Nierzetelność podatkowej księgi przychodów i rozchodów stwierdzona w toku kontroli skutkuje utratą mocy dowodowej księgi, przyznanej jej przez art. 169 par. 1 Kpa, jedynie za okres objęty kontrolą.

Sąd stwierdza, że zastosowanie przez organy celne przepisu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. zmieniające prawo celne, zanim przepis ten, wraz z Dziennikiem Ustaw nr 21 z 1992 r. mógł być dostępny dla osób zainteresowanych, narusza zasadę praworządności określoną również w art. 7 Kpa. Obywatel nie może bowiem ponosić negatywnych skutków związanych z nieprawidłowym działaniem organów państwowych w zakresie

Rażące naruszenie prawa przez zastosowanie niewłaściwej stawki celnej polegać może jedynie na rażącym naruszeniu treści taryfy celnej przywozowej, będącej załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów, wydanego na podstawie prawa celnego.

1. O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy /i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. nr 80 poz. 350/, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tego artykułu, czy także inna osoba, nie związana /aktualnie lub w przeszłości/ z pracodawcą. 2. Otrzymanie przez

1. Przyznanie decyzją administracyjną odszkodowania jak przy wywłaszczeniu nieruchomości za nieruchomość zajętą, lecz nie wywłaszczoną powoduje nieważność tej decyzji, jako wydanej bez podstawy prawnej /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/. 2. Zarówno wojewodowie, jak i kierownicy urzędów rejonowych mogą powierzyć wydawanie decyzji administracyjnych pracownikom podległych im urzędów wojewódzkich i rejonowych

Przepis art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo Geodezyjne i Kartograficzne /Dz.U. nr 30 poz. 163/, jako lex specialis w stosunku do zasad ogólnych zawartych w art. 127 Kpa, wyłącza możliwość zaskarżenia takiej decyzji odwołaniem w toku postępowania administracyjnego.

l. Organ administracji może sprostować oczywistą omyłkę w wydanej przez siebie decyzji w każdym czasie, w tym również po upływie 30 dni od dnia wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego, a nawet po przekazaniu skargi do tego Sądu. 2. Naczelny Sąd Administracyjny, badając zgodność zaskarżonej decyzji z prawem, jest obowiązany ocenić ją z uwzględnieniem sprostowania dokonanego przez organ

Ani art. 6 ani żaden inny przepis ustawy z dnia 26 lipca 1992 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ nie przewidują złożenia wniosku o wspólne opodatkowanie w ciągu roku. Brak jest podstaw do ustalania małżonkom zaliczek na podatek dochodowy w trybie art. 8 ustawy.

Jeżeli bank zwolnił po 1 stycznia 1992 r. swoich pracowników z części długu wynikającego z umowy kredytu, to pracownicy banku uzyskali przychód w wysokości różnicy pomiędzy sumą, jaką mieli zwrócić zgodnie z postanowieniami umowy kredytowej, a sumą, jaką zapłacą po zmianie wysokości oprocentowania. Ten przychód mieści się w definicji zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku

1. Przyznaniu działki na własność uprawnionego w trybie art. 118 ust. 2a ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników /Dz.U. 1991 nr 7 poz. 24 ze zm./ nie stoi na przeszkodzie przekazanie tej działki na własność gminy w trybie art. 15 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz

W rozumieniu art. 59 ust. 1 w związku z art. 3 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. nr 95 poz. 425 ze zm./ likwidacja szkoły publicznej bądź przedszkola publicznego, prowadzonych przez gminę, następuje po uzgodnieniu stanowisk organów gminy i kuratora co do zasadności likwidacji tych placówek.

1. Ustalona przez organy gminy odpłatność za wyżywienie dzieci w przedszkolu i zwrot kosztów zajęć opiekuńczo-wychowawczych, przekraczających bezpłatne minimum programowe wychowania przedszkolnego, nie stanowi opłaty lub innej należności, do których stosuje się przepisy o zobowiązaniach podatkowych, a także innej należności pieniężnej pozostającej w zakresie właściwości organów gminy w rozumieniu art

1. Zastosowanie nieprawidłowej stawki celnej, a w konsekwencji ustalenie nieprawidłowej wysokości cła, może być uznane, jako rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, uzasadniające stwierdzenie nieważności decyzji. 2. Fakt, iż w wyniku stwierdzenia nieważności decyzji osoba, będąca adresatem decyzji, ponosi szkodę materialną, nie stanowi okoliczności wyłączającej możliwość stwierdzenia

Pomoc finansowa udzielona na zmniejszenie wydatków mieszkaniowych nie jest wynagrodzeniem, ani też - w rozumieniu art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ "innym dochodem", to jednak w sytuacji, gdy od tej pomocy płatnik obliczy i pobierze zaliczkę na podatek dochody nie można stwierdzić naruszenia przepisów prawa mających istotny

Nie jest do pogodzenia z zasadą demokratycznego państwa prawnego /art. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej/ uznanie, że rażąco narusza prawo jedynie zastosowanie nieprawidłowej stawki celnej na niekorzyść Skarbu Państwa, natomiast nie narusza rażąco prawa zastosowanie nieprawidłowej stawki celnej na niekorzyść strony.

Zastosowanie do podstawy wymiaru cła stawek określonych w taryfie celnej, ale z pominięciem konsekwencji związanych z brakiem "klauzuli najwyższego uprzywilejowania", stanowi rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa.

Określone w art. 138 par. 1 i 2 Kpa rodzaje rozstrzygnięć są bezwzględnie wiążące dla organu odwoławczego w tym znaczeniu, że decyzja, która nie mieści się w ramach tego przepisu, stanowi rażące naruszenie prawa.

Przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ dopuszczają odliczenie. od podstawy opodatkowania tym podatkiem m.in. wydatków na zakup lokalu mieszkalnego, ale tylko od osób, które ten lokal wybudowały w ramach prowadzonej działalności gospodarczej /art. 26 ust 1 pkt 5 lit. "d" ustawy/.

Skarga na postanowienie Wojewody w sprawie zawieszenia postępowania egzekucyjnego podlega kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego. Prawo do wniesienia zażalenia ma postanowienie o zawieszenie postępowania egzekucyjnego powinno przysługiwać osobie, która posiadała przymiot strony w postępowaniu orzekającym.

Do zadań gminy - z mocy art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ oraz art. 2 ust. 1, art. 11 i art. 12 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ - należy tworzenie zasobów gruntów na cele zabudowy miast i wsi, w szczególności przeznaczonych na realizację budownictwa

Ustawowe określenie „fakty powszechnie znane”, o których stanowi zdanie pierwsze art. 153 k.p.k., obejmuje również fakty historyczne, utrwalone w piśmiennictwie naukowym, a więc te relacje o pewnych mających miejsce w przeszłości zdarzeniach, w tym także politycznych, które w sposób zgodny z zasadami metodologii naukowej, a więc w oparciu o różnorodne źródła, ujawnione zostały przez historyków.

Przeznaczenie nadwyżek z funduszu płac, diet i ryczałtu przewodniczącego rady gminy na nagrody radnych nie ma podstawy prawnej.

Brak jest podstawy do wprowadzenia postanowień karnych do przepisów gminnych wykonawczych, które są wydawane na mocy szczegółowych upoważnień ustawowych /art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym - Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./, bądź przepisów wydawanych w zakresie wewnętrznego ustroju gminy, organizacji urzędów i instytucji gminnych, zasad zarządu mieniem gminy oraz zasad