z urzędu, gdy organ podatkowy powziąwszy wątpliwości co do rzetelności złożonego zeznania koryguje je, albo też datę decyzji

W sytuacji, gdy stwierdzone zostaną rozbieżności między marżą ujawnioną w księgach podatkowych podatnika a marżą faktycznie przez niego stosowaną, istnieje podstawa do obalenia mocy dowodowej ksiąg podatkowych. Organy podatkowe stają się natomiast uprawnione, a zarazem zobowiązane, do ustalenia podstaw opodatkowania w trybie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych

1. Nieistotnym odstępstwem jest taka zmiana, która zgodna jest z przepisami prawa budowlanego /w tym wykonawczymi/, nie zmienia przeznaczenia obiektu, jego usytuowania i gabarytów i nie wpływa niekorzystnie na ochronę uzasadnionych interesów osób trzecich, a więc zmiana która nie spowodowałaby odmowy wydania pozwolenia na budowę. 2. Zgoda właściciela działki sąsiedniej na usytuowanie budynku w granicy

Podmiot faktycznie wypłacający wynagrodzenie za pracę pracownikom zatrudnionym przez innego pracodawcę nie staje się przez to stroną umowy o pracę.

1. W decyzji właściwego organu o rozwiązaniu przez uczelnię stosunku pracy z mianowanym nauczycielem akademickim na podstawie art. 93 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz.U. Nr 65, poz. 385 ze zm.) powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca to rozwiązanie (art. 30 § 4 KP w związku z art. 124 tej ustawy). Spór przed sądem pracy w sprawie o roszczenia wynikające z niezgodnego

Przepis art. 231 § 1 KP jest bezwzględnie obowiązujący i przejęcie w tym trybie pracowników przez nowego pracodawcę następuje z mocy prawa, co nie jest uzależnione od jakichkolwiek czynności pracowników. Nie jest również możliwe uchylenie skutków działania tego przepisu w wyniku czynności prawnej (umowy) pomiędzy dotychczasowym i nowym pracodawcą.

Przeniesienie nauczyciela w stan nieczynny na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (jednolity tekst: Dz.U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357 ze zm.) może nastąpić w każdym czasie, także w czasie trwania roku szkolnego. Czynność ta nie wymaga zachowania okresu wypowiedzenia.

W sprawie o uznanie wypowiedzenia zmieniającego za bezskuteczne (przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach) nie jest istotne, czy pracownik odmówił przyjęcia zaproponowanych warunków.

Z dniem ogłoszenia statutu Celowego Związku Gmin prawa i obowiązki gminy będącej członkiem Związku, związane z budową zakładu utylizacji odpadów, przechodzą na ten Związek. Tym samym gmina ta nie ma interesu prawnego, stanowiącego warunek uznania jej jako stronę w postępowaniu administracyjnym dotyczącymym wydaniam Związkowi decyzji o pozwoleniu na budowę zakładu utylizacji odpadów.

Wobec stwierdzenia wadliwości procesowej organów /naruszenie art. 77 i art. 80 Kpa/ tj. braku określonych ustaleń faktycznych w zakresie podstaw do sklasyfikowania sprowadzonego towaru jako pojazdu kompletnego według zasad określonych w regule 2/a/. Ogólnych Reguł Interpretacji Nomenklatury Scalonej, Sąd uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.

Decyzja w przedmiocie wymiaru podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 1994, wydana w oparciu o przepis art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, jest decyzją deklaratoryjną.

Zaliczenie wydatków poniesionych na rzecz udziałowców Spółki do kosztów uzyskania przychodów narusza przepis art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, a zatem warunkiem uznania danego wydatku za taki koszt jest zamierzony cel jego poniesienia. Wystarczającym jest, by poniesienie tych kosztów miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu oraz, że bezzasadnym byłoby niezaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na poszczególne tytuły

Nie można się zgodzić, że art. 67 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ może mieć zastosowanie jedynie w wypadku zaistnienia klęski żywiołowej /zdarzenia losowego/. Użyte w powołanym przepisie określenia "ważny interes podatnika" i "interes publiczny" mają charakter nieostry, którego treść powinna być oceniana w świetle okoliczności konkretnej

Złożenie przez podatnika przed rozpoczęciem działalności gospodarczej odpowiedniego oświadczenia o zrzeczeniu się opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym, o którym mowa w par. 4 ust. 1-2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne /Dz.U

Utworzenie wspólnej rady narodowej dla miasta i sąsiadującej z nim gminy w trybie art. 21 ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego /Dz.U. 1988 nr 26 poz. 183 ze zm./ nie prowadziło w skutkach do powstania nowej jednostki podziału terytorialnego.

Zgoda stron na zmianę decyzji ostatecznej /art. 155 Kpa/ dotyczy wypowiedzenia się w sprawie weryfikacji uprawnień otrzymanych decyzją ostateczną, a tym samym zmiany merytorycznego rozstrzygnięcia, wobec czego powinna być rozpatrywana wyłącznie w kategoriach materialnych. Nie pozwala to na traktowanie jej w płaszczyźnie przesłanek przedmiotowości czy też bezprzedmiotowości postępowania.