1. Jeżeli po wypowiedzeniu zmieniającym, od którego pracownik odwołał się do sądu pracy, pracodawca dokonuje wypowiedzenia definitywnego, to zarówno przy ocenie zasadności tego wypowiedzenia, jak i możliwości przywrócenia do pracy, należy uwzględniać prawomocny wyrok przywracający do pracy na warunkach sprzed wypowiedzenia zmieniającego (art. 365 § 1 KPC). 2. Wyrok sądu pierwszej instancji uznający

Kontrakt handlowy pomiędzy pracodawcą krajowym a kontrahentem zagranicznym, w oparciu o który kontrahent uiszcza pracodawcy określoną sumę z tytułu zatrudnienia pracownika za granicą, nie może stanowić podstawy do żądania przez tego pracownika wynagrodzenia w wysokości równej całej tej kwocie. Podstawę wynagrodzenia pracownika stanowi umowa o pracę zawarta pomiędzy nim a pracodawcą w kraju.

Odstępstwa od zasady samodzielności jurysdykcyjnej sądu karnego nie zostały ograniczone jedynie do wypadku wskazanego w art. 4 § 2 kpk z 1969 r. (obecnie art. 8 § 2 kpk). Mogą one bowiem wynikać także z innych postanowień ustawy, przy czym dotyczy to zarówno kodeksu postępowania karnego, jak też innych aktów normatywnych o randze ustawy.

Możliwa w umowach typu zlecenie klauzula wykonywania usług przez osobę trzecią - zastępcę (art. 738 § 1 w związku z art. 750 KC), jest niedopuszczalna w umowie o pracę (art. 22 § 1 KP).

Usiłowanie kradzieży mienia pracodawcy może być uznane za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, o którym mowa w art. 52 § 1 pkt 1 KP.

Naruszenie przez pracownika jego obowiązków z winy nieumyślnej z reguły nie uzasadnia rozwiązania umowy o pracę na podstawie art. 52 KP.

Niepowołanie w kasacji zarzutu naruszenia art. 45 § 1 KP powoduje, iż Sąd Najwyższy nie ocenia zasadności wypowiedzenia umowy o pracę.

Powstanie w kasie fiskalnej braku nawet niewielkiej kwoty pieniężnej, jeżeli nie było następstwem błędu kasjerki obsługującej taką kasę, może być uznane za ciężkie naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego dbałości o mienie pracodawcy (art. 52 § 1 pkt 1 w związku z art. 100 § 2 pkt 4 KP).

Przepis art. 411 KP ma zastosowanie jeżeli zarządzono likwidację pracodawcy, chyba że czynność ta jest nieważna lub pozorna.

Czas pozostawania bez pracy, za który pracownikowi przywróconemu do pracy przysługuje wynagrodzenie obejmuje okres, w którym pracownik mógł wykonywać pracę, tzn. był gotowy do podjęcia jej świadczenia, a wynagrodzenia za pracę został pozbawiony wyłącznie wskutek bezprawnej odmowy dopuszczenia go do pracy. Okres niezdolności do pracy, za który pracownik otrzymał zasiłek chorobowy z ubezpieczenia nie

Pracodawca nie jest obowiązany podawać podstawy prawnej wypowiedzenia.

1. Ocena zasadności wypowiedzenia umowy o pracę powinna być dokonywana przez sąd w granicach przyczyn podanych pracownikowi przez pracodawcę (art. 30 § 4 KP). 2. Brak współpracy między pracodawcą i pracownikiem, wskazany jako jedyna przyczyna wypowiedzenia nieuzasadnia wypowiedzenia umowy o pracę, jeżeli stan taki nie obciąża pracownika a wyłącznie pracodawcę. 3. Udzielenie pracownikowi urlopu w okresie

Pracownik, któremu powierza się określone stanowisko i stawia określone wymagania, powinien być oceniany z punktu widzenia wyznaczonych mu obowiązków i wymagań. Nie mogą natomiast stanowić kryterium oceny jego pracy oczekiwania pracodawcy, o których pracownik nie wie zawierając umowę o pracę i o których pracodawca nie informuje go w czasie trwania stosunku pracy.

Pracownica, której stosunek pracy został rozwiązany za porozumieniem stron nie może skutecznie powoływać się na ochronę wynikającą z art. 177 § 3 KP, jeżeli jej oświadczenie woli o rozwiązaniu umowy o pracę w tym trybie nie było dotknięte wadą.