1. Ustalenie wartości nie zaewidencjonowanej sprzedaży w drodze oszacowania powinno obejmować ściśle określone czynności, a nie okresy. Decyzja zawierająca sankcje z art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie może być oparta na nieskonkretyzowanych zarzutach, że podatnik naruszył obowiązki ewidencyjne

Stosownie do art. 4 pkt 12 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 16 poz. 78/ "należność" oznacza jednorazową opłatę z tytułu trwałego wyłączenia gruntów z produkcji. Opłaty roczne zaś są pochodną należności. Wynoszą one 10 procent opłaty jednorazowej. Zarówno jednorazowa należność, jak i opłaty roczne z tytułu wyłączenia gruntów z produkcji na cele nierolnicze

Istota zastawu, także ustawowego z art. 23 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, polega na indywidualizacji przedmiotu zastawu. Stąd postępowanie egzekucyjne w przedmiocie wierzytelności pieniężnej zabezpieczonej zastawem na rzeczy będzie w przypadku egzekucji sądowej toczyć się w trybie art. 844-879 Kpc, a w przypadku egzekucji administracyjnej

Skoro "stłuczki" są normalnym następstwem działalności związanej z handlem butelkowanymi napojami, to rzeczywista wartość tych stłuczek winna zostać co do zasady uwzględniona jako koszt uzyskania przychodu /art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.

Jeżeli decyzja o warunkach zabudowy nie została wydana względnie została wzruszona, brak jest podstaw do wydania decyzji o pozwoleniu na budowę. Brak jest również podstaw do zawieszenia postępowania w przedmiocie pozwolenia na budowę, jeżeli inwestor nie legitymuje się ostateczną decyzją o warunkach zabudowy.

Zachowanie wymagań art. 79 i art. 31 Kpa niezależnie od wagi i treści przeprowadzonego dowodu jest bezwzględnym obowiązkiem organu administracji prowadzącego postępowanie zmierzające do wydania prawidłowej decyzji. Naruszenie powyższych wymagań czyni przedwczesnym zarzut nierzetelności prowadzonej przez podatnika ewidencji księgowej.

Stosownie do treści art. 213 par. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. nr 30 poz. 210 ze zm./ spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego powstaje z chwilą przydziału lokalu, a oświadczenie spółdzielni pod nieważnością, powinno być złożone w formie pisemnej. Wniesienie wkładu budowlanego lub mieszkaniowego, przy braku przydziału lokalu rodzi jedynie możliwość uzyskania spółdzielczego

Nieprawidłowości polegające na nie przeliczeniu wartości początkowej środka trwałego na złote polskie, nie podanie stawki amortyzacyjnej oraz odpisu amortyzacyjnego - nie mogą stanowić przesłanki skutkującej nie uznanie za koszty uzyskania przychodu amortyzacji środków trwałych.

1. Przy ocenie czy wydatki poniesione przez podatnika polegają na budowie budynku, czy też na jego remoncie lub modernizacji, należy się posługiwać przede wszystkim potocznym rozumieniem tych pojęć, definicjami encyklopedycznymi, a pomocniczo również rozwiązaniami przyjętymi w prawie budowlanym. 2. Prawo podatnika do odliczenia wydatków mieszkaniowych należy analizować wnikliwie na tle konkretnego

1. Wydatki na spłatę kredytu zaciągniętego i przeznaczonego na cele mieszkaniowe, wymienione w art. 26 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, w istocie rzeczy są wydatkami poniesionymi przez podatnika na te właśnie cele. Zostały one jedynie przesunięte w czasie; podatnik, z uwagi na uzyskanie kredytu, de facto wydatki na

W świetle przepisów rozdziału 6 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163 ze zm./ organ administracji państwowej wydaje w postępowaniu rozgraniczeniowym trzy rodzaje decyzji: decyzję o rozgraniczeniu /art. 33 ust. 1/, decyzję o umorzeniu postępowania administracyjnego w przedmiocie rozgraniczenia w związku z zawarciem przez strony ugody przed upoważnionym

Należy uznać za dopuszczalne złożenie poprawionej deklaracji, czy też zeznania, jeżeli jest to wynikiem błędu popełnionego w pierwszej deklaracji. Jeżeli organ podatkowy do momentu złożenia poprawionej deklaracji nie wydał jeszcze decyzji w przedmiocie tego podatku, deklaracja ta, zgodnie z art. 168 Kpa powinna stać się podstawą ustalenia wysokości zobowiązania. W przypadku zaś, gdy deklaracja ta została

Ograniczenie się przy rozpoznawaniu sprawy przez organ odwoławczy wyłącznie do kontroli formalnej decyzji organu I instancji, a nie zasadności merytorycznej odwołania stanowi naruszenie art. 15 Kpa.