Konstytucja wprowadza zasadę, że jej przepisy stosuje się bezpośrednio, chyba że Konstytucja stanowi inaczej /art. 8 ust. 2/. Oznacza to m.in., że sądy są uprawnione do niestosowania ustaw z nią sprzecznych.

1. Brak "delegacji służbowej", zawierającej treść polecenia wyjazdu służbowego, stanowi okoliczność, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 30 lit. "a" ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ i skutkuje niezaliczeniem poniesionych w związku z tym wydatków do kosztów uzyskania przychodu. 2. Interpretacja zwrotu "delegacja służbowa" na tle

Organ administracji właściwy do rozstrzygnięcia sprawy przyznania dodatku mieszkaniowego na podstawie art. 39 i art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych /Dz.U. nr 105 poz. 509 ze zm./ nie jest uprawniony do rozstrzygania sporu między wynajmującym a najemcą o istnienie bądź skuteczne rozwiązanie umowy najmu. Spór taki, zgodnie z art. 2 par.

Niemożność zapewnienia usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania oznaczać więc będzie niemożliwość przyznania ich w zakresie, jaki jest niezbędny osobie potrzebującej w zaspokajaniu jej codziennych potrzeb życiowych. Prowadząc postępowanie w przedmiocie rozstrzygnięcia wniosku o umieszczenie w domu pomocy społecznej, organ, mając na uwadze zasadę zawartą w art. 7 kpa nakazującą mieć na względzie interes

Jeśli w dacie wydania decyzji o ustaleniu podatku w formie karty podatkowej /par. 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie karty podatkowej - Dz.U. nr 140 poz. 787/ podatnik nie spełniał warunków do opodatkowania w tej formie, organ podatkowy winien rozważyć możliwość wzruszenia decyzji w trybie przewidzianym w rozdziale 13 Kpa. Brak jest natomiast w tej sytuacji

Wartość pracy sprzętu Spółki, ustalona przez przeliczenie liczby godzin pracy i stawki za roboczogodzinę oraz liczby przejechanych kilometrów i stawki za kilometr, nie jest kosztem przez nią poniesionym /Spółka nie dokonywała, czyli nie ponosiła, takich wydatków/.

Kwota, wynikająca z wystawionej w 1995 r. faktury, w całości stanowi - jako kwota należna - przychód roku 1995, nawet gdyby inwestor nie uiścił żadnej części tej kwoty. Wprawdzie stosownie do art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ do przychodów, o których mowa w ust. 1, nie zalicza się między innymi pobranych wpłat

Uprawnień strony nie daje skarżącej sam fakt, iż jest spadkobierczynią byłych właścicieli nieruchomości, gdyż sam przez się nie stwarza uprawnień strony w postępowaniu komunalizacyjnym, jeśli w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 10 maja 1990 r. przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./, tj. w dniu 27 maja 1990 r. nieruchomość

Sformułowanie "pod budowę" zawarte w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w odniesieniu do gruntu należy rozumieć w ten sposób, że chodzi o grunt, na którym ma być wzniesiony budynek, a nie o grunt, na którym taki budynek już został wzniesiony.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych /Dz.U. 1992 nr 6 poz. 27 ze zm./ w brzmieniu nadanym przez ustawę z dnia 1 grudnia 1995 r. o zmianie ustawy o gospodarce finansowej przedsiębiorstw państwowych oraz ustawy o przedsiębiorstwach państwowych /Dz.U. nr 154 poz. 791/ przedsiębiorstwa państwowe są obowiązane do dokonywania wpłat

Z treści art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wynika, iż reguluje on dwa różne stany faktyczne. Pierwszy z nich dotyczy sytuacji, gdy podatnik wykorzystuje swój związek gospodarczy z osobą, której przysługują szczególne ulgi w podatku dochodowym. Drugi, gdy podatnik wykonując świadczenie dla innego podatnika na warunkach

Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego wielokrotnie dawało wyraz ochrony podatnika przed drastycznymi w owym czasie /tj. do dnia 31 grudnia 1996 r./ "karami administracyjnymi" za nieprawidłowości w prowadzeniu ewidencji, pozwalając na ich stosowanie jedynie wtedy, gdy podatnik prowadził ewidencję w sposób uniemożliwiający określenie podstaw opodatkowania względnie w ogóle ewidencji nie prowadził