Przewidziany w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ limit na reprezentację w części nie przekraczającej 0,25 procent przychodu nie oznacza, że każdy wydatek określony przez podatnika jako przeznaczony na cele reprezentacji podlega zaliczeniu do kosztów. Musi to być wydatek, który ma wpływ na powstanie lub zwiększenie

Jako kryterium przy ocenie winy w uchybieniu terminu procesowego należy przyjąć obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy. Przywrócenie terminu nie jest więc możliwe, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. A contrario zatem, przywrócenie to może mieć miejsce wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona

Poniesienie kosztu uzyskania przychodu może być udowodnione każdym dowodem odpowiadającym warunkom art. 75 Kpa.

Użyte w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ pojęcie "wypadków gospodarczo lub społecznie uzasadnionych" jest określeniem nieostrym, zawierającym szeroki zakres pojęciowy; przy czym nawet jeśli zaistnieje wypadek społecznie lub gospodarczo uzasadniony, to organ może, ale nie musi zaniechać poboru podatku. Zależy to od jego uznania

Z art. 7 ust. 1 i art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r o samorządzie terytorialnym /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ wynika, że do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty i gmina w celu realizacji tych zadań może zawierać umowy z innymi podmiotami.

1. Przepis art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ należy odnieść do wszelkich rodzajów podatków, przy regulowaniu których, czy to w formie zaliczek czy podatku należnego, dochodzi do nadpłacenia uiszczonych kwot lub ich niezależnego uiszczenia. 2. Zasada państwa prawa, jak i przepis art. 9 Kpa, nakładają na organy administracji obowiązek

Ustawodawca w ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie zawarł /do lutego 1996 r./ obowiązku umieszczania na fakturach daty ich otrzymania. Oznacza to, że przepisy dopuszczają możliwość dowodzenia okoliczności otrzymania faktury wszelkimi środkami dowodowymi.

Jeśli podatnik, wykorzystując związek gospodarczy z inną osobą, przerzucał na nią część swego dochodu - nawet w celu zaniżenia podatku, ale ta osoba nie korzystała ze szczególnych ulg w podatku dochodowym, a organ podatkowy nie wykazał, że świadczenia były wykonywane na warunkach rażąco korzystniejszych i odbiegających od ogólnie stosowanych norm w czasie i miejscu wykonywania tych świadczeń, to art

Skoro warunków precyzujących uznanie danej wierzytelności za nieściągalną nie zawierały obowiązujące w 1992 r. przepisy, to sprecyzowanie tych warunków w odniesieniu do konkretnych okoliczności stanu faktycznego, pozostawione zostało przez ustawodawcę organom podatkowym art. 22 ust. 3 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. nr 80 poz. 350/.

1. Przepis art. 37 pkt 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ nie nakazuje skarżącemu szczegółowego wskazywania i określania podstaw zaskarżenia. 2. Przesłanki określone w par. 2 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia z dnia 6 kwietnia 1993 r. w sprawie zaliczenia do przedmiotów umów najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych do składników majątku

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 42 ustawy dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na modernizację środków trwałych podlegających amortyzacji, jeżeli wydatki te zwiększają wartość tych środków, stanowiącą podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Rachunki, przedstawione organom administracyjnym, dokumentujące poniesienie przez podatniczkę wydatków na cele mieszkaniowe zostały wystawione na prowadzoną przez nią wówczas firmę, na cele inwestycyjne, a z treści przepisu art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "g" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ wynika jednoznacznie, iż wydatki tam określone

Spółka cywilna nie ma prawa dokonywać odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych użyczonych jej /nieodpłatnie/ przez wspólników tej spółki. Wydatki na modernizacje budynków używanych nieodpłatnie przez spółkę, a będących własnością wspólników, są inwestycją w obcych środkach trwałych i podlegają amortyzacji przez spółkę.

Zgodnie z art. 26 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wysokość wydatków na remont i modernizację lokalu mieszkalnego należy udokumentować dowodem odprawy celnej w przypadku zakupów dokonanych za granicą.

Jeżeli zawinione zachowanie pracownika było zasadniczą przyczyną powstania szkody, to nie może się on bronić zarzutem, że szkoda powstała z przyczyn od niego niezależnych (art. 124 § 3 KP).

W dacie wydania zaskarżonej decyzji obowiązywała ustawa z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./, zgodnie z która o wywłaszczeniu orzekał w pierwszej instancji rejonowy organ rządowej administracji ogólnej /art. 2 ust. 2 i art. 48 ust. 1/ a więc kierownik urzędu rejonowego. Oznacza to, że organem wyższego stopnia w rozumieniu

Usprawiedliwienie uchybienia miesięcznemu terminowi do sporządzenia wykazu nie zaspokojonych roszczeń pracowniczych umożliwia zasądzenie roszczeń od Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na rzecz podmiotu reprezentującego niewypłacalnego pracodawcę.

Analiza przepisu art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 3 stycznia 1946 r. o przejęciu na własność Państwa podstawowych gałęzi gospodarki narodowej /Dz.U. nr 3 poz. 17 ze zm./ oraz par. 75 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1947 r. w sprawie trybu postępowania przy przejmowaniu przedsiębiorstw na własność Państwa /Dz.U. nr 16 poz. 62 ze zm./ prowadzą do wniosku, iż chodzi tu o całość składników