Jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że strony są gotowe zawrzeć ugodę administracyjną, zgodną z przepisami prawa budowlanego co do lokalizacji obiektu budowlanego, organ administracji, który nie wykorzystuje tej możliwości i rozstrzyga sprawę bez uwzględnienia interesów obu stron zainteresowanych, narusza art. 13 i art. 114 Kpa.

Przepis art. 145 Kpa wymienia enumeratywnie okoliczności, które uzasadniają uwzględnienie wniosku o wznowienie postępowania i tak np. postępowanie musi być wznowione, jeżeli dowody, na podstawie których ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne okazały się fałszywe, decyzja została wydana w wyniku przestępstwa ewentualnie wyszły na jaw nowe istotne okoliczności faktyczne, lub nowe dowody istniejące

1. Z art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska /Dz.U. nr 3 poz. 6/ wynika, że obiekty budowlane w których jest wytwarzane promieniowanie szkodliwe dla zdrowia ludzi oraz środowiska należy projektować i budować w sposób nie stwarzający zagrożenia dla otoczenia. Obiekty te w miarę potrzeby należy otaczać strefami ochronnymi o których mowa w art. 71 ust. 1

Jeżeli konkretna działka została wycofana z wykazu nieruchomości rolnych przeznaczonych do sprzedaży, prawidłowym rozstrzygnięciem wniosku o jej nabycie jest umorzenie postępowania /art. 105 par. 1 Kpa/. Jednakże wydanie w tej sytuacji decyzji o odmowie wyznaczenia wnioskodawcy kandydatem na jej nabywcę nie stanowi naruszenia przepisów postępowania mających wpływ na wynik sprawy /art. 207 par. 2 pkt

1. Działka budowlana na wsi, ujęta w wykazie nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży, do czasu wycofania jej z tego wykazu może być zbyta tylko na rzecz osoby fizycznej. 2. Zmiana decyzji przez organ odwoławczy w części nie zaskarżonej odwołaniem jest niedopuszczalna, chyba że decyzja rażąco narusza prawo lub interes społeczny /art. 139 Kpa/.

Warunkiem wznowienia postępowania z art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa jest aby nowa okoliczność miała istotne znaczenie dla sprawy i istniała w dniu wydawania decyzji, przy czym nie była znana organowi, który wydał decyzję.

Decyzja administracyjna w sprawie odmowy rozbiórki obiektu budowlanego występuje w formie "sprzeciwu" /decyzji negatywnej/. A zatem do decyzji w formie sprzeciwu mają zastosowanie wszystkie przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, a zwłaszcza art. 107 par. 1 i par. 3 Kpa.

Zarządzenie Naczelnika Gminy w sprawie ustalania i podziału terenów pod budownictwo jednorodzinne, jak również zarządzenia w sprawie szczegółowego planu zagospodarowania przestrzennego nie są w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego decyzjami administracyjnymi i jako takie nie mogą podlegać kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego. Skoro jednak stanowią one podstawę do rozstrzygnięcia

1. Gdy stroną postępowania administracyjnego jest osoba ubezwłasnowolniona częściowo jej kurator powinien być wezwany do udziału w postępowaniu administracyjnym w każdym przypadku, gdy osobiste działanie strony wskazuje, że nie zdaje ona sobie w pełni sprawy z celu i skutków tego postępowania. 2. Nie istnieje natomiast prawny wymóg aby kurator osoby częściowo ubezwłasnowolnionej brał udział w każdym

1. Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy do rozpatrzenia skargi na decyzję terenowego organu administracji państwowej o przydziale lokalu zamiennego na wniosek organu administracji wojskowej sporządzony w trybie ustawy z dnia 20 maja 1976 r. o zakwaterowaniu sił zbrojnych /Dz.U. nr 19 poz. 121/, jako skargi należącej do zakresu przedmiotowego z art. 196 par. 2 pkt 7 Kpa. 2. Terenowy organ administracji

Ocena prawna wyrażona w orzeczeniu sądu administracyjnego - stosownie do art. 209 Kpa - wiąże w sprawie ten sąd oraz organ administracji państwowej. Z tych względów, w przypadku gdy Naczelny Sąd Administracyjny w trybie art. 216 par. 4 Kpa zobowiązał organ administracji państwowej do załatwienia w formie prawem przewidzianej i w terminie sprawy wszczętej wnioskiem o wpisanie imienia "Sonia" do aktu

1. Wyniki kontroli podatkowej są tylko jednym z dowodów w sprawie wymiaru podatku także wówczas, gdy kontrola została przeprowadzona przez pracownika organu wyższego stopnia w konfrontacji z całokształtem zebranego materiału dowodowego. 2. Ograniczenie się urzędu skarbowego do roli wykonawcy wcześniejszych ustaleń izby skarbowej w przedmiocie wymiaru podatku i uznanie tych ustaleń a priori za prawidłowe

1. Organ administracji państwowej nie jest uprawniony do wydawania decyzji administracyjnej w sprawie adaptacji strychu na mieszkanie w sytuacji, gdy budynek nie stanowi wyłącznie własności Państwa lecz współwłasność Państwa i osoby fizycznej. Fakt zarządzania budynkiem przez Miejskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Mieszkaniowej nie ma wpływu na zmianę stanu prawnego nieruchomości. 2. Wydanie decyzji

Niepodzielność działki, brak porozumienia pomiędzy współwłaścicielami co do sposobu wykorzystania gruntu, czy też niewystępowanie o zniesienie współwłasności, nie może być uznane za okoliczność niezależną od właściciela usprawiedliwiającą odłogowanie gruntu. Twierdzenie, że niemożliwe jest wyzbycie się /sprzedaż/ udziału we współwłasności fizycznie niepodzielnej nieruchomości, uznać trzeba za bezzasadne

Każda decyzja nakładająca na obywatela obowiązek musi zawierać między innymi, nie tylko powołanie podstawy prawnej, ale także rozstrzygnięcie /"osnowę"/ oraz uzasadnienie faktyczne i prawne /art. 107 par. 1 i 3 Kpa/. Chodzi zatem o dokładne wytłumaczenie się, dlaczego organ administracji państwowej dany przepis zastosował a inny uznał za niewłaściwy /błędny/.

Obowiązkiem każdego organu administracji jest jak najstaranniejsze wyjaśnienie podstawy faktycznej i prawnej decyzji, co wypływa także z zasad ogólnych wyrażonych w art. 9 Kpa /zasada udzielania pomocy prawnej/ oraz art. 11 Kpa /zasada przekonywania, czyli wyjaśniania stronie "zasadności przesłanek" rozstrzygnięcia/. Chodzi zatem także o wytłumaczenie się, dlaczego organ administracyjny dany przepis

1. Przewóz pasażerów taksówką osobową z niesprawnym i nielegalizowanym taksometrem, pobieranie zawyżonych opłat za usługi i brak ważnych dokumentów eksploatacyjnych samochodu w czasie świadczenia usług są okolicznościami uzasadniającymi cofnięcie przewoźnikowi zezwolenia na prowadzenie transportu drogowego na podstawie par. 42 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministrów Komunikacji i Gospodarki Terenowej

1. Art. 39 ust. 1 ustawy dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych /Dz.U. nr 11 poz. 79/ wprowadził pojęcie wyłączenia gruntów z produkcji "bez zezwolenia" i skutki w postaci obowiązku uiszczenia przez właściciela lub posiadacza /art. 4 pkt 4/ dziesięciokrotnej należności, niezależnie od egzekwowania przez organy administracji państwowej przywrócenia stanu poprzedniego. Pojęcie "bez

1. Uzasadnienie decyzji administracyjnego organu odwoławczego, przesądzające w treści sposób przyszłego załatwienia sprawy, może być przedmiotem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego. 2. Do należności i stałych opłat rocznych od nabytych gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne pod rządem ustawy z dnia 26 października 1971 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych stosuje się przepisy

1. Artykuł 177 Kpa, określający termin, po którego upływie żądanie uchylenia, zmiany lub stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej ustalającej zobowiązanie podatkowe nie podlega rozpatrzeniu, dotyczy działania organu na wniosek strony, a nie działania z urzędu. 2. Artykuł 177 Kpa, nie stanowi przeszkody do stwierdzenia nieważności określonej w nim decyzji ostatecznej z urzędu na zasadach określonych

Nie ustalenie dokładnie stanu faktycznego, a w szczególności nie wyjaśnienie czy w chwili wydania decyzji istniała materialnoprawna przesłanka do ograniczenia własności nieruchomości określona w art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /t.j. Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64/ stanowi obrazę przepisów art. 7 i art. 77 Kpa. Przesłanką tą jest ostateczna decyzja

Uznanie stanowiska trzech osób za opinię walnego zgromadzenia mieszkańców wsi i powołanie się na tę opinię w decyzji administracyjnej przekracza granicę swobodnej oceny dowodów przez organ administracji państwowej, czyni tę ocenę dowolną i stanowi naruszenie prawa /art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych oraz uporządkowaniu niektórych spraw związanych

1. Skoro przy uchylaniu zaskarżonej decyzji wojewody nie uwzględniono żądań skarżącego, brak było podstaw prawnych do zastosowania art. 200 par. 2 Kpa i uniemożliwienia rozpoznania skargi przez Naczelny Sąd Administracyjny. 2. Z uwagi na to, że minął 30-dniowy termin do ewentualnego załatwienia tej skargi w trybie art. 200 par. 2 Kpa, organ II instancji winien dołączyć skargę do akt, udzielić odpowiedzi

Przy wznowieniu postępowania w okolicznościach wskazanych w art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa nie jest istotne, czy ujawnione nowe okoliczności nie były znane organowi prowadzącemu postępowanie pierwotne w wyniku zaniedbań /np. niedokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego/, czy z innych powodów.