1. Sąd, wymierzając karę uczestnikowi porozumienia, korzystającemu z dobrodziejstwa art. 103a ust. 3 u.o.k.k. powinien w pierwszej kolejności wskazać, jaka jest wysokość kary ustalona na podstawie tego przepisu, następnie wskazać dodatkowe okoliczności rzutujące na wysokość kary, wyjaśniając, czy i w jakim stopniu wpływają na złagodzenie lub zaostrzenie kary, a dopiero na końcu określić ostateczną

1. Przed dniem 17 kwietnia 2016 r. wyłączną kompetencję do stwierdzenia, iż postanowienie wzorca umowy, którym posługuje się przedsiębiorca jest abuzywne w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c. posiadał sąd ochrony konkurencji i konsumentów. Natomiast Prezes UOKiK w ramach postępowania prowadzonego na podstawie przepisów u.o.k.k., ze względu na treść art. 25 u.o.k.k., nie był uprawniony do samodzielnego dokonania

1. Nie sposób przyjąć, że uprawnienie przewidziane w art. 42 u.k.k. dotyczy jedynie kredytu odnawialnego w rozumieniu przepisów p.b. 2. Przedsiębiorca udzielający kredytu konsumenckiego ma obowiązek wskazać w umowie konkretną wysokość stopy oprocentowania zadłużenia przeterminowanego obowiązującą w chwili zawierania umowy, a także sposób ustalania jej wysokości w trakcie obowiązywania umowy, jeżeli

Kary pieniężne nakładane przez organy antymonopolowe nie mają charakteru sankcji karnych, jednakże w zakresie, w jakim dochodzi do wymierzenia takiej kary, zasady sądowej weryfikacji prawidłowości orzeczenia organu powinny odpowiadać wymaganiom analogicznym do obowiązujących sąd orzekający w sprawie karnej. Przyjmuje się, że uczynienie zadość "wymaganiom analogicznym do tych, jakie obowiązują sąd orzekający

Ponieważ art. 159 ust. 1 pkt 1 Pt nie ogranicza przedmiotowego zakresu danych dotyczących użytkowników do danych osobowych, do zakresu tajemnicy telekomunikacyjnej należy zaliczyć też inne dane o użytkownikach, nawet jeżeli dla przedsiębiorcy telekomunikacyjnego nie mają one charakteru osobowego. Także wówczas, jeżeli przedsiębiorca nie identyfikuje użytkownika jako imiennie oznaczonej osoby na podstawie

Kontekst ekonomiczny porozumień ustalających sztywne ceny odsprzedaży nie zwalnia z konieczności respektowania ustalonych przez ustawodawcę standardów w zakresie prawnej oceny porozumień tego rodzaju. Przepisy ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów akcentują bowiem pierwszoplanowe znaczenie konkurencji cenowej wśród różnych form konkurencji, samodzielność kształtowania polityki cenowej przez uczestników

W świetle art. 93 § 1 p.u.s.p. należy uznać, że to przede wszystkim na wnioskującym ciąży obowiązek wykazania, że leczenie wymaga powstrzymania się od pracy i uprawdopodobnienie, że efekty leczenia zależne są od zaprzestania czasowo jej wykonywania, bo tak należy rozumieć wskazanie w art. 93 § 1 in fine wymogu powstrzymania się od pełnienia służby.

Logiczno-językowa oraz celowościowa wykładnia przepisu art. 93 § 1 pusp skłania do przyjęcia poglądu, że jakkolwiek przyznaje on Ministrowi Sprawiedliwości swobodę uznania w udzielaniu urlopu dla poratowania zdrowia, to jej granice wyznacza zakaz dowolności.

Kompetencja Ministra Sprawiedliwości określona w art. 93 § 1 pusp, zgodnie za którym Minister Sprawiedliwości "może udzielić" urlopu, ma charakter fakultatywny. Ustawa pusp wyraźnie rozróżnia sytuacje, w których rozstrzygnięcia dotyczące sędziego mają charakter obligatoryjny od sytuacji fakultatywnych. Odpowiedzialność za ustrój oraz zarządzanie szczególnie cennymi zasobami ludzkimi spoczywa zasadniczo

Art. 93 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych wyraźnie wskazuje, że organ decydujący o udzieleniu urlopu dla poratowania zdrowia "może" go udzielić. Przepis ten wyznacza też granicę uznaniowości. Owa granica to zalecenia leczenia i realizacja tego leczenia w warunkach powstrzymania się od pracy. Celem przepisu jest umożliwienie sędziom, a więc osobom wykonującym pracę

Urlop dla poratowania zdrowia nie jest jedną z form leczenia, ale ma służyć przeprowadzeniu zleconego dokładnie leczenia, które wymaga powstrzymania się od pełnienia przez sędziego służby. W rezultacie nie wystarczy samo tylko wskazanie medyczne na konieczność jego udzielenia, ani tym bardziej pominięcie wskazania medycznego odnośnie do potrzeby jego udzielenia.

Najwcześniejszą datą, z którą można przyjąć przejście w stan spoczynku, jest data wydania decyzji z korekturą, która wynika z poglądu o powstaniu skutków dopiero z chwilą jej doręczenia. Przy czym chwili tej nie można dowolnie kształtować, a będzie ona wynikała z faktu wysłania decyzji i jej doręczenia w taki sposób, że jej adresat będzie się mógł z nią w sposób rzeczywisty zapoznać, co nie oznacza

Walne zgromadzenie ma kompetencje tylko w sprawach precyzyjnie wymienionych w art. 89 ust. 1 ustawy o komornikach. Do spraw tych nie należy zatwierdzanie sprawozdania komisji rewizyjnej, sporządzonego w sprawie działalności rady izby komorniczej.

Użyty w art. 127 § 2 Prawa o prokuraturze wyraz "może" oznacza kompetencję Prokuratora Generalnego do uznaniowego wydawania decyzji w przedmiocie dalszego zajmowania stanowiska prokuratora. Jednak decyzja ta nie może być podjęta w sposób zupełnie dowolny, bez uwzględnienia okoliczności przemawiających zarówno za, jak i przeciwko udzieleniu zgody.